This is page 396 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

396 LJÓTVAXINN -- LOFA.

ok ljótar ... þat er manns fótr, sá er ek hygg, at engi skal hér í kaupstaðnum ljótari vera ... at eigi muni fást jafnljótr fótr ... ok er þessi því ljótari, at hér er ef en mesta táin, Ó.H. 74, 75; Grímr var svartr maðr ok ljótr, Eg. 3; en fleiri vóru Mýramenn manna ljótastir, 771; at hann mundi verða ljótr ok líkr feðr sínum, svartr á húrs-lit, 147, 459 (the verse); mikill vexti ok ljótr, Fms. vi. 200; þat ætla ek at eigi fæðisk upp ljótari maðr en þú ert, 207; ljótari ok leiðiligri, ii. 137; þenna kýs ek, fátt mun ljótt á Baldri, Edda 46; hann var mikill maðr ok sterkr, ljótr ok hljóðlyndr, Eb. 42. II. metaph. bad, sore, hideous; et ljóta líf, Ls. 4; sé þar ljótan harm, faðir, what a shame! Edda 58; ljótar syndir, Bs. 1. 319; ljótr í siðferði, Mar.; ljótastar sakir, rán ok stuldir, Sks. 664. III. in pr. names, Ljótr, Ljót-ólfr; of women, Ljót, Ljótunn, Landn.; and as the latter part, Arn-ljótr, Þór-ljótr, id., Fb. iii.

ljót-vaxinn, part. misshapen, Hallfred.

ljúf-fengr, adj. sweet, agreeable, of a dish.

ljúf-lega, adv. graciously.

ljúflingr, m. [Germ. liebling], a 'loveling,' an elf, fairy, freq. in mod. usage, Maurer's Volks. COMPDS: ljúflings-lag, n. the fairy metre, the mod. name of a metre like the old kviðu-háttr. ljúflings-mál, n. pl. a fairy song, Maurer's Voiks.

ljúf-lyndi, n. loveliness of mind, Pass.

ljúf-menni, n. a meek, lovable person.

LJÚFR, adj., ljúíari, ljúfastr. [Ulf. liubs = GREEK; A.S. leôf; Old Engl. lef; provinc. Engl. lief; O.H.G. liub; Germ. lieb] :-- dear, beloved; Guði ljúfir, acceptable to God, Hom. 159; allir vildu svá sitja ok standa sem honum var ljúfast, Bs. i. (Laur. S.); líttú á ljúfan, Gkv. 1. 13; hinn ljúfi lávarðr, Fms. v. 148, Fsm. 50; sinn ljúfa búanda, Þiðr. 308, 318; ljúfa lávarð, Fb. ii. 385: in addressing one, heyr minn ljúfi Írungr! 329; sæll ok ljúfr, Sigurðr minn, Skíða R. 185: in mod. usage as subst., ljúfi, my love! or ljúfrinn minn! 2. mild, gentle, kind; hann var ljúfr ok lítillátr við alla, Bs. i. 76; and so in mod. usage, cp. ljúfmenni. 3. allit., ljúfr ok leiðr, opt sparir leiðum þats heftr ljúfum hugat, Hm. 39; ljúfr verðr leiðr, ef lengi sitr annars fletjum á, 34; ljúft ok leitt (mid.H.G. liep unde leit), nice and nasty, weal and woe, Fms. viii. 48, Orkn. 284; at ljúfu ok at leiðu, N.G.L. i. 50; gegna jafnt ljúfu sem leiðu, 51; ljúft sem leitt, weal and woe, Js. 76. II. as a pr. name, Ljúfa, whence Ljúfu-staðir in western Iceland.

ljúf-samligr, adj. lovely, sweet, Stj. 289.

ljúf-svelgr, m. a sweetheart, Ísl. ii. 256 (in a verse).

LJÚGA, pres. lýg, pl. ljúga; pret. laug, 2nd pers. laugt, mod. laugst, pl. lugu; subj. lygi; part. loginn; a pret. ló (qs. lóg) also occurs, Ver. 16, Nj. 270, Lex. Poët.: [Ulf. luigan = GREEK; A.S. leôgan; Engl. lie; O.H.G. liugan; Germ. lügen; Swed. ljuga; Dan. lyve] :-- to lie, tell a lie, þetta hefir hann logit, Nj. 80; fyrir logna sök, Al. 26; þóat hann lygi, Finnb. 346; þú gerðir at ek laug, Hom. 154; drjúgr var Loptr at ljúga, Þd. 1; lýgr þú nú, Am. 100. 2. with prep.; ljúga at e-m, to tell lies to one; þá máttu nú finna skjótt hér sönn dæmi, at eigi er logit at þér, Edda 19, Karl. 180, 399; hví viltú svíkja mik, at þú lýgr æ at mér, Stj. 416, Fms. vi. 257 (in a verse): ljúga á e-n, to lie about a person, slander; ok er hón fékk þat ekki þá ló hón á hann, Ver. 16: ljúga frá, to tell lies; en um allir sagnir hallaði hann mjök til, en ló víða frá, Nj. 270; ok sízt sé logit frá honum, and that what is told of him is true enough, 32. II. to break an engagement, belie one's word, fail, absol.; svá segir mér hugr um sem Brandr mun eigi ljúga stefnuna, B. will not fail to come, Finnb. 348; þess er mér ván at þeir ljúgi hólmstefnu, Fas. ii. 477; sá er vetki laug, who never failed, proved faithful, Ad. 11; mundu víst vita at vetki lýgr, it will not fail, Skv. 1. 25; sjaldan lýgr en langa kör, Skáld H. 7. 35; lýgr skjöldrinn nú, now the shield proves false, Fms. vii. 323, v.l.; þá var friðr loginn, then was peace broken, Höfuðl.; lugu þá lindiskildirnir at þeim ok dugðu eigi fyrir kesjum Birkibeina, Fms. viii. 413, v.l.; ljúgandi högg, sham blows, taking no effect, Sks. 382; telja á sik ljúganda lof, to give lying praise to oneself, false boasting, Art.; ljúga höggin þín, langi Loptr! thy blows are a make-believe, Safn i. 55. 2. with acc. to belie, break, fail in; hel ló sumum frelsi (acc.), death cheated (bereft) some of their freedom, Fagrsk. (in a verse); Sigurðr hefir logna (has broken) alla eiða, Bkv. 2. III. reflex. to fail, miss; þvíat eigi mun yðr eptirförin ljúgask, Ísl. ii. 347; eigi mun við ljúgask at hann Barði er kominn, 356; hefir yðr þat sjaldan logizt (it has seldom proved false) er ek sagði þá er várir fundir hafa at borit, Fms. viii. 134; en ef þú leitar eptir vexti solar, þá fær þat varla svá glöggt sagt, at þat ljúgisk hvergi, Sks. 57 :-- with prepp., eigi má ek þat vita, at né eitt siun hafi jafnmjök logizk í um fylgdina mína, I know not that my help has ever before proved such a failure, Fms. vi. 248. 2. part. loginn; at vér félagar sém þessu máli lognir, that we are falsely charged with this case, Fms. iv. 310. 3. recipr., ljúgask á, to belie oneself; en ef maðr lýgsk sári á, if a man pretends falsely to be wounded; fyrir því at hann lósk (locsc MS.) öllum goðdóms krapti á, Hom. (St.)

ljúgari, a, m. a liar, Art.

ljúg-eiðr, m. a false oath, perjury, Post. 645. 77, 656 A. 16.

ljúg-fengr, m. some part of a sword, Edda (Gl.)

ljúg-fróðr, adj. untruthful, inaccurate, Al. 25, (ó-ljúgfróðr.)

ljúg-gögn, n. pl. false evidences, Grág. i. 117.

ljúg-heitr, adj. false to one's word, Bs. i. 515, (ú-ljúgheitr.)

ljúg-kviðr, m. a false verdict, kviðr (q.v.), Grág. i. 53, 130, Nj. 150.

ljúg-orð, n. lying, mendacity, Lex. Poët.

ljúgr, m. a liar, in compds; vá-ljúgr, q.v.

ljúg-spár, adj. false-speaking, prophesying falsely, Fms. x. 468.

ljúg-váttr, m. a false witness, perjurer, Hom.

ljúg-vitni, n. false witness, perjury, Fms. vi. 195, Nj. 150, Bs. i. 665, Th. 10.

ljúg-vætti, n. = ljúgvitni, Grág. i. 44.

ljúg-yrði, n. a falsehood, lie, Sks. 339.

ljúka, see lúka.

LOÐA, pres. loði; pret. loddi; part. loðat; but the part. adj. loðinn points to a lost strong verb :-- to cleave to, cling fast, stick, the original notion being of a shaggy, hairy thing; þat er liðnm loðir saman, N.G.L. i. 345; en þegar er nokkurr maðr átti samlag við konu innan borgar, þú loddu þau saman sem hundar, Fms. xi. 385; lát hella silfr í höfuð þér ok haf slíkt sem í hárinu loðir, vi. 375; hón loddi ok límdisk við hendrnar, Stj. 292; hold loðir yðr í klóm, Hornklofi; loddi rá við raman reimuð Jötun-heima, Haustl.; en svá loddi honum þat vel í eyrum, at ..., Bs. i. 163; Rútr hjó með hægri hendi á fót Þjóstólfi fyrir ofan knéit svá at litlu loddi við, i.e. cut the leg nearly off, so that it hung by a shred, Nj. 28; í því hjó Eyjólfr á þumal-fingrinn á honum, ok loddi köggullinn á sinunum, Lv. 86; þau drógusk um einn gullhring ... hón loddi á hringinum eptir magni, they pulled by a ring, and she clung to the ring, i.e. did her best to hold it fast, Fas. iii. 387; lífit loðir varla í e-m, Str. 56 :-- with the notion of shagginess, þá fundu þeir at hann loddi flærð einni, they found that he was all shaggy (clothed) with falsehood, Clem. 24.

loð-brók, f. shaggy breek, the nickname of a mythical Danish king, Landn., Fas. i, Ragn. S. ch. 1, 2.

lodda, u, f. a harlot(?), a word of abuse, Edda ii. 489.

loddari, a, m. [Engl. loiterer; O.H.G. lottir; mid.H.G. loter] :-- a juggler, jester, tramp, a word of abuse, Konr. 42, Þiðr. 140, Pr. 403. loddara-skapr, m. the behaviour of a loddari.

loddi, a, m. a shaggy dog.

loð-dúkr, m. a rough, hairy kerchief, Edda ii. 494.

loði, a, m. [A.S. loða], a fur cloak, Gm. 1, Hðm. 17; loða rauða, Gkv. 2. 19.

loðinn, part. shaggy, thick, of a fleece, as also of a field, crop of grass; loðin sem dýr, Al. 171; loðin sem selr, Fb. ii. 26; Loppa með loðna skó, Ísl. Þjóðs.; ær loðnar ok lembdar, ewes in fleece and with lamb, Grág. i. 502, Bs. i. 334, passim: of grass, túnit var úslegit ok gékk hestrinn þangat sem loðnast var, Grett. 107; var taðan svá loðin, at ..., Finnb. 340, Stj. 258, Fb. i. 522; á grasi þóat loðit væri, Fms. ii. 278; kaf-loðinn, very shaggy or thick, of grass. COMPDS: loðin-fingra, u, f. hairy fingered, the nickname of an ogress, Edda (Gl.) loðin-höfði, a, m. shaggy head, a nickname, Vápn. loðin-kinni, a, m. shaggy chin, a nickname, Fas. II. in pr. names, Loðinn, Fms.; Loð-höttr, Loð-mundr, Landn.

loð-kápa, u, f. = loði, Grett. 101, Eg. 574, Orkn. 400, Fms. i. 149.

loð-mæltr, adj. talking thick.

loðna, u, f. a shaggy spot, thick crop. 2. a kind of herring, clupea villosa.

loð-ólpa, u, f. a large fur doublet, Eg. 574, Mag. 63.

LOF, n. [A.S. and Old Engl. lof; Germ. lob] :-- praise, good report; opt kaupir sér í litlu lof, Hm. 51; lof ok líknstafi, 8; lof ok vit, 9; líknfastan at lofi, 124; ok lagði þar mest lof til er honum þótti makligir, Eg. 33; hón leit á um hríð, ok ræddi hvárki um löst né lof, Ld. 202: in plur., vár lof, Mar. (655 xxxii. 3); opt byrjuð lof, Sighvat (Hkr. iii. 13, in a verse). 2. a laudatory poem, encomium; hér er ok lof kallat skáldskapr, Edda 96; lof Sindra, Fms. iv. 13 (in a verse); vildir þú fásk í því sem þér er ekki lánat, at yrkja lof um mik, Fb. i. 215. II. license, allowance, permission; ef konungr vill þeim lof til gefa, Eg. 86; en er þeir fengu lof til at mæla við hann, Ó.H. 131; konungr segir at hann mundi hvárki þar til leggja lof né bann, Eg. 349: biðja lofs til e-s, to ask for leave, Grág. i. 38 :-- allit., lof ok leyfi, nema mitt lof ok leyfi sé til, Ó.H. 99. 2. in plur. a law term, license, in the allit. phrase, lögum ok lofum; þeir (the legislative) skulu ráða lögum ok lofum, they have to rule laws and licenses, i.e. the legislature rests with them, Grág. i. 4, passim; at þeir skulu réttir at ráða fyrir lögum ok lofum er sitja á miðjum pöllum, Nj. 150, v.l. COMPDS: lofs-orð, n. praise, laud, Fms. x. 179, Bret. 16. lofs-tírr, m. fame, glory.

LOFA, að, imperat. lofaðu, in popular pronunciation lof'mér or lom'mér! lommér að fara; [cp. leyfa; both forms refer to a lost strong verb, ljúfa, lauf, lufu; A.S. lofian; North. E. loave; Germ. loben; Scot. loue or loif]: I. to praise; lofa konung þenna sem þér liacute;kar en lasta eigi aðra konunga, Fms. vi. 196: with gen. of the thing, sé Guð þess lofaðr, be God praised that ..., viii. 219, Nj. 58, 109, MS. 623. 19. II. to allow, permit; lofa e-m e-t, Eg. 35, K.Á. 176,