This is page 523 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

SENDI -- SESSMEGIR. 523

þeir senzk orð í milli, Sturl. iii. 111; þeir sendusk gjöfum í millum, Fms. xi. 313. 2. pass. to be sent, rare and unclass., Fms. v. 216.

sendi-, in COMPDS: sendi-bit, f. the 'biting message,' the name of a poem, Hkr. i. 117. sendi-boð, n. a message, Fms. xi. 351, Stj. 205. sendi-boði, a, m. a messenger, Fms. i. 219, Stj. 183. sendi-bréf, u. a letter, (mod.) sendi-ferð, sendi-för, f. a message, errand, Nj. 74; fara s., Eg. 119, 540, Ó.H. 52; í sendiförum, Fms. i. 15; þeir höfðu sendiferðir konungs allar, Eg. 73; koma í s. e-s, Hkr. i. 192. sendi-fé, n. presents sent, Fms. vi. 11. sendi-maðr, m. a messenger, Nj. 53, Eg. 9. Fms. i. 2, Edda 19, Rb. 368, Bs. ii. 41, passim. sendi-pistill, m. an epistle, letter, Bs. i. 766. sendi-skip, n. a despatch-boat, Fms. v. 187. sendi-sveinn, m. a messenger, errand-boy, Völs. R. 194, Fs. 22, v.l., see semsveinn.

sendi-ligr, adj. fit to send, Fb. iii. 445, Eg. 515, Hkr. ii. 206, Stj. 442.

sendill, m. the name of a shepherd's dog, Snót.

sending, f. a message; hann hafði þakksamliga tekit sendingu konungs, Eg. 198, passim; orð-sending, q.v.; fleygir hann spjóti til Sigvalda, ... hlaut sendingina sá er stýrði, Fms. xi. 141; ek skal senda þér sending, Nj. 205. 2. a ghost raised and sent by a wizard to an enemy is called sending, see Ísl. Þjóðs. 3. a dish of meat; eptir þat bjuggusk menn til borða, því næst kómu inn sendingar, í fyrstu heitt kjöt, Fms. vii. 159; þá fóru sendingar inn ok var opin hurð, 314, Eg. 551; færðu sending þessa Halla, jafnan sé ek yðr á kveldum ekki drepa hendi við góðum sendingum, Fms. vi. 364; tak nú ok snæð þessa litlu sending, Stj. 443; þá er hann sat at einni ágætri veizlu ... ok er sendingar kómu inn, mælti einn dróttseti, Bs. i. 37. 4. presents sent; gjatir ok sendingar, Anecd. 10; með fögrum sendingum, Fms. ix. 338; hann fór margar sendi-farir með ágætum sendingum, 451; senda konungi vingjatir, hauka, hesta, tjöld, segl, eða aðra þá hluti er sendingar eru (fit as presents), Ó.H. 127; þá hluti er þeir væntu at honum mundi sending í þykkja, Fms. iv. l.c.

sendinn, adj. [sandr], sandy, Róm. 268, 273, D.N., freq.

sendlingr, m. (proncd. selningr), [sandr], a bird, the sanderling, Edda (Gl.)

sengja, u, f. [sangr], 'singedness' singed taste.

SENN, adv., an older seðr, Haustl., [Ulf. suns = GREEK; A.S. sona; Engl. soon; Germ. schon] :-- soon, at once, = Lat. jam; enn er biskup heyrði þessar greinir, tók hann senn ór at þat væri yfir-drepskapr Ásgríms, he saw at once, that ..., Bs. i. 727; seðr gékk Svölnis ekkja sundr, then went the earth asunder, Haustl.; sá maðr stóð í dyrum ok var senn horfinn, Bs. i. 199. 2. in mod. usage, presently, after a while (but not directly), e.g. eg get ekki nú komið, en skal senn koma. II. with a numeral or numeral adjective, at the same time; fimm sauði senn, Grág. ii. 359; fjóra hluti senn, i. 37; allir senn, all at once, Nj. 97; þá tóku allir senn at mæla, Niðr. 110; báðir senn, Nj. 178, Fms. i. 189; nú koma leigu-liðar eigi allir í senn, Gþl. 354, Stj. 413; ríðum í flokkum ok alldri meirr en einn í senn, one by one, Ísl. ii. 378; hann skaut báðum senn, Fms. viii. 352; ok æ tvá senn, Karl. 277; var þá mjök allt senn, at ... ok, Mar.; einn jarl senn, one at a time, Fms. vi. 289; ok er þorparalegt at væta allan senn dúkinn, 322; ef þeir mætti öllu senn liði Erlings, Ó.H. 182.

SENNA, t, to chatter; sennu vit ór söðlum, Hdl. 8; þat erumk sennt, it is told us, Bragi. 2. to bandy words; er þat makligast at þú sennir við heima-menn þína, Nj. 52; senna vid bræðr ok systr, Hom. 34; sennti Loki þar við öll goð, Edda 68; s. við sér verra mann, Hm. 126; einn jötunn, ... Þrágirni vanr við Þór sennti, Hým. 28.

senna, u, f. high words, gibing; deilur ok sennur, slíðrfeng s., Gh. 1, MS. 544. 39; ógóðgjarnra manna sennur, 677. 6; sennur ok öl, Sdm. 30; Loka-senna, the gibing of Loki, the name of a poem, Sæm. 113 (Bugge); Flærðar-senna, the name of a poem by Hallgrim Pétrsson; the name was prob. borrowed from the Eddic poem.

senni-liga, adv. verily, forsooth, Magn. 488, Str. 29, 126, Stj. 49, Grett. 154 A, Mar.: mod. usage distinguishes between senniliga = probably, and sannliga = verily.

senni-ligr, adj. likely, probable, (mod.)

sepi, a, m. a lap of flesh hanging down.

sepill, m. a nickname, Fms. vii. 285, ix. 419; prob. from the preceding word.

seppi, a, m. a dog, a pet term; einn á hón seppa sér, Snót.

SÉR, reflex. pron. dat. = Lat. sibi (see sik, sín), to himself (herself, itself, themselves), used when referring to the subject in a sentence, whether sing. or plur.; hann hafði kesjuna fyrir sér, Eg. 532; hann segir sér mikit þykkja, 539; hón lét söðla sér hest, 603; hann bað Gizur sitja hjá sér, Nj. 226; sögðu þat allir, at hann brygði sér hvárki við sár né bana, 116, where it refers to the second subject 'hann.' II. special usages; vera mikill (lítill) fyrir sér, to be great (little) of oneself, a strong (weak) man; þeir fengu sér róðrar-skip, Eg. 109; drápu þeir sér upp eld, Fms. iv. 338; leika sér, to play, Nj. 2; gamna sér, etc. 2. giving emphasis; bað hón sér til Guðs, she 'prayed her' to God, Sks. 465 B; hón veinaði sér, she 'wailed her' bitterly, Hom. 150; eiga sér e-t, to own, hirzlu átti halrinn sér, Skíða R.: þau áttu sér eina dóttur, they had one daughter, and the like. III. for oneself, separately, singly, as Lat. se-; fór Eyjólfr einn sér, Glúm. 329; einn er hann sér um sefa, Hm.; þeir vóru sér um móður, D.N. i. 149; settisk Joseph sér cinsliga, Stj. 217; þeir Þorljótr ok Sigurðr vóru sér einir ok heimasveitin, Th. and S. on the one hand and the house-folk on the other, Sturl. ii. 53; eitt er þat sér, that is a thing by itself, Gísl. 15; skyldi drekka saman karlmaðr ok kona svá sem til ynnisk, en þeir sér er fleiri væri, Eg. 247; ok vera þeir sér, er næstir búa, N.G.L. i. 98; at hverri gleði hlotnaðisk svá til, at þau urðu sér, Víglundr ok Ketilríðr, Vígl. 19. 2. in a distributive sense with the pron. hverr, one by one; ef sér ferr hverr várr, Glúm. 329; skulu ver undan hlaupa, sér hverr várr, Fær. 161; optliga allir saman, en stundum sér hvárir, Fms. i. 52; stundum báðir samt, stundum sér hvárr þeirra, Hkr. i. 30; þat lið er honum fylgði flýr, sér hvat, Fms. x. 268; þótt ek greina nú eigi svá, sér hvat, sem hann görði, each separately, Bs. i. 64; var borgin öll brotin, ok borinn sér hverr steinn, each stone of it scattered, Fms. ix. 48; greindusk sér hver skipin, vii. 289; hvártz þær (nætr) eru allar saman eða sér hver, whether they be three continuous or separate nights, Grág. i. 143; sér í lagi, for itself, separate, B.K. 83; sér í stað, id., Stj. 288: the exclamation, sér er hvað! sér er hver ósköpin, what a wonder, wonderful! expressing amazement.

serða, sarð, an obsolete defective strong verb, part. sorðinn, also stroðinn (formed as if from metathesis), Grág. ii. 147; the word remains in the vulgar streða, used of dogs and beasts: [mid. H.G. serte] :-- stuprare, with the notion of Sodomitic practices; ef maðr kallar mann sorðinn, id.; viltú serða hann, Fas. ii. 337; sarð hann yðr þá eigi Agðinn, Fms. vi. 360; in Nj. 15 it is not used in a proper sense: pass., Fb. iii. 427.

sér-deilis, adv. [Dan. sœrdeles], particularly, especially; þekkta ek þá ok s. Víglund, Vígl. 29; s. tiltekit, Dipl. v. 26; gefa s., to give expressly, Vm. 47; kirkja á sjau hundruð í metfé ok tvau hundruð s., 3; ein s. djákna-klæði, 2.

sér-gæðingr, adj. a strange, selfish person, sérgæðings-skapr.

sér-hlífinn, adj. self-sparing, of a bad worker.

sér-hverr, adj. each, every one; see hverr (B. IV. 2).

Serkir, in. pl. [said to be derived from Arabic sharkeyn = Easterlings], the Saracens, the people of Serk-land; used of northern Africa, southern Spain, Fms. vi, vii, ix, Orkn., also in translations of ancient Lat. writers, of the Assyrians, Babylonians, Stj., Al. passim: Serkja-konungr, Serkja-ríki, the king, kingdom of the S., Al., Stj. Serk-neskr, adj. to render the Lat. Punicus, Róm. 324.

SERKR, m., pl. serkir, [Old Engl. and Scot. sark; Dan. sœrk], a sark, shirt; þú skalt fara í serk minn, Fms. iii. 190; s. af sauðar-ullu, 180; serkr eða skyrta, Edda; tók ek hamar ór serk mér, Fms. x. 329; síðar slæðr, serk bláfán, Rm. 26; blóðgan hugðak mæki borinn ór serk þínum, Am. 23; serki valrauða, Akv. 4; hón tekr ór serk sér steina-sörvi mikit, Ísl. ii. 343; hann var svá, lítill af hafa mátti í serk sér, Edda; Gísli vermir höndina í serk sér, Gísl. 29; hafa dreng í serk sér, to have a man inside one's sark, to be a bold true-hearted man, Fms. ix. 381: messu-s., a priest's cope, Vm. 156: poët, of a shirt of mail, hring-s., járn-s., Lex. Poët. II. a 'timber,' a certain number, of skins; fjóra tigi serkja grárra skinna, Fms. xi. 325.

sér-lagi, adv. apart; ok epla garð þar sérlagi, B.K. 35.

sér-lestis, adv. = sérdeilis, D.N.

sér-liga, adv. apart; hafði hón s. herbergi innan-borgar, Fas. iii. 238. 2. particularly; s. til reiknuðum, Dipl. v. 15; at því s. til lögðu, 16; bjóðum vér yðr öllum saman ok s. hverjum, H.E. i. 434; Einarr kvað Þorstein eigi dauðan hafa verit s., not exactly dead, Þorst. S. hv. 39; kirkjan á tíu hundruð í metfe ok s. (besides) eitt hundrað vöru-virt, Vm. 126; ítem á kirkjan s. ..., 23.

sér-ligr, adj. particular; var honum görr bakstr nokkurr s., Bs. i. 786; sérligt vald, H.E. i. 521; ekkr bar neitt sérligt til tíðenda, Þórð. 76 (but left out in new Ed. 46, l.c.)

sér-lundaðr (-lyndr), adj. queer-tempered.

sér-lægis, adv. = sérdeilis, D.N. iv. 457.

sermon, m. [Lat.], a sermon, Ísl. i. 385; sermons-bók, -skrá, Pm. 109, 131; svo eptir sermon þann, Pass. 7. 7.

sér-skapr, m. selfishness, Ld. 288, v.l.

sér-stakr, adj. isolated, particular, apart.

sér-vitr, adj. odd, sophistical, wrong-headed.

sér-vitringr, m. a sophist.

sér-vizka, u, f. wrong-headedness, sophistry.

SESS, m. [sitja], a seat; ráða sessa kostum, Gm. 14; sessa ok staði velit mér sumbli at, Ls. 7; snjallr ertú í sessi, 15; í sessi ok sæingu, Gkv. 1. 20; hvat viltú, sveinn, í sess minn? Eg. (in a verse); eiga drykk ok sess við, 95, Fs. 43; hann var hár í sessi, he was high in the seat, Fms. x. 151, Ld. 274, v.l. (cp. Iliad iii. 211, of Odysseus); hvar vísar þú mér til sess? Nj. 129; er hann mundi setja yfir sess hans, 656 C. 25; svá var skipat sessum, Fms. x. 16; var sá sess veglegastr, Fagrsk. 149; vera kominn í vandan sess, in a difficult situation, Bs. i. 141: the saying, opt er lágr sess hægr, a low seat is an easy seat, = Lat. bene vixit qui bene latuit. COMPDS: sess-megir, m. pl. 'bench-mates,' Hm.