This is page 214 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

214 GREINARMIKILL -- GRID.

greinar-mikill, adj. discerning, clever, Stj. 95. greinar-munr, m.

discrimination, di s tin c tion; göra g. góðs ok ills, to knmvgood and evil, Gen.

iii. 5. greina-vænn, adj. likely toca ws e a difference, Fms. x. 107.

GREINA, d, to branch: I. to divide into branches; verohlin var

greind í þrjár hálfur, Edda (pref.); sá er greinir ok sundr skilr, Stj. 95;

greina í sundr dag ok nátt; greina tima, daga, 15; skaltú hana (the

ark) með gólfum greina^ 56; hann greindi skepnuna í tvær greinir, Rb.

78; var þá engi skepna greind önnur frá annarri, Ver. i; hanu greindi

(s et apart) þá tíð (viz. Lent) meirr til meinlæta en aðrar, 625. 93;

heimrinn allr grcindr í þrjá þriðjunga (of a map), Al. 117. 2. t o

discern, distinguish; máttir þú greina þann Guð, er á himnum er, frá

þeim guðum, er..., 625. 65; ef greina má þeirra bein frá annarra

manna beinum, N. G. L. ii. 351; þá skilr hann ok greinir alla hluti görr,

Skálda 169; at greina hvern lim eða kvist þeirrar ræðu, Sks. 568; greina

gang himintungla, Fms. v. 334; hljóð þat sem eyru megu greina, Skálda

173; grein þér vitrlega hversu ..., discern wisely for thyself how ...,

Mar.; til þess er konungr ok erkibiskup greina (discern, settle) allt þat

er milli manna stóð, Bs. i. 727. 3. to expound, tell, record; sem

áðr er greint, as is told above, Fms. ii. 168; þó at ek greina þat eigi

at sinni, i. 223; til greindrar bænar, Magn. 532; epîir greinda sýn,

Mar. 471? í greindri sæmd, 617; áðr greindum mönnum, Dipl. ii.

19: impers., sem fyrr greinir, a s above mentioned, Rb. 232; at hann

skyldi svá greina frásögu (tell his story) um atburð þenna, Ld. 58;

greindi Örnúlfr þessi landa-merki, Dipl. iv. 17; vitnin kunnu eigi at

greina með hverjum hætti, the witnesses could not tell how ..., Mk. 79;

nú skal greina framkvæmd þessa hluiar, Bs. ii. 163. II. reflex.

to branch out; svá sem tungurnar greindusk, Edda 145; en af því at

tungurnar era þegar úlikar, þær þegar er or einni ok enni sömu tungu

hafa gengið eða greinzk, Skálda 160; hennar efni leiðisk ok greinisk af

fyrir-farandi frásögn, Stj. 246; hanga sumar limarnar niðr en sumar

greinask (br a nch) útí frá tveim-megin, Rum. 148; sumar (arms of

water) greinask ok renna mjök grunnt, Bar). 72. 2. to be separated;

ok greindusk ser hvar skipin, Fms. vii. 289; síðan greinisk tign ok vald

með þeim, Sks. 249. 3. to differ, disagree; menn greinask at því,

hvárt..., ö. H. 219, cp. Fms. v. 83; greinask menu at (there are dif-

ferent records) hvárr fyrri áverki varð, Sturl. iii. 249; greinask menn á

fyrir því hvárt tíguligra þótti, Fms. xi. 316. P. to disagree, fall

out, become enemies; var þá skipuliga með þeim í fyrstu en greindisk

hratt, Sturl. ii. I; en þá meirr tók at greinask með þeim kompámim,

Bs. i. 620; var þá sæmiliga með þeim í fyrstu, en þó greindisk (MS.

grênðisk) brátt, 489; friðr grenisk (i. e. greinisk), the peace is broken,

Sturl. i. 458 (in a verse); vanir grenask, the hope i s broken up, Hkv. 2. 49;

(the explanation of this passage given in Aarböger for Nord. Oldk. 1866,

p. 384, where it is derived from grár, ^ rey, qs. græ-na, does not hold good

either in sense or form, as the inflex. inchoative -na causes no umlaut, and

grár, grey, when metaph. only denotes spite.) III. impers. to fall on. ',

discord; spurði Helgi at kistlinum en Geitir í mot at hringnum, ok greindi

þá (acc.) sy'nt um, Vápn. 9; en ef nokkura menn greindi á (quarrelled),

bá þótti engi maðr skjótlegri til stórræða en Ögnumdr, Fms. ii. 68; þat

höfum vit ætlat at láta okkr (acc.) ekki á greina, Nj.

greind, f. discernment, freq. greindar-liga, adv. (-ligr, adj.), cleverly.

greini-liga, adv. distinctly, Eg. 55, 271, Nj. 235, Fms. i. 300, Fb. i.

503: quite, sheer, Stj. IO.

greini-ligr, adj. distinct, articulate, Skálda 174 (of sound).

grein-ing, f. distinction; gloggvari g. = -- epexegesis, Skulda 205; grein-

ingar-vit, the senses, Bs. i. 785; að-greining, distinction.

GREIP, f., pl. grcipr, [A. S. ^ni p], the space between the thumb and the

other fingers, a grip, grasp, Edda no; at hin hægri greip spenni um hhr. i

vinstra nlflið, Sks. 291; ok rann upp á greipina, Fms. v. 85; þrekligar

greipr, Sd. 147; því næst brestr fram or bjarginu greip eigi smáleit, Bs.

ii. Hi: metaph., ganga í greipr e-m, to fall into one's clutches, Fs. 37,

Fms. vi. 210; meir fyrir þat at vér vórum þá komnir í greipr honum,

Orkn. 88; ganga or greipum e-s, to slip from one's grasp; spcnna grcipr,

t o c la s p the hands: the phrase, láta greipr sópa, um e-î, to make a clean

sweep, Grett. 127: the name of a giantess, Edda. (J^jij Icel. distinguish

between greip and neip (qs. gneip, the interval between the otherfingers).

greipa, að or t, to grasp, comprehend, Edda (in a verse): metaph., g.

glaep, to commit, Am. 82.

gréla, u, f. a r us ty, blunt knife, Snot 70.

gre-ligr, adj. = greiðligr, Sks. 407 B.

grell-skapr, m. [Germ, groll~\, spite, Edda no.

gremi, f. [gramr], wrath, anger; gremi Óðins, Hkv. 1. 11: esp. of the

gods, in the allit. phrase, goða gremi legg ek við, lögbrot ok goða gremi

ok griða rof, Eg. 352; hann skal hafa goða gremi ok' griðníðings-nafn,

Fs. 54; gremi Guðs, Ísl. ii. 382; Guð Drottins gremi, Grág. ii. 382, 383.

GREMJA, gramði, [vide gramr; Ulf. gramjan = Trapopyifav; A. S.

and Hel. gramian; Dan. grœmme; Swed. grama = to grieve] :-- to anger,

provoke, esp. the wrath of the gods (God), to offend the gods (by perjury or

wickedness); greniðu eigi goð at þér, Ls. 12; sá gremr Guð at sér, Hom.

86, 159; þú hefir gramit at þér Maumet, Karl. 434; ok gremja svá

Guð at sér ok alla góða menn, Fms. xi. 364; þú ert her kominn at óleyfi bræðra minna ok gremr svá goð at þér, Fas. ii. 69, else rare •

gremr hann konunginn at ser (vexes the king) með vápna-gangi, Al. 42;

hvat gremr þik líf þitt, quid le offendit vita tua, Hom. 12; göra lítið úr

gáfum hans, gremja svo mildi skaparans, Bb. I. 8. II. reflex, t o

get angry, be grieved; en ef þit vildut þat göra, þá munda ek ekki

gremjask ykkr, Fms. v. 238; fagna þeirra fagnaði er fógnuð göra Guði,

en grata hina er við hann gremjask (those who provoke him), D. i. 363

(to render the Lat. ~/? ere cum flentibus): mod., mér gremsk að sjá það, it

grieves me to see it,

gremja, u, f. fretting, annoyance, gremju-verðr, adj. annoying.

GREN, n., gen. pl. grenja, a lair; gren eðr holur (of a snake), Stj.

93; varga gren, haföi úlfrinn dregit eitt lik inn í grenit (lair, of a wolf),

Mirm. 36: in Icel. only of a fox's lair, sem melrakki í greni, Nj. 198,

Karl. 144, Sturl. i. 88; hann mun bíta knnna nær greninu, Ld. 278.

COMPDS: grenja-leit, f. seeking a fox's lair. gren-smogin, part.;

tóa grensmogin, a fox with cubs.

greni, n. [gron], pine timber, greni-borð, n. a pine-wood board.

grenja, að, to h ow l, bellow, Eg. 486, Bs. i. 42, ii. 49, Fms. iii. 179, vi.

150, Konn. 82, Fas. ii. 484, Edda 20, Mar. 116.

grenjan, f. bellowing, Fas. ii. 481; g. inna úörgu dýra, Post. 645. 73.

gren-lægja, u, f. =:grenskolli.

grenna, d, [grannr], to make thin, slender: reflex, to become thin.

grennd, f. [granni], vicinity, Gþl. 393, Js. 98, 100. grenndar-far,

n. = lnisifjar, q. v., N. G. L. i. 40.

grenni, n., in na-grenni, neighbourhood, D. N.: the phrase, svá er mal

með grenni (mod. svo er mál með vexti), Fas. iii. 59.

gren-skolli, a, m. a fox in its earth, Fs. 48.

grenslan, f. enquiry; eptir-grenslan, investigation.

grenslask, að, dep. [granni], to pry int o, enquire, Grett. in.

greppi-liga, adv. = greypiliga, Fb. i. 530.

grepp-ligr, adj. (-liga, adv.), frowning, ugly, Faer. 9, Fs. 142.

GREPPR, m. [perhaps akin to garprl, a poet; g. cnn ungi, the young

bard, Lex. Poët.; biðjandi hjartans grepp ininn góðan, göra fyrir mig

drápu-korn, Jón fjorl.; skald heita greppar, ok rétt er í skúldskap at kenna

svá hvern matin, Edda (Arna-Magn.) ii. 528. greppa-minni, n. a

kind of metre, Edda (Ht.); a kind of memorial verses, the questions in the

first half stanza, the responses in the second, Edda (Ht.) 40. II.

a strange creature, a monster; sér hann þá hvar gengr grcppr mikill (of

a giant), þykist hann þá kenna Dofra troll, Fb. i. 565; þá sá þeir ekki

lítinn grepp (of a ghost) suðr við garðinn, ok var þar Klaufi ok hafði

höfuöit í hendi sér, Sd. 160.

grér, m. [gróa (?)], a twig(?), only used in mod. poet, circumlocution

ot a man; geira grór, iirva grt'r, etc.

gresja, að, [gras; Dan. grcesse~] , to graze: in the saying, þar er ekki um

auðugan garð að gresja, i. e. there is little to be had.

gres-járn, n. a kind of iron, Edda 34, Fas. iii. 240.

GRETTA, tt, esp. reflex, grettask, to frown, make a wry face; hann

skaut niarga vega augunum ok gretti sik, Fb. i. 541: to frown, Fas. iii.

355' Stj. 459 (of a lion), Bárð. 35 new Ed.; g. um tennr, to grin, El.

grettinn, adj. making wry faces, freq. in mod. usage.

grettir, in., poiit. a 'frowner, ' dragon, Edda: pr. name, Landn., whence

Grettis-færsla, u, f. name of a poem; Grettis-h. af, n. Grettir's lift,

is in Icel. the popular name for giant boulders.

grettur, f. pl. wry faces: metaph., bna-grettnr, quarrels among neigh-

bours (cp. mod. biia kritr), 655 xxi. 3; vina-grcltur, quarrels among

friends, Frump.

GREY, n., pl. grey í a, a greyhound; grcyjum sinum gullbond sncri,

]pkv. 6, Hm. joo (of a lap dog); grey (a bitch) þykki im'r Freyja, Jb. ch.

IO: mciaph. a paltry jelh. iv, coward; grey þitt, Gísl. 68; grey eðr

bleyöim:. ðr, Fagrsk.; grey eðr ættar-skönun, Mirm.; greyja atgangr, a

dog-flght, Fms. viii. 308.

grey-baka, u, f. a bitch, jbiðr. 106.

GREYFA, ð, [grúfa], to grovel, bow down will) the face to the earth,

Fms. viii. 333 C: reflex., Eg. 508, Fms. iii. 127, Fas. ii. 251.

grey-hundr, m. a greyhound, Fms. xi. IO.

grey-karl, m. a dogged churl, Bær. 2.

grey-liga, adv. meanly, poorly, El. 101.

grey-ligr, adj. paltry.

grey-mennska, u, f. and grey-skapr, m. paltriness, Fas. iii. 64.

GREYPA, t, t o g r oo ve, Fb. i. 258, (si. ii. 462.

greypi-liga, adv. fiercely, Fms. vi. 367, vii. 134, Sturl. i. 44 G, Vígl.

26, Fas. iii. 123.

greyping, f. a groove, N. G. L. ii. 110 (freq.)

greyp-leikr, m. fierceness, Rum. 298.

greyp-ligr, adj. fierce, fearful; g. langraeki, Hom. 143, Stj. 144; g-

s(ir, fearfnl wounds, Fas. iii. 126.

GREYPR, adj. fierce, cruel, Róm. 333, 346, Fms. x. 380, 385, Eg.

304; g. glaepr, a fearful crime, Bs. ii. 117; g. úhly'ðni, 112.

grey-skapr, m. paltriness, Fms. ii. 61, Fs. 99, El. 580. i, Al. 46.

grey-stóð, n. a couple of hounds, Akv. ii.

GRIÐ, n. [a Scandin. word, found in the Saxon Chron. year ion, and