This is page 341 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)
This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.
Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.
This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.
The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.
KJÜKA -- KLATR. 341
kostgripi þá er hann kaus, (kjöri, v. 1.), Edda i. 394; hón bað hann kjósa hvárt heita skyldi Glúmr eða Höskuldr, Nj. 91. II reflex., recipr., skyldi annarr hanga en öðrum steypa í forsinn Sarp, ok bað þá kjósask at, draw lots, Hkr. iii. 302.
KJÚKA, u, f. a kind of fre. '-b soft cheese, ost-kjnka: blautr einsog
kjúka, soft as a k., of a horse's hoof; whence húf-kjúka, the soft part q/ the hoof.
kjúklingr, m. [A. S. cicen; Engl. c hi c ken; Dan. kylling; Swed. k/w kl- ing] '. -- a chicken, young of birds, ürett. 90, as also the verse.
kjökr, n. a voi c e stifled by tears, a choking voice.
kjökra, að, to whine, to speak with a broken, faltering voice; kvcða
kjökrandi, Sturl. ii. 214, freq. in mod. usage.
kjöl-far, n. the ' keel-print, ' ship's wake.
kjöl-fari, a, m. a nickname, Landn.
KJÖLR, m., kjalar, dat. kili, mod. kjöl, plur. kilir, acc. kjölu; [Engl. keel, which seems to be of Norse origin, as the A. S. uses quite a different word for carina; Dan. kj'ól; Swed. kö l] :-- a keel; klökkr
k., Lex. Poët.; langir, svalir kilir, id.; rísta kaldan sjá kili, Edda
(Ht. IOI); brotnaði kjölrinn undir skipinu, Fs. 152; laust skipit svá
at þegar horfði upp kjölrinn, Ld. 142; höggva skip í sundr ok auka
at kili, Fms. viii. 372; koma e-m or komask á kjöl, to get on the
keel when a boat is capsized, ix. 320; þeir lí-tu fallask í kjölinn
niðr, vii. 288; ok er niðr hlaupinn drykkr allr í kjöl á skipinu, xi.
233; land Ránar, kjalar, stála ..., Edda 66; þeir segjask eigi fá tré
svá stórt no gott at heyri til kjalarins, Fb. i. 433; ok hvelfir svá
skipinu, at hón ri&r urn þveran kjölinn, ü. 26; rifnaði skipit neðan,
ok var skjótt imdan kjolrinn, Bs, i. 842: phrases, sigla lausuni kili, t o
sail with a l oos e keel, with an empty ship, 0. H. 115: in poetry, kjalar-
slóð, kjalar stigr, keel-track, keel-path = the sea; kjalar-land, id., Lex.
Poët. II. metaph. a keel-shaped range of mountains; há fjöll
liggja eptir endilangri morkinni ok eru þat kallaðir Kilir, Eg. 58: esp. as a
local name of the mountain Ki'ólen between Sweden and Norway, Eb. 2, 4,
Hkr. i. 137, passim; as also in Iceland, Landn., Sturl. 2. the back of
a book; biskup let búa ok lima oil blöðin í kjölinn, Ísl. ii. 460; bók gyllt
á kjöl, a gilt book, freq. in mod. usage: as also the inner margin of a book
when open, whence the phrase, lesa ofun í kjölinn, to re a d closely; hann
hefir ekki lesit ofan í kjulinn, of superficial, loose reading. COMPDS:
kjalar-h. æll, in., see h. fll. Fas. ii. 589. kjalar-leið, f. = kjalvegr,
Slurl. iii. 278. kjalar-tré, n. = kjal-tro, Fb. i. 433.
kjöl-sýja, u, f. the keel suture, the boards nearest to the keel, Edda (Gl.)
kjöltr, n. [qs. kjötl, from kitla, q. v.], in hósta-kjölt, a tickling cough.
kjöltung, f., see kilting.
kjöptugr, adj. loquacious, scurrilous, tale-bearing.
KJÖR, n., also spelt keyr, [kjósa; cf. Germ, kur in kur-fúrst,
etc.] :-- a choice, decision; ef undir oss bræðr skal koma kjörit,
Nj. 192; vér viljum hugsa fyrir oss um kjorit, Fms. vii. 88; verðr
þat af kjörurn (the final choice) at þeir fara allir saint, Fs. 120;
þat vóru allra kjür, at menu kjöru til biskups Norðlenzkan maun,
Bs. i. 80; þá skyldi eigi fyrir þ;i sök skipta keyrinu, alter the choice,
Glúm. 383; enda hafi hann tngi þann mann fengit til kørs (= kjörs)
fyrir sik, Grág. ii. 240; þá vandaðist kerit (keyrit), Sturl.; ganga at
kjorum, and ganga í kjör, to go as one wit-hen; hann kvað þat hata gengit
í kjör, Fas. ii. 371; faíla í kjor, id., Skíða R. 104; ganga allt við kjör, id.,
Harms. 37. II. in plur. cheer; mikil kjör, mickle cheer, abundance;
ó-kjör, a bad lot (to choose from): used in the west of Icel. of bad weather,
mestu ó-kjür, a pelting rain; vil-kior (Dan. villtaar), bliss, wealth.
kjör-gripr, m. a choice or co stly thing; ek vii taka þrjá kjörgripi af
nskiptu herfangi, Fms. vi. 148.
kjör-ligr, adj. jfa to be chosen; þótti honum hinn eigi kjorligri, Fms.
iv. 226.
kjörróttr, adj. overgrown tvi/h copsewood, Eg. 580.
kjörr-skógr, ni. = kjarrskógr.
kjör-tré, n. a choice piece of timber, in jetsum the best log of wood
driven ashore; kirkja á kjörtré af Kirkjubóli, Yin. 75.
kjör-vápn, n. a choice weapon, Fas. iii. 387.
kjör-viðr, ker-viðr, m. = kjörtrú, Rd. 251, 252; kjörviða-taka, 254.
kjör-viltr, part, having chosen amiss; kjörviltvartú. Kristín! Safnö/i.
kjör-vísligr, adj. acceptable; þútti þeim sá þó eigi kjörvísligr, at eiga
enga ván sjálfr til ættlcifðar sinnar, Orkn. 58, Fb. ü. 180, Karl. 152.
KJÖT, n., also proncd. ket, dat. kjötvi, mod. kjöti; [a Sc'andin. word;
found neither in Saxon nor Germ.; Scot, ket = carrion; Dan. k/o d; Swed.
kö tt] :-- flesh, meat, I, at. caro; heitt kjöt, Fms. vii. 1, ^9, 160; ok suðu
vér þær með öðru kjöti, Fb. ii. 376; eta kiöt, K. þ K. 130, 136: þat er
kjöt er menn láta afnaut, færsauði, geitr ok svíu, 130; varna við kjú'tvi,
to abstain from meat, 134, passim: in plur. stores of meat, þau kjöt sem
lll þess eru niðr lögð á vegum, Stj. 71; gengu kjiitin því harðara sinn veg,
Bs. ii. 144. COMPDS: kjöt-át, n. a meat-eating, 656 A. ii 16, N. G. L.
*• 343- kjöt-áta, u, f. = kiö;át, Fms. x. 417. kjöt-lær, n. a joint
of meat, Fms. viii. 117. kjöt-matr, m. Jlesbfood, meat, Hom. 93.
kjöt-stykki, n. a piece of meat, Grág. ii. 170, Fbr. 38. kjöt-
vaxinn, adj. fleshy, Sturl, i. 10. kjöt-ætr, adj. eatable; also of
days o n which flesh was allowed; fugla þá er kjotætir eru, K. þ. K. 132, Sks. 180; á þeim tíðum er kjötætt er, id.
kjöt-ligr, adj. carnal, Stj.; kjötligt barn, K. Á. 146.
kjötvi, a, m. the fleshy, a nickname, Hkr.
klafi, a, m. a kind of fork, put on the neck of cattle; þat er klafi
kyrkir, N. G. L. i. 19, 341. COMPDS: klafa-kerling, f. a kind of two-pronged stick, Bárð. 17 new Ed. klafa-stafr, m. -- klataker- ling, Bárð. 19, 29 new Ed.
klaga, að, [Germ, klageri] , to complain, accuse, (mod.)
klagan or klogiin, f. a complaint.
klak, n., see kliik.
klaka, að, [Dan. klukke~\, to twitter, of a swallow; to chatter, of a pie; hann hevrði at igður klükuðu á hrísinu, Sæin. 136, Eg. 420, Stj. So, þiðr. 168, Karl. 544: of an eagle, Ísl. ii. 195: metaph., of a person, ok und kvernum klaka, Ls. 44 :-- reflex., klakask við, to have a dispute about; við biskup munum klakask við um kirkju-hann, Bs. i. 749.
klaka, u, f. a pr. name. Klöku-œtt, f. the family o/K., Landt).
KLAKI, a, m. hard-frozen ground, Finnb. 282, Vígl. 24, passim:
the phrase, koma e-m á kaldan klaka, to put one on a cold ice-field, to
bring one into distress; það hefir komið mörgum á kaldan klaka.
COMPDS: klaka-riross, n. a jade, a poor horse left to feed on a frozen
field, Band. 37 new Ed. klaka-h. ogg, n. a crowbar to break the frozen
ground, Vm. 80, (for a grave-digger.) klaka-torf, n. frozen turf,
Vígl. 71 new Ed.
KLAKKR, in. a peg, prop, the peg of a pack-saddle on which the
packs are hung; setja, lypta á klakk, to lift to the k.; hriikkva upp af
klükkunum, to be flung down from the k., freq. :-- metaph. heavy, peaked
clouds (sky'-klakkar, klakka-sky), íllviðris-k., q. v.: in local names of
peaks (two and two), Dimunar-klakkar in Breiðifjördr.
klakk-sekkr, in., proncd. klassekkr, a heavy trunk: a beavy, un-
wieldy thing, mesti klassekkr.
klak-laust or klakk-laust, n. adj. [A. S. cla:cleas -- free~\, scatheless,
unhurt; komask k. af, to come off unhurt, Finnb. 262; at vit mundum
eigi klakklaust skilja, Fb. i. 417; ef ek komumk nú á brott klakklaust
at sinni, Fms. iv. 312; ok verð því feginn at þú komisk klakklaust á
brott, Fas. iii. 98; þar sem aðrir komask eigi klaklaust þó nauðsyn beri
til, Fms. vi. 299, (klaclaust, Mork. 61, I. e.)
klak-sárr, adj. touchy, feeling sore; e-m verðr heldr klaksúrt, to be
ruffled, rudely bandied, Grett. 110 A.
klambra, að, to clamp or pinch together.
KLAND, n., mod. klandr, dat. klandri, Fb. ii. 388: [perh., through
Lat. scandalum, from Gr. ff/íái/SaXoi'] :-- calumny, molestation; yðr hefir
leyst af öllu illu klandi, Stj. 445; komask ór klandi sinna mótstöðu-
manna, 415; búaiid-karl varð fyrir klundutn rikra manna, Hom. 117,
(klandum, O. H. L. 80); hann kom þeim ór klandi vikinga, Gieg. 52;
tóku hann burt ór öllu klandi Odds ok hans manna, Bs. i. 707: hindrance,
af klönd koma á niúl þeirra fyrir brullaup, N. G. L. i. 148. klanda-lauss,
adj. free from molestation, Str. 74, Fms. ix. 409.
klanda, að, mod. klandra, to molest, Stj. 216, Greg. 65; meiddir
eða drepnir e&a klandaðir, Sturl. i. 41.
klandan, f. calumny, Stj. 163, (calumnia of the Vulgate); ver frjáls
af allri k. minni, Art.
klapp, n. clapping the hands; handa-klapp, Sk/tlda 174.
KLAPPA, að, [Engl. and Scot, clap; Germ, klopfen; Swed klappa] : -- to pat, stroke gently; kyssa ok k., to ki s s and stroke, 655 xxxi; cp heot to clap a cat; þ í klappaði hón urn granirnar, Edda (pref.); jarlinn klappaði lendi sinni á bak honum ok bað hann vaka, Fms. viii. 88; maðr hefir
staf í liendi ok klappar á lend hestinum, Bs. i. 633; þá kallar konungr
til sin hund sinn Viga ok klappaði um hann, hins. x. 327; him spyrr
art hann ætlar þá enn í Múfahlíð at k. um kerlingar-nárann, Fb. 44,
Grett. 33 new Ed.; Þoroddr klappaði uni hann (the calf), Eb. 320. 2.
to clap the hands; rlestir æptu ok klöppuðu, shouted and clapped, ü N. 168: the phrase, k. lofi í lófa, to clap, exult; klappa á dyruin, to nip
at the door, Eg. 409, Fms. xi. 425; klappa á hurð, Fas. iii. 583. II.
a stone-mason's term, to chop stone with a hammer; hann klappaði
rauf í hellu, Grett. 137 A; þessi steinn var útan sein klappaðr væri ráðum eðr püllum, Fms. i. 137; vóru klappaðir ú steinvegginn krossar)rír, vii. 64; í þeim steini vúru klappaðir fjórir koppar, Bs. 1. 640; únar klappaðar á steini, 655 xiv. B. 2; spor vóru klöppuð í berginu, -'as. iii. 569. 2. to hammer; þarf eigi holan bang um þat at klappa,
''b. iii. 404; ok klappaði urn hans hjarta, bis heart clapped, throbbed. Fbr.
37; þeir sügðusk iiuindu k. um (they would clench it, make it right) ef
nálin kænii heini í hérað, Sturl. i. 134; nuin ek mi k. um aptr, / will
nake it good, ii. 38.
klaret, n. claret, Fas. iii. 3^9, Flóv. 22 (for. word), Karl. passim.
KLASI, a, m. a cluster, bunch, esp. of berries: berja-klasi, vinberja- •:., a cluster of grapes: metaph., eyja-klasi, skerja-k., a cluster of islands,
sksrries.
klastr, n. (klastra, að), o n entanglement, tangle, bunch.
klatr, n. a clatter; svá mikit k. at varla fékk hljóð, Bær. 12, Al. 12:
n toy, trifle.