This is page 330 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)
This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.
Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.
This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.
The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.
330 KALLAN -- KAPP.
Þórr, Edda: ok má þat kalla hátta-fall,UNCERTAIN Skálda 210; þeir taka hann ok
kalla njósnar-mann, Sturl. ii. 247; ef maðr kallar annan mann tröllriðu,
N. G. L. ii. 326. VI. reflex, to call, tell, say of oneself; kallask
sumir hafa látið fé, Ó. H. 58; hón talði upp harma sína þá er hón
kallaðisk hafa fengit af Ólafi konungi, 191; konungr kallaðisk hann
reynt hafa at góðum dreng, Ld. 60, Geisli 2. 2. recipr., kallask á,
to shout to one another; er okkr þá alhægt at kallask á fyrir tíðindum,
Fas. ii. 65, Skálda 210. 3. pass, (rare), to be called; speki hans
kallask sonr hans, Eluc. 4; er at réttu má kallask postuli Norðmanna,
Fms. x. 371; þat er kallat, it is said, 656 C. 1; ok vísar svá til í sögu
Bjarnar, at þeir kallaðisk jafnir at íþróttum, Grett. 133, cp. Bjarn. 38, --
þeir lögðusk ofan eptir ánni, ok vóru 'kallaðir' jafnsterkir menn.
kallan, or köllun, f. a call, vocation, freq. in mod. and eccl. usage.
kallari, a, m. a crier, herald, Stj. 604: as a law term, a kind of
beadle or town clerk, N. G. L. i. 306, ii. 251.
Kall-bak, n., qs. kaldbak, Cold-back, name of a mountain, whence
Kall-baklingar, m. pl. the men of C., Landn.
kalldýr, m., mod. kalldór, a kind of iron, Merl. 2. 95.
Kall-grani, a, m. Cold-beard, name of a giant, Edda (Gl.)
kall-rani or kald-rani, a, m. a taunt, sarcasm. kaldrana-legr,
adj. sarcastic.
kall-sókn, f. a calling to service, H. E. i. 392.
KALLZ, n. [kaldr II], taunting, sarcasm, raillery, Bs. i. 793, ii. 93,
Þorst. St. 49, Fms. ii. 268, v. 231, Pass. 30. 7, Stj. 163, 218, Barl. 60:
vituperation, Bs. i. 686. II. [kalla], a claim, Dipl. ii. 13, Karl.
52, Fms. vi. 371. kallz-yrði, n. pl. gibes, Fms. vi. 194.
kallza, að, to taunt, mock, Barl. 60, Bs. ii. 37, Stj. 16, 216, Fas. ii.
344: to vituperate, Stj. 254: to molest, Dipl. i. 3, Stj. 199. II.
[kalla], to call on; hví kallsar þú eða kallar upp á mik? Stj. 286: to
claim, demand, hinn kallsaði þá fæðsluna at fá, 161.
kal-reip, n. [kala II], a rope attached to a sail, so as to prevent it from
shaking out the wind.
kamarr, m., dat. kamri, [O. H. G. chamara; Gr. GREEK whence
Engl. chamber, etc.] :-- a privy, Eb. 120, Grág. ii. 119, Sturl. ii. 95, 101,
Landn. 247, Fb. iii. 567 (in a verse), Þiðr. 77, Mar.
kamban, n. a nickname, prob. Gaelic, Landn. 47.
kambari, a, m. a comb-maker, N. G. L. ii. 204, iii. 2, 10; a nickname, Fb. iii.
kamb-höttr, m. a nickname, Fær. 14.
kamb-pungr, m., proncd. kampungr, a 'comb-purse:' in mod.
usage, a letter-bag.
KAMBR, m. [A. S. camb; Engl. comb; O. H. G. champ; Germ. kamm;
Dan. kam] :-- a comb, Dipl. iii. 4; ladies used to wear costly combs of
walrus-tusk or gold, whence the place in Icel. at which Auda lost her
comb was called Kambsnes; þau lendu við nes þat er Auðr tapaði kambi
sínum; þat kallaði hón Kambsnes, Landn. III; eigi berr hann kamb í
höfuð sér, Þiðr. 127; see Worsaae, No. 365. 2. a carding-comb
(ullar-kambr), Grett. 91 A, Fb. i. 212. II. a crest, comb, Al. 171;
hreistr-k. (q. v.), hana-k., a cock's crest, cp. Gullin-kambi, Gold crest,
Vsp. 2. a crest, ridge of hills; malar-kambr, a ridge on the beach,
Háv. 48 (where spelt kampr), Grág. ii. 354; as also bæjar-kambr, the
front wall of a house. III. freq. in local names, Kambr, of
crags rising like a crest, Landn., Finnb. ch. 27.
kamb-staðr, m. a law term, a scar in the head, such as to cause pain
when the hair is combed, N. G. L. i. 68.
kamelet, n. [for. word], camelot or camlet, Karl. 60.
kamell, m. [for. word], a camel, Karl. 502; usually úlfaldi, q. v.
kampa, að, to devour, used of a whiskered wild beast.
kamp-hundr, m. a dog with whiskers, Sturl. i. 139.
kamp-höfði, a, m. a 'whisker-head,' Fagrsk. § 174, v. 1. knapp-höfði,
q. v.
kampi, a, m. a bearded person, Sturl. ii. 50 (Bs. ii. 109): as a nickname, Sturl. iii. 185, Fs.
KAMPR and kanpr, m. a beard, moustache; stutt skegg ok snöggvan
kamp, Sks. 288; skegg heitir barð, grön eða kampar, Edda 210; hendi
drap á kampa, Hðm. 21; hann hafði bitið á kampinum, Nj. 209; höggva
kampa ok skegg, K. Þ. K.; hann (the idol) hafði kanpa af silfri, Fms. x.
386; af könpunum, langa kanpa, hár ok kanpar, Ó. H. 229; efri ok
neðri kampr, Fas. ii. 253; því næst hvetr hann that (the spear) svá bat
stóð á kanpi, i. e. till it was as keen as a rasor, Krók. 49: the whiskers
of a seal, cat, and lion, Fb. i. 462 (of a seal). kamp-loðinn, adj. with
long whiskers, of a lion. kampa-síðr, adj. long-bearded, Skíða R. 90,
Þryml. 41. II. a crest or front wall = kambr; var Aron úti
hjá duronum, ok stóð við kanpinn er hlaðinn var af vegginum, Bs. i.
544 (Sturl. ii. 86): mod. bæjar-kampr, id.; malar-k.
kangin-yrði, n. pl. jeering words, Hbl. 12.
KANK, n. (kank-yrði), gibes, as also kankast, dep. to jeer, gibe
(mod. conversational), akin to kanginyrði.
kank-víss, adj. jeering, gibing.
KANNA, u, f., gen. kanna, Snót 172, [A. S. canne; Engl. can;
O. H. G. channa; Germ, kanne; Dan. kande; from Lat. cantharus] :-- a can, tankard, jug; vín var í könnu, Rm. 29, Stj. 207, Fms. viii. 413
(v. 1.), Dipl. iii. 4; könnu-brot, Pm. 137, Dipl. iii. 4; könnu-stóll,
a can-stand, Pm. 113: a measure, Rétt., D. N.
kanna, u, f. a mark on cattle; oxi er hans k. væri á, Fs. 173; allt þat
sem þeirra kanna leikr er á, D. N. i. 80, 91, iii. 144; see einkanna and
einkunn.
KANNA, að, [kenna = to know, but kanna = to enquire] :-- to search;
kanna land, of an explorer, to explore a land; þeir könnuðu landit fyrir
austan ána, um várit kannaði hann austr landit, Eg. 100, Landn. passim;
þykkir maðr við þat fávíss verða ef hann kannar ekki víðarr en hér
Ísland, Landn. 310; fara víða um heim at kanna helga staði, Fms.
i. 276; kanna heim allan, to travel through all the world, Edda: the
phrase, kanna ókunna stigtu, to 'try unknown ways,' to travel where one
has never been before; kanna ríkra, annara, manna siðu, i. e. to travel
abroad, Ld. 164, Fms. i. 276; kanna lið, to review, muster troops, ix.
478, Hkr. i. 23, 30; kanna val, to search the field for slain, Nj. 45,
Fms. i. 182. II. with prep.; kanna e-t af, to find out, make out;
konungr spurði Úlf hvat hann kannaði af um siðferði Eindriða, Fms. ii.
193; spurði, hvat hann kannaði af um Rögnvald, iv. 193; þat kannaða
ek af, at sá herr myndi kallaðr vera Jómsvíkingar, xi. 119; ferr Brandr
biskup norðr á Völlu, ok kannar þat af, at ..., Bs. i. 450. III.
reflex., kannask við e-t, to recognise, know again, recollect; kannaðisk
hón við hann ok kynferði hans, Hkr. ii. 129; Sigurðr kannaðisk þá við
ætt hans, Fms. i. 79, Þorst. Síðu H. 169; þá kannaðisk hann við ok
mælti, nafnfrægir eruð þér fcðgar, Nj. 125; Þórólfr hitti þar marga
frændr sína þá er hann hafði eigi áðr við kannask, whose acquaintance
he had not made before, Eg. 30; kannask þá margir við ef heyra viðrnefni
mitt, Finnb. 338; sögðu þessir mean öll sönn merki til hvar þeir
höfðu barninu komit, svá at hinir þrælarnir könnuðusk við er sveininn
höfðu fundit, Fms. i. 113; hefi ek hér gull or hann kvað yðr mundu við
kannask, Fs. 9: to recognise as one's own, kannask við skot, fé, sauði,
Grág. ii. 312, 352, 374; með því at engi kannask við svein þenna, Fms.
i. 294: to remember, vóru þar þeir menn er við könnuðusk, at Hallfreðr
hafði til góða við gört, ii. 55. 2. recipr., kannask við, to recognise
one another, make one another's acquaintance; hafi þeir þá við kannask,
Grág. i. 224; síðan könnuðusk þau við, then they knew one another,
Fms. i. 186; könnuðusk menn hugi við, Fs. ii;UNCERTAIN féll mart áðr þeir
kannaðisk við, Ó. H. 216; ok eptir þetta þá kannask þeir viðr með
öllu, Bs. i. 228.
kannaðr, könnuðr, m. an explorer, Lex. Poët.; land-k., q. v.
kann-ske, adv. [Dan. kanske] , may be! (mod.)
kanoki and kanuki, a, m. [mid. Lat. canonicus; Dan. kanik; Engl.
canon] :-- a canon of a church, Fms. viii. 376, ix. 532, Bs., H. E., D. I.
passim; kanoka klaustr, setr, lifnaðr, vígsla, búningr, a canon's cloister,
seat, order, ordination, dress, Ann. 1295, Bs. passim.
kansellera, að, [for. word], to cancel; k. hendr sínar, Stj. 229.
Kantara-borg, f. (-byrgi), [A. S. Cantuarbyrig] , Canterbury, Bs.
kantari, a, m. in kantara-kápa, u, f. [eccl. Lat. cantare], a bishop's
gown, Fms. viii. 197, Hkr. ii. 175: a priest's gown, Am. 95, Bs. i. 324,
847. kantara-sloppr, m. id., Bs. i. 324, v. 1.
kanzellari, kanselleri, a, m., kanceller, m. [mid. Lat. cancellarius],
a chancellor, Ann., Bs., Fms. ix, x, Thom.
kapalín, m. (mod. kapellan), [mid. Lat. capellanus], a chaplain,
Landn. 172, Fms. vii. 311, Bs. passim.
KAPALL, m., pl. kaplar, [Lat. caballus; whence Fr. cheval] :-- a
nag, hack, in mod. usage also a mare; naut ok kapla, Rd. 284, Pd. 49;
þrjú hundrað í köplum, Vm. 32; lifði engi kvik kind eptir nema öldruð
kona ok kapall, D. I. i. 246; lestfæran kapal járnaðan ok alfæran, H. E.
ii. 505; kapal-lán, lending a k., id. kapal-hestr, m. and kapal-hross, n. = kapall,
Eg. 730, Fms. ii. 231. II, in mod. usage,
a truss of hay; fimtán kaplar heys, five trusses, of a known weight or
bulk.
kapella, u, f. [for. word], a chapel, K. Á. 36, Symb. 31, Bs. i. 800,
H. E. i. 241, Fms. x. 153, Hkr. ii. 390, iii. 69. kapellu-prestr, m. the
priest of a chapel, H. E. i. 477, Stat. 247, 266, 307: a chaplain, Bs. 1. 795.
kapituli, a, m. [Lat. capitulum], eccl. a chapter, Mar., Dipl. iii. 5: a
chapter of a book, Grág. i. clxviii: freq. in mod. usage, kapitula-skipti,
a new chapter.
KAPP, n. [a word common to all Teut. languages; A. S. camp; O. H. G.
champh; Germ, kampf; Swed. and Dan. kamp; in the Icel. the m is
assimilated; and in Danish also kap] :-- contest, zeal, eagerness, energy,
but throughout with the notion of contest, which is the old sense;
even in early Germ, kamph is still duellum, whence it came to mean
bellum: deila kappi við e-n, to contend, contest with one; megu vér eigi
deila kappi við Hrafnkel, Hrafn. 10; þungt get ek at deila kappi við
Hrafnkel um múla-ferli, 11; er hann deildi kappi við Þorgrím goða á
Þórness-þingi ok við sonu hans, Ísl. ii. 215; deila kappi við konunga,
Fagrsk. 10; mikit er upp tekit, ef þú vill kappi deila við Ólaf Svía&dash-uncertain;konung
ok við Knút, Ó. H. 33; ok ætla þér aldri síðan at deila kappi
við oss bræðr, Fs. 57, cp. deila I. 4: brjóta kapp við e-n, to wage war
against; hæfir þat ekki konungdómi yðrum at brjóta kapp við kvenn-