This is page 518 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

518 SÁTTAIIBIKAR -- SEGJA.

skal þar af sátt til taka, id.; skal af sáttum til taka, 382. II. concord, consent; segja sátt sína á e-t, Grág. i. 66.

B.. COMPDS: sáttar-bikar, m. a 'peace-beaker,' loving-cup, Fas. iii. 299. satta-boð, n. pl. an offer of terms, Nj. 105, Eb. 128. sáttar-bætr, f. pl. satisfaction, Fbr. 72, v.l. sáttar-dómr, m. a court of arbitration, Grág. i. 359; composed of twelve persons, 487. sáttar-eiðr, m. an oath taken at a sátt, Sturl. ii. 7. sáttar-fundr, m. a peace-meeting, Nj. 256, Sturl. i. 101, Fms. vi. 209, viii. 44. sáttar-grið, n. pl. a truce, Sks. 742. sáttar-görð, f. the making a treaty, agreement, peace-transactions, Fb. ii. 234, Grág. i. 136, 485; sáttargörðar váttr, 83. sáttar-hald, n. the keeping of an agreement, Sturl. i. 81, v.l. sátta-leyfi, n. a licence to make an agreement; þar beiða menn sýknu-leyfa allra ok sáttaleyfa, Grág. i. 6. sátta-lof, n. = sáttaleyfi; stefna manni heiman til sáttalofs, Grág. i. 359. sáttar-maðr, m. an umpire, peace-maker, Grág. i. 118, 137. sáttar-mark, n. a mark of peace, 623. 50 (Gen. ix. 17). sáttar-nefna, u, f., better sættar-stefna, Sturl. i. 163. sáttar-stefna, u, f. = sáttarfundr, Grág. ii. 165. sáttar-umleitan, f. mediation, Fms. iv. 141, (sætta-umleitan, Ó.H. 58, l.c.) sátta-vandr, adj. = sáttvandr, Sturl. iii. 275. sáttar-vætti, n. testimony at a sætt, Grág. i. 183. II. sættar- or sætta-; sættar-boð, n. = sáttarboð, Hkr. ii. 103, Eb. 246, Eg. 281. sættar-bréf, n. a charter of agreement, H.E. i. 459. sætta-brigði, n. a breach of an agreement, Sturl. ii. 130, Orkn. 424. sættar-efni, n. the basis of an agreement, Sturl. iii. 170 sættar-eiðr, m. = sáttareiðr, Fms. vi. 184 (v.l.), Sturl. ii. 7 C. sættar-fundr, m. = sáttarfundr, Ld. 228, Fms. iii. 38. sættar-görð, f. = sáttargörð, Fms. i. 160, iv. 268, Nj. 187, Grág. i. 488. sættar-hald, n. = sáttarhald,Sturl. i. 81 C. sættar-handsal, n. the hanselling an agreement, Grág. i. 361; see handsal. sættar-kaup, n. the price of an agreement, N.G.L. i. 81. sætta-laust, n. adj. without truce, unable to agree, Sturl. iii. 257. sættar-maðr, m. = sáttarmaðr, Grág. i. 118. sætta-mál, n.the making an agreement, Grág. ii. 87. sættar-orð, n. a word of peace, mediation, Ld. 66. sættar-rof, n. a breach of an agreement, Nj. 106, Sturl. ii. 132. sættar-samþykki, n. an agreement, Fms. ii. 242. sættar-skrá, f. = sættarbréf, a charter, N.G.L. ii. sættar-stefna, u, f. = sáttarstefna, Fms. vii. 241, Sd. 172, Sturl. i. 163 C. sætta-umleitan, f. = sáttarumleitan, Hkr. ii. 86, Fms. ix. 51, Sturl. ii. 172.

sáttan, f. = sátt, Fms. x. 160, xi. 418.

sátt-band, n. a treaty, covenant, Fb. ii. 276.

sátt-fúss, adj. peace-loving, willing to come to terms, Sturl. iii. 275.

sátt-gjarn, adj. = sáttfúss, Nj. 88, Sturl. ii. 179, Fs. 185.

sátt-gjarnliga, adv. in a conciliatory way, Fms. ii. 36, vi. 181, vii. 306.

sátt-gjarnligr, adj. conciliatory, Fms. iii. 63, Sturl. iii. 170.

sátt-liga, adv. peaceably, N.G.L. i. 78.

sátt-mál, n. pl. words of reconciliation, Eg. 401, Ld. 228, Fb. i. 560, Fms. i. 37. II. sing. a covenant, Skv. 3. 39; esp. eccl., Stj. 56, 62, 115, 129, 305, 651, Fms. vi. 286, 0.H. 78, Grett. 103 A. COMPDS: sáttmáls-búð, f. the covenant-booth, Tabernacle, Stj. 310. sáttmáls-lög, n. pl. the law of the covenant, Stj. 650. sáttmáls-mark, n. the mark of a covenant, Stj. 62, 115. sáttmáls-örk, f. the Tabernacle, Stj. 427, the Icel. Bible, passim.

sátt-máli, a, m. (old writers prefer the neut. sattmál), a covenant, Hkr. ii. 119 (but Ó.H. l.c. sáttmál), B.K. 126, Sks. 51; einn sáttmála ... þann eilífa sáttmála milli Guðs ok allra lifandi dýra ... þetta skal vera teikn á þeim sáttmála, sem ek hefi upp reist Gen. ix. 9-17; Gamli sáttmáli, the covenant between the Icelanders and the king of Norway, D.I. i. 602 sqq.

sáttr, adj. agreeing, at peace, reconciled; sáttir ok sammála, Ísl. ii. 381; at vér sém sem sáttastir, Fs. 43; s. við e-n, Anal. 282: verða s. á e-t, to agree on; verða þeir á þat vel sáttir, Nj. 22, Fms. i. 279; þeir urðu á öngan hlut sáttir, x. 24; urðu allir á þat sáttir, Nj. 101; ef þeir verða eigi á sáttir, if they cannot come to terms, Grág. i. 57; s. á fjártölur, 336; at þvílíkum kostum sem þú hefir á sáttr orðit, Ld. 212: eg er s:áttr með að göra það, I am quite willing to do that, (mod.); mis-sáttr, ú-sáttr.

sátt-rof, n. a breach of a sátt, Valla L. 227.

sátt-samliga, adv. in peace and harmony, Dipl. v. 16.

sátt-samligr, adj. peaceable, Sks. 520. v.l.

sátt-vandr, adj. particular as to terms, Sturl. ii, 63.

sátt-vænligr, adj. hopeful as to an agreement, Rd. 254.

seði, f. [saðr or saddr], satiety, Greg. 28.

seðill, m. [Lat. schedula], a slip of paper, (mod.)

SEÐJA, pres. seð, pret. saddi, subj. seddi, part. saddr; [Goth. saþan, sôþ, supposed from ga-soþjan; A.S. sadjan; O.H.G. satjan; Lat. satiare] :-- to satiate, feed; Gera ok Freka seðr, Gm. 19; s. e-n af e-u, or á e-u, s. hrafn af hræjum, Hkv. 1. 43, Fas. i. 140; s. hrafn á holdi, Korm. (in a verse); og hann girnfist að s. sik af þeim molum sem féllu af borðum hins ríka, Luke xvi. 21: metaph., Stj. 29; at ek skylda sadda hafa yðra fýst á minni frásögn, 655 xxx. A. 4; s. fenginn hungr á nýju ránfengi, Al. 83: s. e-n e-u, s. oss sínum málum helgum, 625. 79; s. þorsta, to slake the thirst, Magn. 486. II. reflex. seðjask, to be sated, eat one's fill; vitnir seðsk. the wolf is sated, Edda (Ht.) 9; seðjask Sæhrímni, Gm.; vér söddumk af konunglegri sælu, Al. 165; seðjask á e-u, 677. 3; láta verða sadda sína reiði, Al. 106. III. part. saddr, [Germ. satt], sated, having eaten one's fill, eg er saddr; vera s. á e-u, to have got enough of, Ld. 98; full-s.

séðr, part., from sjá, used as adj. wary, clever; hann er vel séðr, hann er se;ðari en svo.

séðu or söðu, pret. pl., remains of a lost verb sýja, [answering to Goth, sjujan; A.S. siwjan; Engl. sew; Dan. sye; Lat. suere] :-- to sew; séðu (sew thou) hve vel þeir séðu (sewed) er fyrir saumförinni réðu, Skálda, Thorodd: part. seðr or söðr, sewn; jarni sæðr, Hallfred (Fs. 205); skyrta hamri söð, hammer-knit, epithet of a coat of mail, Fms. xi. 197 (in a verse).

SEF, n. [Engl. sedge; Dan. siv], sedge; var stráð gólf á Sæbóli af sefinu af Seftjörn, Gísl. 27; lykklaus sem sef, Al. 173; sem af sefi eðr slýi, Stj. 253; stokk af tágum ok sefi görfan, 251: poët., svarðar sef = the hair, Kormak. COMPDS: sef-dæla, u, f. a sedgy hollow, Björn. Sef-grisnir, m. a 'sedge-boar,' poët, a wolf, Lex. Poët. sef-rein, f. a sedge-bank. Lex. Poët. sef-tjörn, f. sedge-tarn, a local name, Gísl. 27, 107, 111. sef-visk, f. a sedge-wisp, Gísl. 29. sef-þvengr, m., poët. a 'sedge-thong,' snake, Lex. Poët.

SEFA, að, older form svefa, Fms. ix. 444, [akin to svefn], to soothe, soften; sefa ok svefja, allit., Rm. 41; the act. is rare in old writers, but freq. in mod. usage. II. reflex. to be soothed, appeased, of anger; kom svá. at Grímr sefaðisk, Eg. 166, Ld. 52, Fbr. 141, Fms. xi. 11; svefaðisk (sefaðisk, v.l.) þá hugr jarls, ix. 444; þá gékk af honum móðrinn ok sefaðisk hann, Edda 28, Fms. v. 319; þeir sefuðusk, Finnb. 354; vinir hennar báðu hana sefask ok snúa hug sínum til konungs, Fms. vi, 4, vii. 128; af þessu nafni sefask höggonnr, 623. 26; ef hann fær eigi sefat hana, appeased, soothed her, Fms. xi. 135. 2. part. sefaðr, propitious; at Drottinn sé honum jafnan sefaðr, Stj. 309; ok vertú s. yfir íllskur lýðsins, 312.

sefan-ligr, adj. fit for sacrifice; s. fórn, Stj. 310.

SEFI or sevi, a, m. [akin to sif, sifjar, q.v.; cp. A.S. sib = peace] :-- the mind, affection, poët., Edda (Gl.); fróðr sefi, Fsm. 4; ok sný ek hennar öllum seva, Hm. 162; einn er hann sér um seva, 94; þær deyfa sverð ok sefa, Sdm. 27; sorgmóðr sefi, Gkv. 2. 40; hverr er sér getr slíkan sefa, Hkm. 19; snúisk þeim til sátta sefi, Gg. 9. II. [Old Engl. sib; Engl. gos-sip] = sifi, a kinsman, Hkv. 2. 8; Surtar sevi, Vsp. (Hb.); Ullar sefi, Vtkv. (in the interpolated part).

seggr, m., pl. seggir, [A.S. säcg; from segja ?] :-- poët, a man, prop. a messenger, which sense can still be seen in Akv. 1, 2, 6, as also in the allit. seggr and segja; at þú mér, seggr, né segir, Skm. 5; seggir segja mér hvártveggja, Hallfred. 2. gener. a man, Vkv. 7, 21; nóttum fóru seggir, 6; sénir vóru seggir (strangers) und hjálmum, Hðm. 20; seggja dróttinn, Bkv. 5: the word remains in mod. usage in such phrases as, grimdar-seggr, a cruel man; óróa-seggr, a rioter. segg-fjöld, f. a host of men, Lex. Poët.

segi or sigi, a, m. a slice, bit, clot; hjarta mitt var runnit sundr í siga, my heart was molten into drops, 'torn into shreds,' Sól. 43; hann skar af tungu ormsins einn sega, Tristr.; hann skar hann sundr í siga, Bret. 170; hann (the dog) greip í kálfann ok þar ór siga, Fas. ii. 426; þórir kvaðsk úviljaðr at skera slærrum segjum, to cut larger slices, Sturl. i. 61; töngu segi, the tongs' bit, poët. = the iron in the forge, Þd. 15; blóð-segi, a clot of blood; fjör-segi, the heart; tál-segi, a bait; kló-segi, kverk-segi, q.v.

SEGJA, pres. segi, segir, segi, pl. segjum, segit, segja; pret. sagði, pl. sögðu; pres. subj. segja; pret. segða, segðir, segði; imperat. seg, segðú; part. sagðr: doubtful forms are sagat, sagaðr, Merl. 2. 4: a pres. indic. seg, segr, ek seg, Grág. i. 64, 134; segr hann, Fms. x. 421; segsk, Grág.i. 159, ii. 57: with a neg. suff. segr-at, Grág. ii. 214; sagðit, Hým. 14; segit-a, tell ye not! Vkv. 21: an older form seggja with a double g is suggested in Lex. Poët, in two or three passages, cp. A.S. secgan, as also seggr; but in Haustl. l.c. the g in 'sagna' is soft, and not hard (gg) as in mod. Icel. pronunciation, and sagna would fairly rhyme with segjaandum: [a word common to all Teut. languages, except that, strangely enough, no Goth, form is recorded, for Ulf. renders GREEK, GREEK, GREEK, by maþljan, quiþan, rodjan; so it may be that the earliest sense was not to say = Lat. dicere, but a limited one, to tell, proclaim; A.S. secgan; Engl. say; Dan. sige; Swed. segja.]

A. To say, in the oldest poems chiefly, I. to tell, report, Lat. narrare, dicere; segðu, imperat. tell thou me! say! Vþm. 11, 13, 15. 17, 20, 22, 24, 26, 28, 30, 34, 36, 38, 40, 42, Alm. 10, 12, 14, 16. etc., Skm. 3; segðu mér ór helju ek man ór heimi, Vtkv. 6; atgeirinn sagði (foretold) manns bana, eins eðr fleiri, Nj. 119; mér segir svá hugr um, my mind tells me, I have a foreboding; eigi segir mér vel hugr um þessa ferð, Ld. 366; sagði honum mjök úvænt hugr um hennar hag, Fms. x. 215; sagðit honum hugr vel þá, Hým. 14; seg oss draum þinn, Nj. 95; hann segir honum greiniliga slíkt er hann spurði, Fms. ii. 99; þessi saga er nú ætlu vér at segja, viii. 1 (see saga); hann spurði hvers synir þeir væri, -- þeir sögðu, Nj. 125; fór sveinninn ok sagði