This is page 365 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

KISTLINGR -- KVALASTUND. 365

Lv. 49; vera má at ek kvista einhvern yðar áðr en ek em felldr, Njarð. 344; kvista menn niðr sem hráviði, Karl. 155.

Kvistlingr, m. a sapling: descendants of Kvist, Landn.

kvistóttr, adj. twisted, gnarled, of wood.

KVISTR, m., pl. kvistir, acc. pl. kvistu, [Dan. kvist; Swed. qvist; akin to kvísl] :-- a twig, branch; tökum tvá kvistu ok leggjum á oss i mynd krossins, Fms. i. 136; þeir veltu viðjunum á drekann, ok fylgir maðr upp hverjum kvisti, Fas. ii. 188; á limar ok kvistu viðarins, Fms. vi. 153; aðrir hjuggu kvistu af trjánum, Matth. xxi. 8; sjaldan verða kvistir betri en aðaltré, O. H. L. 5; í kné gengr hnefi of kvistir þverra, Am. 69; sem fura at kvisti, Hðm. 5; sem ernir á kvisti, 31; á kykum kvisti, in a living twig, i.e. in a fair condition, D. I. i. 303; kvista fjöldi, Sks. 441: metaph., engi kvistr þorni sá er af mér blómgask, Sks. 616 B; með kvisti es, ok með ósins hring (of the cross stroke in the letter ø), Skálda 161; il-kvistir, poët. 'foot-twigs' = the toes, Am. 62, cp. GREEK in Hes. Op. 740. 2. in mod. usage also a knot; tré fullt af kvistum, a tree full of knots. 3. a pr. name, Landn.

kvist-skæðr, adj. 'twig-scathing,' epithet of the sun (?), Hðm. 5.

kvistungar, m. pl. = kvistlingar, Sturl. iii. 184.

KVITTA, að, [a kind of iter. from kveða; Scot. quitter] :-- to rumour, report, noise abroad; var þá kvittað, at mannsafnaðr væri fyrir norðan land, Sturl. iii. 19; var þat kvittað, at ..., i. 62 C; ef svá er sem sumir kvitta, Al. 134.

kvitta, að, [a for. word; Fr. quitter, from late Lat. quietare], to acquit, esp. of a debt, due; Gyrðr kvittaði Hall þar um, Vm. 72; hanu kvittaði Orm af sögðu jarðar-verði, Dipl. i. 11; hefir þú kvittað fyrir mig, Pass.

KVITTR, m., pl. kvittir, acc. kvittu, [kviðr] :-- a report, loose rumour; sá kvittr kom yfir, at ..., Eg. 164; sá k. kom fyrir þá, at ..., Fms. i. 67; ljósta upp kvitt, to spread reports, Nj. 107; kveykja kvittu, Fms. v. 316; hann kvað þat ekki vera nema kvitt ok pata einn, Hom. 113; eigi skulu þar kvittir ráða, Grág. i. 347, Gísl. 47; gjaltú varhuga við þeim kvitt hölða (murmur), Sighvat; biðr hann ok konung varúð við gjalda þeim kvitt er bændr höfðu, Fms. vi. 42; þing-kvittr, Þórðr þóttisk spyrja tíðenda, -- Hinn sagði þing-kvitt, he told him news from parliament, Sturl. i. 30; Sveins menn segja aptr þeim kvitt, Orkn. 404; hann heyrði þann kvitt at Hornboði mundi honum eigi trúr, 298; þetta berr breytiliga til, er þú hefir at ganga eptir kvittum (tittle-tattle, kvittun MS. falsely) úvísra manna, Lv. 77.

kvittr, adj. quit, acquitted, receipted; er hann skyldr kirkjunni sjötján aura en kvittr um allt annatt, Vm. 4; göra e-n kvittan ok liðugan, Dipl. iii. 1; handleggja kvitt ok liðugt, v. 1; gefa e-t kvitt, Fms. v. 291: the phrase, skilja kvittr við kvittan, to put clear from one another; um allt því eg kvittr er, Pass., Vídal. passim: whence kvittera, to give a receipt (kvittering).

kvitt-samr, adj. slanderous, Krók. 46 C.

KVÍ, f., pl. kvíar, [quey or quoy, Orkn. and Shetl.], a fold, pen, esp. where sheep are milked; reka fé í kvíar, Hrafn. 8; ær í kvíum, Dipl. ii. 14; útlagask hann við þann er kvína á, Grág. ii. 329; ór kví þeirri, id.; ef búfé gengr ór kvíum, Js. 100; kvía gimbill, a young sheep, Sturl. ii. 150; sem sauðir í kví, Fms. viii. 219; hugðisk mundu taka þá í kvíum sem sauði til skurðar, 60 :-- in mod. usage in pl. the pen where sheep are milked, moka kvíar, Bjarn. (in a verse), Ísl. Þjóðs., Piltr og Stúlka, Snót :-- metaph. a lane of men branching like a fork = klömbr, Ó. H. 119, Orkn. 468, Eg. 232, Sturl. i. 29, Fms. vi. 69: in plur., Lv. 95, Glúm. 386. COMPDS: kvía-ból, n. a milking-place, Snót. kvía-garðr, mod. kvía-veggr, m. a pen-wall, Hrafn. 8, Sturl. ii. 195. Kvíar-mið, n. a local name, Landn.: local names, Kví-á, Kvía-bekkr, Landn.

kvía, að, to pen sheep for milking, freq. in mod. usage: to pen, hem in, Bs. i. 330, Fs. 27: to enclose, at konungr kvíi oss hér í vágs-botninum, Fms. xi. 66, Grett. 83 A; kvía e-n af, to shut one up.

KVÍÐA, pret. kvíddi, but in mod. usage a strong pret. kveið, kviðu, kviðit; but in pres. weak kvíði :-- to feel apprehension for, with dat.; kvíað e-u, hann kvíddi ok engu vilgi mjök, Bs. i. 393; hann kviddi dauða, MS. 623. 1; kaupmaðrinn ok búandinn kvíðir sér ok sínu fé, Fms. viii. 234; ekki kvíði ek mér, Bret. 36; menn kvíddu fjár-forráðum mínum, Bs. i. 479; ok kvíða ekki hótum hans, Fær. 21; harms þess er hann kvíddi, Skálda 186 :-- with prep., kvíða við e-u, id.; kvíddu allir við kvámu hans, Gísl. 78; snemmt er þér at k. við hánum, Lv. 26; k. við harmi, Skálda 186; hann kvíddi viðr frostinu, Stj. 122; hann kvíddi mjök við ánauð, Hom. 118; ok kvíddu menn mjök við þeim, Fs. 76; svo kvíði eg sízt við dauða, Pass. 37. 14 :-- k. fyrir e-u. id. (mod.)

kvíða, u, f. apprehension, anxiety, Sks. 228 B; kvíðu-staðr, fear,apprehension, Ld. 190.

kvíð-bjóðr, m. a dismal foreboding, Bs. i. 145.

kvíð-bogi, a, m. (qs. kvíðboði), apprehension; bera kvíðboga fyrir e-u.

kvíði, a, m. apprehension, freq. in mod. usage, = kvíða.

kvíðinn, adj. timid, anxious, Karl. 491; ú-kvíðinn, unconcerned, Eb. 88.

kvíð-vænligr, adj. (-liga, adv.), gloomy-looking.

KVÍGA, u, f., gen. pl. kvígna, Glúm. 340, [Scot. and North. E. quey or whye] :-- a young cow before she has calved, Lat. juvenca, Landn. 46, 264, Grág. i. 502, Eb. 318, Sturl. i. 173, Fas. iii. 211, Bret. 10, Edda (pref.); kvígu-kálfr, Bs. i. 368, Eb. 318, passim: a local name, Kvígu-vágar, Landn.

kvígendi, n. a young cow or bullock, Fas. i. 253 (where = kvíga); in local names, Kvíganda-fjörðr, -nes, mod. Kvígendis-fjörðr, Landn.

kvígildi, n. = kúgildi, q.v.

kvígr, m. a young bullock, Lat. juvencus, Edda (Gl.): a pr. name, Fb.

KVÍSL, f. a branch, esp. of a tree, a fork, Fms. i. 75 (a dung fork); hey-k., a hay fork: of a stag's horns, Str. 3; kvísla-tré, a forked tree, a fork, Rd. 296: of the letter y, Skálda 161. II. metaph. the fork of a river; hann hélt upp eptir inni Eystri kvísl, Fms. vii. 55, 188, Stj. 108, Symb. 12; nú eru kvíslir fleiri, ok skal eigi banna fiski för í einni kvísl, Grág. ii. 351; mið-k., the middle stream, Nj. 236; Elfar-kvíslir, a local name, the mouth of the Gota River, Fms.; Vana-k., Hkr. (begin.) :-- the stem or pedigree of a family, skal í þá kvísl óðal hverfa, Gþl. 282; milli fjarborinna kvísla, Sks. 330; kyn-kvísl, ætt-kvísl, nið-kvísl, lineage.

kvísla, að, to branch; k. saman, Bs. i. 314: but esp. dep. kvíslask, to branch out, of a tree, lineage, stream, etc., Fms. v. 347, Fs. 146, Sks. 441, 609.

kvola or kvála, að, to squeeze or crumple between the hands.

kvonstr, n. = kynstr, Ann. 1407.

kvora, að, = korra.

kvos, f. a little hollow place, = kjós, q.v.

kvotla, að, to dabble, (conversational.)

KVÆÐI, n. [kveða], a poem, song; kvæði is the general name, drápa, ljóð, mál, kviða, ríma, the names of special kinds; but kvæði cannot be applied to a hymn; yrkja kvæði, Fms. i. 12, Ó. H. 180; svá sem segir í kvæðum hans, Eg. 178; ek vænti lítil kvæðis-mynd mun þér á þykkja, Fms. vi. 366; í fornum kvæðum eða sögu-ljóðum, Hkr. (pref.); tel þú oss k. nökkut, Ó. H. 207; en þó rita ek flest eptir því sem finnsk í kvæðum skálda þeirra er vóru með Ólafi konungi, ... í kvæðum eða öðrum kveðskap, ... ef eigi væri k. bæði ný ok forn, Ó. H. (pref.); en kvæðin þykkja mér sízt ór stað færð, ef þau eru rétt kveðin ok skynsamlega upp tekin, Hkr. (pref.); blautlig-k., love songs, Bs. i. 237; forn-k., an old song; erfi-k., q.v.; lof-k., an encomium; mansöngs-k., a love song, Bs. i. 165; Grýlu-k., tóu-k., a fox song, etc., passim. COMPDS: kvæðis-laun, n. pl. reward for a poem, a prize, Bjarn. 7, Ísl. ii. 231, Fms. iii. 93. kvæða-fróðr, adj. knowing many songs (by heart), Fms. vi. 392.

kvæðinn, adj. = kvæðafróðr; ekki var hann skáld né k., Odd. 106 new Ed.

kvæfa, ð, to choke; see kæfa.

kvækla, að, [kvak], to chirp, Fas. iii. 372.

kvælni, f. = kvelni, Hom. 122 new Ed.

kvæmt, n. adj. [koma; Scot. queem; Germ. be-quem], coming: in the phrase, eiga kvæmt, to have free passage to come; er engum yðrum mönnum kvaemt í Noreg (i.e. being outlawed), Hkr. ii. 87, Ísl. ii. 432; aptr-kvæmt, út-kvæmt, as also hald-kvaemr (q.v.), hug-kvæmr (q.v.)

kvæn, f., see kván.

kvæna, d, mod. t, (kvæntist, Fb. i. 213), to make a man marry, Grett. 87 A. II. reflex. kvænask, to take a wife, Glúm. 344, Fb. i. 213: part. kvændr, mod. kvæntr, married, of a man, Sturl. i. 31, Fær. 3.

kvæning, f. the taking a wife, marriage, Fms. x. 197.

KVÖÐ, f., gen. kvaðar, pl. kvaðar, mod. kvaðir, [kveðja], a claim, demand, esp. as a law term: I. a summoning of neighbours (búa-kvöð), Grág. i. 36, 52, ii. 52, passim; the summons was either to be on a man at home (heiman-kvöð and kveðja heiman búa) or in parliament in special cases (þinga-kvöð and kveðja búa á þingi); the latter was the case in the tólptar-kviðr (see kviðr), or in case one or more of the neighbours summoned had died, and it was necessary to make up the roll; -- Oddr kveðr heiman búa; ... Þat verðr til tíðinda at maðr andask ór kvöðinni, Oddr kveðr annan í staðinn, fara menn nú til þings, ... Hefir þú rangt til búit málit, kvatt heiman tíu búa ok er þat lögleysa, áttir þú þat á þingi at göra en eigi í héraði, Band. 5: a body of neighbours, þeir ruddu fjóra búa ór kvöðinni, Nj. 100; vanda skal búa í þinga-kvöð slíkt sem í heiman-kvöð, Grág. i. 142; and réttir eru þeir menn á þingi at kveðja ef þeir eru þar staddir, ef heiman eru réttir í kvöð, id.; sú sök er heiman kvöð fylgir, Grág. i. 130, 142; vera réttr í kvöð, to be duly elected a 'neighbour,' Grág.; gagn-kvöð, a counter summons, ii. 102; tólptar-kvöð, Landn. 89. II. any demand, duty; þótti bændum hann yfrit frekt mæla í kvöðunum. Fms. xi. 225; nú á ek hróðrs of kvöð, a song is due from me, Höfuðl. 2. in mod. usage esp. liability, burden, service, = Germ. frohn-dienst. COMPDS: kvaðar-váttr, m. a witness duly summoned, Grág. i. 42, ii. 321. kvaðar-vætti, n. evidence of summons, Grág. ii. 321.

kvöðull, m. in frum-kvöðull, q.v.

KVÖL, f., gen. kvalar, pl. kvalar, mod. kvalir, [kvelja; Dan. qual] :-- torment, torture, Am. 61, 98, Fms. viii. 53, Stj. 157, Sks. 155: eccl. the Passion, Pass., Vídal. passim: in plur. esp. the torments of hell, helvítis kvalar, Fb. ii. 391, Nj. 273; í Helvíti ok kvölunum, Luke xvi. 23; já, sagði Sturla, svá má vera, þvíat allar kvalar munu honum sparðar til annars heims, Sturl. i. 89. COMPDS: kvala-staðr, m. a place of torment, Rb. 424, Luke xvi. 28. kvala-stund, f. the hour of the Passion, Pass.