This is page 362 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

362 KVEINKA -- KVERK.

wanion; Germ. weinen] :-- either, kveina um e-t (mod. k. yfir e-u), to complain of a thing, or absol. to wail, mourn, lament, but not used transitively as in A. S.; er hér kveinat um eldiviðar-fæð, Fms. i. 291; görðit hón hjufra né höndum slá, né k. um sem konur aðrar, Gkv. 1. 1 (2. 11); taka nú k. um þat, er ..., Al. 52, Fas. iii. 154; hón kveinaði um mjök meðan hón starfaði, Hom. 113: absol., munu þér k. ok kalla til Dróttins, Stj. 441; krytja eðr k., 370, Fas. i. 200; en þeir létu sem þeir heyrði eigi hvat er hón kveinaði, Fms. vi. 352.

kveinka, að, to complain; k. um e-t, O. H. L. 78, Rb. 174, Bs. ii. 64: mod., k. sér, to wail, cry, from pain.

kveinkan, f. lamentation, Rb. 174, Bs. ii. 561, Thom. 248, Karl. 191.

kvein-samlegr, adj. lamentable, Al. 149.

kvein-stafir, m. pl. wailings, lamentations, Al. 154.

KVEISA, u, f. a whitlow, boil; hafa kveisu í fæti, Hrafn. 14; kveisa er komin í hönd þér, Pr. 470; kveisu-nagli, the core of a boil, Hrafn. 14, 15, Nj. 244; kveisu-sullr, a boil, Bs. ii. 168: in mod. usage, of shooting pains, iðra-k., colic: as also, flug-k., shooting pains. kveisu-gras, n., botan. entiana.

kveistinn, adj. touchy, tender; þú ert svo kveistinn!

kveistni, f. touchiness, tenderness.

kveita, u, f. [kveite, Ivar Aasen], a halibut, flounder (heilag-fiski); kalt vatn augum en kveita (kvett or kveit. MS.) tönnum, lérept líki, in the Merman's song, Fas. ii. 33; this is prob. the meaning of the word in this much-contested passage, and not as suggested in Aarb. (1866) 377.

kveita, tt, a false form for kneyta, Fas. ii. 131.

KVELD, n., proncd. kvöld: [akin to kvelja, for evening is the quelling or killing of the daylight; Ivar Aasen kveld; Swed. quäll] :-- evening; in Icel. as well as in Norway kveld is the common popular word, whereas aptan (eve) is poetical and solemn; kveld is prob. elliptical, from kveld dags, quelling of day: sayings, at kveldi skal dag leyfa, Hm.; allir dagar eigu kveld; at kveldi, at eve, in the evening, K. Þ. K. 102; at kveldi dags, on an evening, Fms. vi. 83, Eg. 106; í kveldi, this evening, Skíða R.; í kveld, to-night, Stj. 121, Nj. 252; á kveldit, in the evening, Ld. 14; um kveldit, Nj. 6, 120; ok er mjök leið á kveldit ..., þat vilda ek at þú færir eigi heim í kveld, ... Gunnlaugr kom eigi heim um kveldit, Eb. 46, 48; þat kveld er líkmenn kómu heim, 268; á kveldum, Fs. 143. COMPDS: kveld-langt, n. adj. the evening long; drekka k., Fas. i. 13, Barl. 144, Sd. 141. kveld-lestr, m. an evening lesson, evensong, Safn i. 85; see húslestr. kveld-ligr, adj. vesper time, Sks. 41. kveld-matr, m. = kveldverðr. kveld-mál, n. eventide, Fr. kveld-máltíð, n. a supper, Fas. iii. 282: eccl. the Lord's Supper, Germ. Abendmahl, Dan. Nadverd, Swed. Nattvard: Kveldmáltíðar-Sacramenti, n. the Holy Communion. kveld-riða, u, f. an 'evening-rider,' night-hag, witch, riding on wolves in the twilight, Hkv. Hjörv. 15, Hallfred, Lex. Poët.; Þorbjörn stefndi Geirríði um þat at hón væri k., Eb. 46; hón var fjölkunnig, ok hin mesta k., Fas. iii. 650; kveldriðu stóð, the 'ogress-steed' = the wolves, Hallfr. kveld-roði, a, m. the evening red of the sky, opp. to morgun-roði. kveld-seta, u, f. a sitting up late, Fms. vii. 126. kveld-stjarna, u, f. the evening star. kveld-svæfr, adj. fond of sleep in the evening, opp. to morgun-svæfr, Eg. 3, Fms. vii. 126. kveld-söngr, m. evensong, vespers, MS. 625. 178, Bs. i. 849. kveld-tími, a, m. eventide, Fas. ii. 427. Kveld-úlfr, m. a nickname, Eg. kveld-vaka, u, f. eve-wake, the time between twilight (rökkr) and bed-time, when people sit and work by candle-light, also simply called vaka. kveld-verðr, m. a supper.

kvelda, að, mod. kvölda, to draw towards evening; er kveldaði, Fms. iii. 114, vi. 156, Hkr. i. 24, Fs. 14; nú tekr at k., Al. 81; þá var svá kveldat, at ..., Fms. xi. 63; vert þú hjá oss, þvíat kvölda tekr og á daginn líðr, Luke xxiv. 29: absol., áðr en þessi dagr kveldi, MS. 4. 32.

KVELJA, pres. kvel, pret. kvaldi, part. kvalðr, kvaliðr, kvalinn; with neg. suff., imperat. kvelj-at, Vkv. 31; [A. S. cweljan; Engl. to quell, kill; Hel. quellian = cruciare; Germ. quälen; Dan. quæle; Swed. quälja] :-- to torment; mátti enga skemtan af hafa at kvelja þá, Eg. 232; at hann mundi svá vilja kvelja hana, Fms. vi. 352; ek skal alla vega láta k. Markvarð, Mag. 2; at eigi kveli bruna-þefr bókanna þá menn er ..., 656 B. 1; ekki má verra vera en öfund sú, er kvelr af anuars góðu, Hom. 21; hann barðisk allan dag í gegn mér ok kvaldi mik, Fms. viii. 240; kvelit mik ekki lengr, Anal. 186; Grímhildr kvelr bræðr sína, Þiðr. II. reflex. to be tormented; kveljask í vesöld, Fs. 172; muntu kveljask með fjándanum í Helvítis loga, Fms. i. 202; þvíat ek kvelst þungliga í þessum loga, Luke xvi. 24; nú er hann (Lazarus) huggaðr en þú kvaliðr, Greg. 22; hann varð ílla við ok kveðsk kvaldr, ... er hann skyldi kveljask úti í hverju íllviðri, Grett. 178 new Ed., Fs. 172: to be quelled, þá kvölðusk öll ráð fyrir konunginum, Hom. 112. III. part. as adj.; klárinn sækir þangat mest sem hann er kvaldastr, Fas. ii. 252.

kveljari, a, m. a 'killer,' tormenter, 656 B. 5, Al. 78.

kvelling, f. [perhaps akin to keli-, q.v., cp. also kvilli], ailment, ailing, Post. 210, Grett. (in a verse). kvellinga-samr, adj. ailing, valetudinarian, Eg. 126, Sturl. ii. 53.

kvelli-sjúkr, adj. ailing; ekki hefi ek verit k., Ld, 54, Eg. 126.

kvelli-sótt, f. ailment, Eg. 519.

kvelni, f. quailing, despondency, Hom. 86.

kvendi, n. a woman, womankind, Stj. 71, 257, 289, Grett. 161 A; kvendum ok körlum, MS. 4. 13: in mod. usage in a low sense.

Kvenir, m. pl. the Tchudic people of Kvenland in northern Russia, Eg.

KVENNA-, gen. pl., see kona B.

kvenn-borinn, part. cognate, Fms. iv. 8.

kvenn-búnaðr, m. women's dress, Eb. 256, Edda 68, Stj. 186.

kvenn-dýr, n. a she-beast, Stj. 71, 77.

kvenn-fat, n. woman's attire, Landn. 119, N. G. L. i. 255.

kvenn-fólk, n. woman-folk, women, Fas. iii. 644, freq. in mod. usage.

kvenn-fugl, m. a hen-bird, Pr. 409.

kvenn-gildr, adj., opp. to karlgildr, q.v.: in the phrase, k. úmagi, a half pauper, who can do something for himself, Vm. 52, D. I. passim.

kvenn-gjöf, f. a gift to a woman, N. G. L. i. 75.

kvenn-hallr or kvenn-hollr, adj. amorous, Fms. v. 341.

kvenn-hempa, u, f. a woman's petticoat.

kvenn-kenna, d, to address as a woman, Fas. iii. 75, Vígl. 24: gramm. kvennkendr, feminine, Sks. 103, Clem. 29.

kvenn-kind, f. womankind, Stj. 79.

kvenn-klæði, n. pl. women's dress, Grág. i. 338, Landn. 119, N. G. L. i. 75.

kvenn-kné, n. kin by the woman's side, cognate lineage, Hkr. i. 112: a female degree of kin, Fms. ix. 251, 327.

kvenn-kostr, m. a good match, of a woman, Fb. i. 407; þótti sá k. einnhverr beztr í Noregi, Fms. vi. 353; hinn bezti k., Grett. 71; um kveldit varð þeim tíðrætt um kvennkosti, Korm. 56.

kvenn-kvikendi, n. a female creature, Stj. 80, Sks. 103.

kvenn-kyn, n. the female sex, Hom. 31, Stj. 56, Barl. 24.

kvenn-kyrtill, m. a woman's kirtle, Bs. i. 506.

kvenn-leggr, m. kindred by the woman's side, the cognates, Gþl. 244, Fms. i. 6.

kvenn-legr, n. fornication, N. G. L. i. 377.

kvenn-liga, adv. woman-like, lady-like, Vígl. 33.

kvenn-ligr, adj. woman-like, Bs. ii. 152, Fas. iii. 576, Fs. 134.

kvenn-list, f. female skill, Vígl. 48 new Ed.

kvenn-maðr, m. a woman, freq. in mod. usage (see kona), Ld. 8, MS. 4. 23; kvennmanna bein, Eb. 338, and in countless compds; kvennmanns-búnaðr, kvennmanns-föt, a woman's dress, Bárð. 173.

kvenn-mannligr, adj. woman-like, Sks. 169, Fas. iii. 528.

kvenn-nýtr, adj. virilis, Stj. 195.

kvenn-samr, adj. given to women, Sturl. ii. 195, Róm. 250.

kvenn-semi, f. the being given to women, Hom. 86, Finnb. 300.

kvenn-sift, f. (kvenn-svift, N. G. L. i. 78, 79), kin by the woman's side, cognate lineage, opp. to karlsift (q.v.), Grág. ii. 176, Hkr. i. 112, Fms. i. 6; kvennsiftar-maðr, a cognate relative, N. G. L. i. 79.

kvenn-silfr, n. the silver or jewels of a woman's dress.

kvennska, u, f. womanhood, Stj. 5: chastity, Gþl. 140, Bær. 11.

kvenn-skari, a, m. a bevy of ladies, Konr. 42.

kvenn-skikkja, u, f. a woman's cloak, Nj. 200, Fms. ii. 134.

kvenn-skinn, n. womankind, in a low sense, Mar.

kvenn-skratti, a, m. a bad woman, termagant, Gísl. 52.

kvenn-skrúði, a, m. woman's attire. Fas. ii. 377.

kvenn-skygn, adj. looking after women, Fas. iii. 527.

kvenn-skörungr, m. a stately, great lady, Nj. 30, Dropl. 6, Fs. 102.

kvenns-ligr, adj. = kvennligr, Al. 34, 172.

kvenn-stólar, m. pl. women's seats or pews in church.

kvenn-styrkr (kvenn-sterkr), adj. a match (in strength) for a woman; varla ætla ek þik kvennstyrkan, Grett. 119 A, Fas. iii. 572.

kvenn-svift, f. = kvennsift.

kvenn-söðull, m. a woman's saddle, side-saddle, Fms. x. 87.

kvenn-úmagi, a, m. a female pauper, Vm. 117, Bs. i. 285.

kvenn-váðir, f. pl. 'women's weeds,' petticoats, Þkv.

kvenn-vælar, f. pl. female plannings, Gísl. 44.

KVER, n. [a for. word; Engl. quire], a sheet folded in a book; var stolit ór (the book) einu kverinu, Fms. viii. 402; þar er aspiciens bók í kverum (not bound), Vm. 122; bækr tuttugu, ok fimm kver at auk, Pm. 5: in mod. usage a small book, volume, Bæna-kver, a Prayer-book; Stafrofs-kver, an a b c book; Fræða-kver, Hallgríms-kver, Þorláks-kver, = the poems of Hallgrim, Thorlac; and esp. with the article Kverið = the volume containing the Catechism.

KVERK, f., pl. kverkr, mod. kverkar: I. in sing. the angle below the chin; hann tók undir kverkina ok kyssti hana, Nj. 2; ok var allt þrútið undir kverkinni, Bs. i. 382; Þjóstólfr laust undir kverkina, Fms. vii. 211: metaph. the inner bight or angle, of an axe, undir kverk öxinni, Nj. 84; féll hverr boðinn í kverk öðrum, Fms. xi. 13; bita-k., sperru-k., the angle under a cross-beam. II. in plur. the throat; konungr for höndum um kverkr sveininum, Ó. H. 196; ör stóð um þverar kverkrnar, Eb. 244; tekr hann þá um kverkr henni, Fms. iii. 224; höku, kinnr eða kverkr, Edda 109; þá er hann leggr hana um kverkr sér, MS. 625. 183; hann laust fremri hyrnu undir kverkr þeim, Fms. vii. 191; nístir tunguna við kverkrnar, Al. 77, Grett. 101 new Ed.; kverknar