This is page 338 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

338 KETLA -- KIPPA.

from the holy cauldron at sacrifices, as is indicated by such names as Vé-kell, Holy kettle; cp. Ketilby in Yorkshire.

ketla, u, f. a kind of small boat, Edda (Gl.)

ketlingr, m., dimin. a kitten, Fms. vii. 219.

ketta, u, f. a she-cat: of a giantess, Fb. i. 526, Grett. 151 new Ed.: kettu-hryggr, m. a nickname, Bs. i.

keypiliga, adv. bargain-like, businesslike, Grett. 120.

KEYRA, ð, [Dan. kjöre], to whip, lash, prick on; hann keyrði þá hest sinn, Nj. 55; villt þú at ek keyra hest þinn? 91; k. hest sporum, Edda 38; k. jóa oddum, Hkv. 2. 38; ok hörðum mik höggum keyrði, Gkv. 1; látið þá keyra upp (whip up, raise) fólkit, Fms. vii. 182; hann hafði svipu í hendi ok keyrði hana, Sd. 185; hann stígr á stafinn ok keyrir sem börn eru vön at göra, Fms. iii. 176. 2. to drive, ride; keyrir siðan sem harðest til sinna manna, Karl. 241; keyra plóg, to drive a plough, Rm. 10. II. to drive; höggit ok leggit til þeirra ok keyrit þá í brott héðan, Nj. 247. 2. to fling; þá greip bæjar-maðrinn Kjartan, ok keyrði í kaf, Fms. ii. 28; bregðr honum á lopt ok keyrir hann út á Rangá, Nj. 108; keyra e-n útbyrðis, to fling overboard, Fms. vi. 16: Grímr greip upp Þórð ok keyrir niðr svá hart, at hann lamdisk allr, Eg. 192. 3. to drive, thrust, of a weapon; hann keyrði til spörðu, Ó. H. 95; hann skal taka kníf þann ok keyra í gegnum hönd þess er lagði, Gþl. 165; keyra nagla, to drive a nail, Líkn. 16; prestr keyrði hæll UNCERTAIN á bjarginu (drove a peg into the rock) ok bar á grjót, Grett. 141 A; k. sverð í höfuð e-m, Gísl. 51; fundu þeir reyði nýdauða, keyrðu í festar (forced ropes through it) ok sigldu með, Glúm. 391; eða ek keyri öxina í höfuð þér ok klýf þik í herðar niðr, Nj. 185; Jórunn tók sokkana ok keyrði um höfuð henni, J. struck her about the head, Ld. 36. III. impers. it drives one, i.e. one is driven, tossed by the wind, waves; lýstr vindinum í holit verplanna, ok keyrir (þá) út at virkinu, Fms. xi. 34; veðr stóð at landi, keyrir þar at skipit (acc.), Finnb. 242; keyrir skipit vestr fyrir Skálmarnes, Ld. 142; fundu þeir eigi fyrr en þá keyrði á land upp, Nj. 267: the phrase, e-ð keyrir úr hófi, it exceeds all measure, Fb. i. 417; veðrit keyrði úr hófi, it blew a violent gale: part., hreggi keyrðr, storm-beaten, Jd. 32; þjósti keyrðr, driven by anger, Glúm. (in a verse).

keyri, n. a whip, Sturl. iii. 105; keyris-högg, 117; keyris-vöndr, a 'whip-wand,' Grág. ii. 295.

keyrsla, u, f. driving, D. N.

keyta, u, f. foul water ( = veisa), Konr. 39: mod. stinking urine.

KIÐ, n., gen. kiðja, Þorf. Karl. l.c.; but better kiði, dat. kiðum, Grág. i. 503; [Engl. and Swed. kid] :-- a kid, Fms. vi. 260, Barl. 53, Mork. 227; geitr með kiðum, Grág. i. 503; kið eðr kálf, Fms. i. 53; kiðja-mjólk, kid's milk, Þorf. Karl. 376; þar lágu kið tvau bundin, Gullþ. 63: in local names, Kið-ey, Kiða-fell, etc., Landn.

kiðlingr, m. a kidling, young kid, Mork. 227, Pr. 472, 477, Stj.: a nickname, Sturl. iii. 209. kiðlings-munnr, m. a nickname, Fms.

kið-skínn, n. a kid-skin, Stj. 165, Rétt. 2. 10.

Kikini, a, m. a nickname (cp. Engl. Kitchin), in Kikina-skáld, the poet of K., Fms. vi.

KIKNA, að. [cp. keikr], to sink at the knees through a heavy burden; kikna í knésbótum, Fbr. 159, v.l. (but lyknar, Fb. l.c.); rekr klærnar framan í fangit svá at Ormr kiknar við, Fb. i. 530; ok er hann bar af sér lagit kiknaði hann við, Grett. 3 new Ed.; lá við at hann mundi kikna, Fms. iii. 187.

kikr, m. a nickname, Fms. ix. 326.

kili, a, m. [cp. Dan. kjelen], only in the compd ein-kili, q.v.

kilja, að, to fondle (?); kiljar kván ok elja, Edda ii. 491 (in a verse).

kilpr, m. a handle of a vessel ( = hadda); mösurbolli ok yfir gylltr kilpr, Fagrsk. 115; ok yfir kilpr gyldr af silfri, Mork. 19: in mod. usage kilpr is a loop of whalebone fastening the handle to the bucket.

KILTING, f. [Scot. kilt], a skirl; hann hafði Inga konung í kilting sér, Fms. vii. 208 (í kiltingu sér, Mork. 208), xi. 346; Þórólfr bar hann í kiltingu sinni til skógar, vi. 325; steypði hann silfrinu í kilting sína, Ó. H. 135; í kjöltungu sér, Fb. iii. 365; see kjalta.

kimbi, a, m. a nickname, Eb.

kimbill, m. [kumbl], a little trunk, a bundle ( = auka-pinkill); kimbill næfra, N. G. L. i. 101. kimla-bönd, n., prop. trusses, a metrical term, in which a foot is added (trussed) to the end of each line, Edda 135, 136; brands hnigþili randa stranda, where 'stranda' is the additional foot (kimbill).

kimbla, að, to truss up; at k. yðrum vandræðum á mínar áhyggjur, to make your troubles into a truss with my cares, Fms. viii. 20, v.l.

KIND, f., pl. kindir, mod. kindr; [A. S. cind, gecynd; Engl. kind; cp. Lat. gent-em (gens)] :-- kind, kin, kith, of men and beasts; helgar kindir, 'holy-kind' = the gods, Vsp. 1, opp. to mann-kind, mankind; ok ólusk þaðan af mannkindir, Edda 6; bæði karl-kindar ok kvenn-kindar, both of male kind and female kind, 79; mellu kind, the giantess kind, Nj. (in a verse); Hrímnis kind, giant kind, Hdl.; Fenris kind, the kith of F. = the wolves; Ellu kind, the kith of Ella = the English; Gamla kind, Fjölnis kind, the kindred of G. (Fjölni); Jamta kindir, the Jamt people; Bjarmskar kindir, the Perms; Syslu kind, the Osel people, Vsp. 32, Ó. H. (in a verse), Fagrsk. (in a verse), Hallfred, Hkr. i. (in a verse), Ýt.; Svía kind, the Swedish people, id.: mann-kind. q.v.; firða kind, virða, ljóna, skatna, seggja, gumna, ýta kind or kindir, the kind (sons) of men = mankind, Sól. 1, Rekst. 4, Vsp. 14, Likn. 3;, Lex. Poët, passim; þær kindir, those people, Gkv. 2. 31; hver kind, what kind of people? = who? Kormak; þvi fólki er svá háttað at þat er miklu stærra ok sterkara en nokkur kind önnur, than any other creature, Fas. ii. 234; hverjar kindir ætar eru, what kind (of beasts) may be eaten? K. Þ. K. 130; lifði engi kvik kind eptir (no 'quick kind,' living creatures, lived after), útan ein öldrud kona ok kapall, D. I. i. 246; allar konur sem annars kyns ok kindar eru en hann, Stj. 207; allir ok sérhverir klerkar, hverrar stéttar, vígslu eða tignar sem hverr er, N. G. L. iii. 280: a child, Germ. kind, leysa kind frá konum, of a midwife. Sdm. 9. II. in mod. usage, sheep, plur. kindur, ellipt. from sauð-kind, 'sheep-kind;' sér eignar smalamaðr fé, þó enga eigi hann kindina, the shepherd calls the sheep his own, though he owns no sheep thereof, a saying; kindrnar hlupu allar saman í einn hnapp, ... kindrnar liðu hægt og hægt og smábítandi undan piltinum, ... nú verð eg að fara og hóa kindunum dálítið lengra fram eptir, Piltr og Stúlka 9-13; þessa kind veit eg ekki hver á, 19; æ! hvaða smali er það skrattinn sá arna, að þekkja ekki kindrnar hans fóður síns! 20, 21 :-- hence, kind-lauss, sheepless, 15; kinda-hópr, a flock of sheep, etc. 2. þorsk-kind, a cod-fish; ó-kind, a nasty thing, monster; kindin þín, thou wretch! þú verðr hýdd, kindin þín! ef þú kemr of snemma heim í kveld, Piltr og Stúlka 9.

KINGA, u, f., also spelt qinga, [kengr; Shetl. keengs, a pewter brooch] :-- a brooch worn on the breast by ladies, so called from the clasp (kengr) by which it was fastened; kinga var á bringu, Rm. 26; kross skal dóttir hafa eða kingu, hvárt sem hón vill, eða brjóst-búnað inn bezta, ef eigi er ór gulli görr, N. G. L. i. 211 (Js. 78); þar fannsk k. ok seiðstaðr mikill, Ld. 328. As foreign coins, or copies of them, were used as brooches (Worsaae, Nos. 398-409), GREEK (Luke xv. 8), drachma of the Vulgate is rendered in an old version of the 12th century by kinga, ef kona nequer á tio qingor, ... fagnið ér með mér, þvíat ek fann kingo mína; leita kingo, ... en líkneski es merkð á kingo, ... kinga fanzk es umb var snúit, Greg. Frump. 82, 83.

kingála, u, f. the name of a mare, Grett.

kingi, n., snjó-kingi, a heavy fall of snow.

kingja, d, to swallow; k. e-u niðr, hann getr ekki kingt: to fall thick, of snow; það kingir niðr snjó.

kings, in the phrase, koma til kings, to come to kicks (?), Skíða R. 155.

kingsa, ð, = kinka.

kinka, að, to nod archly with the head; kinka kollinum: cf. kengr.

KINN, f., gen. kinnar; pl. kinnr, old kiðr, Lb. 18, Ísl. ii. 481, 686 C. 2: [Ulf. kinnus = GREEK; A. S. cin; Engl. chin; O. H. G. kinni; Dan. kind, etc.; Gr. GREEK; Lat. gena] :-- the cheek; hleypti hann annarri brúninni ofan á kinnina, Eg. 305, 564; kómu rauðir flekkir í kinnr honum, Nj. 68; roði í kinnunum, 30; kenna við höku, kinnr eða kverkr, Edda 109; vátar kiðr af gráti, Lb. l.c.; báðar kiðr, Ísl. ii. l.c.; ljós beggja kinna, poët. the 'cheek-beam' = eyes, Kormak. COMPDS: kinnar-bein, n. pl. = kinnbein, Hkr. iii. 36:, Sd. 147, Bjarn. 36, Skíða R. 9. kinnar-kjálki, a, m. the jaw-bone, 623. 31, Stj. 77, Sturl. ii. 95, iii. 186, Rd. 299. kinna-sár, n. a cheek wound, Landn. 54.

kinn-bein, n. pl. cheek-bones. Bárð. 176, Fms. iii. 186.

kinn-björg, f. the cheek-piece, of a helmet, Sturl. ii. 220, Grett. 118, Karl. 286.

kinn-filla, u, f. the 'cheek-flesh,' cheeks, Fas. i. 88, Gullþ. 27.

kinn-fiskr, m. 'cheek-fish,' the cheek-muscles. COMPDS: kinnfiska-mikill, adj. with full cheeks. kinnfiska-soginn, part. with sunken, thin, haggard checks.

kinn-grár, adj. gray-cheeked, Skálda 193 (in a verse).

kinn-hestr, m. a 'cheek-horse,' box on the ear, 623. 56, Ld. 134, Nj. 75, 116, Finnb. 322, Fms. vii. 157, Pr. 445.

kinn-höggva, hjó, to hew or hack the cheek, Landn. 54, v.l.

kinn-kjálki, a, m. the jaw-bone. Lex. Poët.

kinn-leðr, n. the leather cheek-piece of a bridle, Grett. 129.

kinn-rifa, u, f. 'cheek-crevice,' a nickname, Fb. iii.

kinn-roði, a, m. 'cheek-blushing,' blush of shame, 655 xx. 3, Hom. 53, Anecd. 6, Stj. 325, Bs. i. 856, Mar., passim; göra e-m kinnroða, to put one to shame, Stj. 423.

kinn-skjóni, a, m. a horse with a piebald head, Sturl. i. 40, v.l.

kinn-skjóttr, adj. with piebald head, of a horse, Gullþ. 13.

kinn-skot, n. a kicking in the face, Fas. iii. 502.

kinn-skógr, m. the 'cheek-shaw,' poët. = the beard, Hým. 10.

Kinn-skær, m. = kinnskjóni, Gullþ.

kinnungr, m. the bow of a ship, Fms. viii. 139, x. 78.

kinn-vangi, a, m. the cheek, Eg. 386, Fms. x. 78, v.l.

KIPPA, t and ð, [Scot. to kip, see Jamies.] :-- with dat. to pull or snatch; hann kipði honum upp at pallinum, Ó. H. 95; þá tók konungr í hár sveininum ok kipði, 63; k. bryggjum af landi. to pull in the gangways before weighing anchor, Fms. x. 286; kippa af (kippa út) þeirri bryggjunni, er þar var í meðal skipanna, i. 158; kippa ofan seglinu, to pull the sail down, Bs. i. 422; k. skóm á fætr sér, to slip on shoes, Nj. 28; Egill kipli at sér