This is page 343 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

KLETTABELTI -- KLÓKR. 343

klettr við Hafslæk, Þorsteinn gékk upp á klettinn, Eg. 717, Bs. ii. 111, Sturl. iii. 104, Gísl. 147; hár k., Grett. 101; þeir sjá hvar klettar tveir koma upp ór hafinu, Fas. ii. 248: in plur. a range of crags: poët., herða k., 'shoulder rock,' i.e. the head, Ls.; hjarna k., 'harn rock,' i.e. the head; hjálma-k., helmet crag, cp. Helm-crag in Westmoreland, Lex. Poët. COMPDS: kletta-belti, n. a belt of crags. kletta-frú, f., botan. the saxifrage. kletta-skora, u, f. a scaur. kletta-snös, f. a jutting crag, freq. in mod. usage.

kleykiliga, adv.; vera k. kominn, to have got into bad scrapes, Th. 76.

kleykir, m. a nickname, Landn.

kliða, að, to murmur inarticulately.

KLIÐR, m. a din, the murmur in a great assembly when no articulate sound is to be heard; þyss eða k., Gísl. 56; k. ok háreysti, Fms. vi. 374, Bs. ii. 129; skilr þú hér nokkuð mál manna? eigi heldr en fuglaklið, Fas. ii. 175; í einum klið = í einum duni, -- allt var senn í einum klið | upp vatt trúss meðal herða, Skíð. R. 28.

KLIF, n. [A. S. clif; Engl. cliff], a cliff; klif and kleif are used indiscriminately in Eb. and Eg. l.c.; þeir fengu tekit hann út við klif er upp ríðr ór fjörunni, Eb. 166; ok kösuðu hann þar við klifit, id. v.l.; klif bratt ok einstigi yfir at fara, Eg. 576; þá var þar undir niðri skógr en skóglaust uppi á klifinu, 580; ok er Egill kom upp ór klifinu, id.; í klifi nokkuru, Bs. i. 200; var í brattasta einstigi upp at ganga ok í harða há klif (plur.), Stj. 452. 1 Sam. xiv. 4 (eminentes petrae of the Vulgate); síðan gékk hann til klifs þess er þjóðgata lá yfir, þeir stefndu hit gegnsta til klifsins, Korm. 146: poët., hauka klif, hawk's cliff = the hand, Hallfred; há klif, a high cliff, Sighvat: local names, Klifs-jörfi, Klifs-sandr, Klifs-dalr, Bjarn.; Klifs-lönd, Cliffland or Cleveland, in England, Fms. vi.

klifa, að, prop. to climb, but only used metaph. :-- to repeat, to harp on the same thing; bað þá eigi klifa svá ey ok ey, Ísl. ii. 349; klifar þú nakkvat jafnan, mannfýla þín, Nj. 85; kerling klifaði allt sumarit um arfa-sátuna at inn skyldi bera, 194; vér kumpánar lærðum þik eitt vers, ok er þat nú þegar þér svá kært sem þú kunnir engan hlut annan, klifandi þat jafnan æ fram, Mar.; klifar sá margr kvæðin lin, Skáld H. 3. 2. 2. reflex. to wrangle; töluðu menn at sjá maðr væri it mesta fífl, hversu heimsliga hann klifask við konung, Fb. iii. 381.

klifað, n. part. a kind of metre, where the same rhyme-syllable is repeated throughout the half of a verse, a specimen of which is Edda (Ht.) 48.

klif-gata, u, f. a 'cliff-gate,' way along a cliff, Ísl. ii. 176.

klifra, að, to climb, Rb. 102, Fagrsk. 125; usually as dep. klifrask, id., Fas. iii. 443.

kling, kling, kling, kling! interj., of bells or a tinkling sound, Jónas.

KLINGJA, d, [Germ. klingen; Dan. klinge; cp. Engl. clink] :-- to ring, tinkle; hugsar at hér muni k. til upphafs, Fms. xi. 434; hlýtr að klingja dalanna dyngja dúkinn á, Snót 99; klingir mér fyrir eyrum ómr, Bjarni 136.

KLIPPA, ð, to clip; k. með söxum, Str. 9; klipti negl hans ok hár, Fms. vi. 204; k. hár, to clip, cut the hair, Stj. 202; k. sauði, hjörð, to clip, shear sheep, K. Þ. K. 104, Stj. 482, 484.

klippa, u, f. a clipping, sample; af-klippa.

klippari, a, m. a hair-cutter, Stj. 524 :-- a dealer, monger, Rétt. 2. 10.

klipping, f. a clipping, shearing.

klippingr, m. a shorn sheepskin, Grág. i. 501, Bs. i. 834, H. E. iv. 131.

KLÍFA, pres. klíf, pret. kleif, pl. klifu; [A. S. clîfian; Engl. cleave to; Dutch kleven; Germ. kleben] :-- to climb; Jónathan kleif ekki síðr með höndum en fótum um einstigit, Stj. 452; konungr kleif upp í einn bakka, Fms. viii. 75; en sumir klifu svá bratta brekku, 401; þá kom jarl at hlaupandi ok kleif upp yfir köstinn ok þaðan upp yfir húsin, ix. 225; svá at hann mátti klífa upp í virkit af skildinum, Sturl. ii. 33; ok kleif einn í höku mér, Dropl. 22; því er kænlegra at k. skemra, ok falla lægra, Al. 145; þeim er áðr höfðu klifit, Hkr. i. 290; klífa á kjöl, Sturl. ii. 224 (in a verse).

KLÍGJA, ð, mod. klía, að, [provinc. Norse klia, pret. klidde and kligta, pres. klir, see notes to Al. 186] :-- to feel nausea; hón klígir mjök, Al. 153; þeirra önd klígir í mót inum himneska mat, Mar. :-- mod. impers., mig klíar, or mig klíar við því.

klígja, u, f., mod. klía, nausea, Mag. 89.

KLÍNA, d, to smear; klína brauð, to butter bread, Fms. ix. 241; klínask leiri, Best. 673. 53: mod. to daub, esp. with ordure.

klíningr, m. [klining, Ivar Aasen], buttered bread; kasta klíningnum ok könnunni, cp. the Engl. proverb 'to throw the helve after the hatchet,' Fms. viii. 413, v.l.: as a nickname, Orkn.: the word is still used in the old sense in Norway. II. in Icel. it is only used of cakes of cow-dung.

klístra, að. to glue, paste.

KLJÁ;, ð, [klé, pl. kljár], to fix the weights to a loom (see klé); mér þótti kljáðr vera vefrinn, Fms. xi. 49; harðkljáðr, hard stretched, Darr.: metaph., vera á enda kljáðr, to be finished, done; það er ekki á enda kljáð, there is no end of it as yet; vera út kljáðr, done; það er út kljáð um þau mál: kljá á enda, to wind up, to have done; er ek á enda kljáðr at þola þat lengr, Ísl. ii. 420.

KLJÚFA, prts. klýf; pret. klauf, klauft (klaufst), klauf, pl. klufu; subj. klyfi; part. klofinn; [A. S. cleôfan; Engl cleave; O. H. G. chlioban; mid. H. G. klieben; Dan. klöve; Swed. klyfva] :-- to cleave, split; hann hjó á skjöld Rúts ok klauf allan niðr, Nj. 95; elda er rétt at göra ok k. torf til, K. Þ. K. 88; ætluðu at flá hann kvikan ok klufu svörðinn í höfðinu, Fms. vii. 227; era sem kolvið kljúfi, karl sá er vegr at jarli, viii. (in a verse); eða ek klyf þik í herðar niðr, Nj. 185; kom í höfuðit ok klauf ofan í jaxlana, 144; skildir 'ro klofnir, cloven, cleft, Vsp. 46: metaph. to split, ek klýf ór þessum sex greinir ins fjórða tigar, Skálda 162. II. reflex., þar at sem björgin kljúfask, are cleft, branch out, Finnb. 242. 2. recipr., þó at þeir klyfisk í herðar niðr, Fas. i. 404. 3. part. klofinn, as adj. cloven; langt upp klofinn, i.e. long-legged, Bárð. 165.

klof, n. the cleft between the legs, the fork, Fas. ii. 346. COMPDS: klof-langr, adj. long-forked, long-legged. klof-snjór, m. snow reaching to the klof. klof-stuttr, adj. short-forked.

klofa, að, to stand or stride with the legs apart; klofa snjó.

KLOFI, a, m. a cleft or rift in a hill closed at the upper end; metaph., þeir vóru komnir í svá mikinn klofa, at Ingjaldr var á aðra hönd, en Laxá á aðra hönd, i.e. they were 'in a cleft stick,' -- the enemy on one hand, the river on the other, Ld. 46; so also as a military term; at samnaðr væri á Rangár-völlum ok væri sú ráðagörð, at þeim sé ætlað at verða í klofanum, 'were in a cleft stick,' 'caught in a trap,' Sturl. i. 201; mun ek ok senda lið til fulltings við yðr, ok skal þat koma á bak þeim, svá at þeir verði í klofanum, Fas. i. 33; ok var svá stefnt at hann skyldi þaðan at koma, ok skyldi Þorfinnr verða í klofanum, Orkn. 68: fjalla-klofi, a ravine with a bottom, Stj. 87, Al. 26: landa-klofi, a delta at the fork of a river, Sks. 194, 199; lausa-klofi, gramm. a diphthong (au, ei, ey), Skálda 170: medic., gin-klofi, q.v. 2. the groove (hurðar-klofi) in which the door moves up and down instend of moving on hinges (see hníga III); hence the phrases, lúka upp hurðu, or lúka aptr hurð á miðjan klofa, to open or shut the door to the middle of the groove, i.e. shut it half way, Bárð. 171, Fb. i. 547; hurð hnigin á miðjan klofa, half shut, Fms. iii. 74, Fas. iii. 546; hann gengr þar til er hann kemr at hurðu, hón var greypt í stokk ok hnigin eigi allt í klofa, Fb. i. 258; hann svarar ílla ok rak aptr hurðina í klofa, Gullþ. 15; eptir þat opar Þorbjörn inn undan, ok lauk hurðinni í klofa, 18. 3. the forks to support tents on board a ship, Edda (Gl.); þá bað hann með sína ganga ytra með borðum, ok höggva tjöldin ór klofum, Eg. 122: a place in a ship = klofa-rúm, því skal hlaða í klofa inn, N. G. L. ii. 276. 4. a forked mast, used in boats on the west coast of Icel. 5. snuffers; göra skaltú klofa af gulli ljós at slökkva, Stj. 306. Exod. xxv. 38, Vm 36; kerta-pípa í staf ok klofi, Pm. 103; kerta-klofi, q.v.; horn-klofi, q.v. COMPDS: klofa-kerling, f. and klofa-stafr, m. a cleft stick or staff, Bárð. 170, 171; see klafi. klofa-rúm, n. a ship's cabin near the mast; því skal hlaða í klofarúmi við siglu, Jb. 386. klofa-sigling, f. sailing with a forked mast. klofa-stef, n. a metric. term, a 'cleft-burden,' a kind of refrain, consisting of several lines inserted separately in different lines of a stanza, Sturl. ii. 59.

klofna, að, to be cloven, Vsp. 52; í þessum gný klofnar himininn, Edda 41; klofnaði hann í tvá hluti, Nj. 108; skildirnir klofnuðu, Eg. 507, v.l.; jörðin skalf og björgin klofnuðu, Matth. xxvii. 51.

klofningr, m. anything cloven, cp. the Engl. clove (of garlic); the name of a mountain in western Iceland, Landn.

KLÓ, f., gen. kló, N. G. L. i. 100, mod. klóar, pl. klær, i.e. klœr; [A. S. clawu; Engl. claw; O. H. G. chlawa; mid. H. G. klâ, Germ. klaue; Dan. klo, pl. klöer] :-- a claw, talon, of beasts of prey, kattar-klær, ljóns-klær, arnar-klær, krumma-klær, vals-klær, the claws of a cat, lion, eagle, raven, falcon; gambrs-kló, q.v.; brá henni í hnotar líki ok hafði í klóm sér, Edda 46; flugu at þeim hrafnar, ok sýndusk þeim ór járni nefin ok klærnar, Nj. 272; hann (the crocodile) hefir stórar tenn ok klær, Stj. 77; með hvössum klóm, 80: metaph. a claw, of the hand, kólnar nú á klónum, Grett. 94 B: as also in the ditty, kalt er mér á k. l. ó. kenni eg þess á s. i. ó ... (i.e. kalt er mér klónum, kenni eg þess á sjonum ...): a nickname, Orkn. klóa-gangr, m. a fight with the claws, Fas. iii. 210. II. naut. the clew of a sail, Edda (Gl.); eyri fyrir hanka hvern, eyri fyrir kló hverja, N. G. L. i. 101; en fyrir smáreip hvert er á segli er ertog silfrs ok svá fyrir kló hverja, ii. 283; eyri fyrir krapta hvern, þó eyir at einnar klóar missi, i. 100, ii. 283: the cleat = kolla (q.v.), N. G. L. l.c.

klóask, dep. to fight with claws: in the saying, öndurðir skolu ernir klóask, Ó. H. 183, Fas. ii. 495.

kló-bjúgr, adj. an epithet of an eagle.

kló-dýr, n. a beast with claws, K. Þ. K. 134.

kló-festa, t, to clutch.

kló-fugl, m. a bird with claws or talons, opp. to fitfugl (q.v.), K. Þ. K. 132.

klókindi, n. pl. cunning, cleverness, Fas. iii. 267.

klók-leiki, a, m. craft, cunning, Karl. 130, Mar.

klók-liga, adv. cleverly, cunningly, Stj. 167, Pass. 15. 5.

klók-ligr, adj. cunning, crafty, Fms. x. 172.

KLÓKR, adj. [perh. not a genuine Scandin. word, but, like Dan. klog, Swed. klok, borrowed from Germ. klug] :-- arch, clever, Fms. xi. 227, Stj. 160, 223: arch, wily, 34, 70.