CVlll

SPECIMEN OF MR. CLEASBY'S DICTIONARY.

AT

þat hefnt er hann hefir heitit þêr, at sent í hendr þer úvin þinn. id.
147 a. b. i. e. at hann hefir sent.

4. used before an infinitive—to. mikit mant þú þurfa fram at leggja
með honum. Nj. 2, 3¹⁷. hafa þeir þó yrit at vinna. Fms. xi. 95*''. ok
varð riú við að snúast ok veita vörn. go², after certain verbs, as kunna,
láta, mega, munu, skulu, þykkja, vilja; when used as incomplete ones
before (be infinitive of another verb, it is left out before this infinitive.
þeir er mildliga kunnu styra guðs hjörð. 619. 37¹⁰- svá hygginn at
hann kunni fyrir sökum ráða. Grág. vs. 37. ii. 75^. Gunnarr mun af
því láta vaxa óþokka við þik. Nj. 71. io7². þeir Hvamverjar lêtu fara
ordum, at, &c. Laxd. 16. 5o¹⁷. let hún þar fjandskap í móti koma.
16. 5⁰'⁴- litlar sögur megu ganga frá hesti mínum. Nj. 58. f)O⁷. í
alluni lutum þeim er þrýða má góðan höfðingja. Fms. x. 230. þar man
vera Gunnarr frændi þinn. Nj. 54, 85. þat mundi jörunn systir nn'n
ætla. i8o²⁵. ek veit þaim maun er kunna man. Guðm. I3²⁰. nú skalt
þú deyja. Nj. 42, 64. skyldi Unnr sitja þrjá vetr í festuni. 2. 4-*.
Sveinn...þikki þat tjá at hann fær eigi haldit tign sinni. Fms. xi. 86⁸.
fyrtr sakastaði þá er hann þótti á eiga. Nj. 106, 166. hann þottiz játa
því. Nj. 8l, 121. nú vil ek spyrja yðr hvat þfcr sáþ. 23. 35. Guðnín
kvaðst vildu vita hvat þeir vildu at hafast. Laxd. 48, 216.—0. If is also
sometimes the case with eiga and ganga. moður sína á maðr fyrst fram
fœra. Grúg. ú. i. i. 232*. þá' á þanu kvið enskis meta—þs. 18. i. 59¹⁹.
but 1. 26. á þat enskis at meta, er konungr var sofa genginn, var
sveinninn eptir í höllinni. Fms. vi. 6. and on the whole not uncommon in
both constructions.—7. with the verbs hljóta and verða, when used in the
signification, must, and placed after the infinitive of the other verb (when
placed before it, at is retained: see hljota and verða)—her mantu vera
hljóta. Nj. 86, 129. en fara hlvtr þú með mêr til Jómsborgar. Fms. i.
I59¹⁶. þat munu þeir ok vita verða. Fóstb. 9, 32. en vita verð ek,
hvar til pctta heyrir. Fms. ii. I46¹². but cases also occur where vcrða ;'s
-placed first, þó verðr maðr cptir inann Ufa. Fas. ii. 552. hann man
verða sœkja. Fms. viii. 19.—b. as an exception it is sometimes found
retained, ok ef svá. kann at verða. Fms. xi. 94. hvárt sem hann vill

AT

at verja sök þa. eða, &c. Grág. þs. 21, i. 64. fyrr viljum ver onga
kórónu at bera, en nökkut ófrelsi á oss at taka. Fms. x. 12.—c. it is also
occasionally left out where it should be used, þessa hátíð lögtaka, þú er
guð gefr oss, finnast á prestastefnu. Dipl. ii. I4^IU. tak log af læknis-
grasi...ok gef hánum drekka. 655. xxx. i⁸.—2. it sometimes expresses
intention, design—/0 = 1/1 order to. Öxurr bauð þeini inn í biiðina at
drekka. Nj. 2,4. þenna myrginn gekk Kolr...i borg at kaupa silfr.
158, 280. (hann) sendi riddara sína með þeim at vorveita ( = varð-
veita) þær. 623, 45*.

B. used relatively—as the indecl. relat. pron. er is sometimes used for
at, we also find at sometimes used for er.

1. causative—since, because, hann skal...mæla sva: at ek fœri yðr
(sc. ómaga) at per erut i einum hrepp allir. Grag. u. 8. i. 2ÓO¹³. as, in
that, because you all inhabit the same district, eigi er kvnligt at Skarp-
heðinn sê hraustr, at bat er mælt at fjórðungi bregði til fóstrs. Nj. 42,
64. since it is said—these approach nearly to at = því at, with þvi
left out.

2. temporal—as, when, jafnan er mcr þá verra í hug er ek ferr á
braut þaðan, enn þá at ek kem. Gretl. Cod. IÖ5¹³. sem ek kvað þá at
ek lysta. Nj. 142, 233. þar til at vêr vitum hvárt fundr várr mun verða,
ok bónda. Fms. v. 53.

3. as a relative pronoun—who, which, en engi mun sá, at mitmisa-
mara mun vera um þenna atburð...enn mêr. Laxd. 55, 242. Guðrún er
komin gegnt rekkju þeirri, at Kjartan var vanr at liggja i. 46, 202.
svâ mikil sem þau blótnaut at stœrst verða. Fms. ii. 314.

4. used superfiuoufly in relative propositions, með fullkomniun ávexti
...hverr at þekkr ok þ*giligr mun verða hinuin hæstum hininakonungi.
Fms. v. 159. Olafr konungr spurði Önund konung hvern styrk at hann
mundi f;l honum. 44. allir kirkjusóknarmcnn, þeir sem at tœrir eru til,
skulu koma til soknarkirkjn. Hist. ii. 82. ek undrumst live mikil
<jgnarraust at liggr í þêr. Fms. iii. 201. mi mun ek segja, yðr því at ek
em Nornagestr kallnðr. Fas. i. 34O^T. wherefore I am.

$&* in attu, which see—enclitically for at þú. Fms. xi. 66-81.