This is page 558 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

558 SKRIPTARGANGA -- SKRÚÐ.

á hannyrðum hilmis þegna, of tapestry, Gkv. 2. 15; seglit var sett með fögrum skriptum, Fms. x. 77, see the remarks s.v. segl; hence a sail is poët. called hún-skript, the 'mast-picture,' Fms. ix. (in a verse): a painted tablet in a church, í krossum, líkneskjum, skriptum, Bs i. 132; stendr frúin frammi fyrir skriptinni með hreinum bænum, Mar.; Maríu-skript, Ólafs-s., Þorláks-s., Jóns-s., Andreas-s., Cecileu-s., the picture of the Virgin Mary, St. Olave, Thorlak, John, etc., Vm., D.I. i. passim. II. a writ, scripture (Dan. skrivten); heilög skript, Stj. 1, Bs. ii. 40; í skriptinni, Stj. 147 (but ritning, q.v., is more usual). 2. penmanship; skriptin mín er stafa-stór ... það er einsög kattar-klór, a ditty. III. eccles. confession, Vm. 37; veita mönnum skript, Fms. viii. 11, xi. 339, K.Þ.K. 72; ganga til skripta, Bs. i. 446, Fb. ii. 342, Sturl. ii. 34; bera mál til skripta, N.G.L. i. 152, passim. 2. shrift, penance; setja e-m skript, Bs. i. (Laur.); taka skript (skriptir) af biskupi, K.Á. 116, 136; henni var þat boðit í s. sína, Fms. viii. 12, N.G.L. i. 152; veita s., Fms. xi. 339; inna s- sína, 156; rjúfa skript, Mar.; stórar skriptir ok mikil meinlæti, Sks. 486; svara stórum skriptum, Gþl. 169. 3. metaph. a penalty, in a secular sense, ætla ek, at henni hafi þat engi s. verit, it has been no penance for her, Vígl. 33; fá makliga skript, to receive deserved punishment. Fas. ii. 116. COMPDS: skriptar-ganga, u, f. confession, Hom. 79, Fms. viii. 114. skriptar-gangr, m. id., Fms. iii. 175, v. 219, Sturl. ii. 34, Gþl. 41. skripta-boð, n. an episcopal ordinance as to shrift, D.I. i, MS. 655 xi. 2, 673. 61. skripta-dóttir, f. a 'shrift-daughter,' a female confessor, H.E. ii. 190. skripta-faðir, m. a 'shrift-father,' confessor, Karl. 545, Bs. i. 440. skripta-lauss, adj. unshriven, Fms. viii. 103, MS. 655 xxiv. 2. skripta-maðr, m. a man under penance, Bs. i. 855. skripta-mál, n. pl. confession, K.Á. 208, H.E, i. 483, Grett. 162 A. skripta-prestr, m. a 'shrift-priest,' confessor, Fms. v. 214.

skript, f. = krypt, a crypt, Thom. 493.

skripta, að, to shrive, hear confession; gékk biskup til Ásbjarnar ok skriptaði honum, Ó.H. 118; sá maðr er skriptað var, K.Á. 148. 2. to enjoin penance; skripta e-m at vatnfasta, Sturl. ii. 252; skal biskup skripta henni af landi brott, N.G.L. i. 376. 3. to punish, in a secular sense, vóru sumir háls-höggnir en sumum annan veg skriptað, Fms. x. 96, v.l.; Annes bað þá Skotana at skripta Hrólfi, Fas. iii. 355, so in mod. usage in a comic sense. 4. to confess; skripta sínar syndir, Stat. 300. II. reflex. to go to confession; hann skriptaðisk við Sigurð djákn, Sturl. ii. 228; ok skriptaðisk síðan vandliga, Bs. i. 317: skriptaðr, part. shriven, K.Á. 22, Sturl. ii. 134.

skript-bera, bar, to bring to confession; s. synd, to shrive a sin, H.E. i. 484; skript-borinn, confessed. 483.

skript-rof, n. the breach of a penance, K.Á. 148, N.G.L. i. 153.

skript-rofa, adj. (-rofi, K.Á. 148), failing to fulfil one's penance; verða s., N.G.L. i. 152, 429.

SKRÍÐA, skríð, skreið, skriðu, skriðinn; neg. suff. skríði-at, Hkv. 2. 30, [Dan. skride; Germ. schreiten]:-- to creep, crawl, of reptiles; hvert kvikendi þat er skríðr á jörðu, Stj. 317; hann brast í orms líki ok skreið í nafars-raufina, Edda 49; þá er hann (the serpent Fáfnir) skreið til vatns, Sæm. 133; þeir skríða á húðinni, Stj. 98; skriðit um lyng, Fms. vii. 251: of vermin, skríða kvikr, see kvikr. 2. generally, to creep; hann skríðr heldr en gengr, Clar.; skriða á höndum ok á knjám (mod. skríða á fjórum fótum), Mar.; svá mátt-dreginn at hann varð at s. á land, Fas. iii. 383; hann gat skriðit upp um síðir, ... hann skreið upp í fjöruna, Fær. 175; en á skreið (advanced) þá er brimit hratt at, Bs. i. 424.; hann skreið þar upp á grjót, Fbr. 160; hann bað þrælana skríða brott, Fms. vii. 298; in the phrases, saman níðingar skríða, 'birds of a feather flock together,' ix. 389; skriða undir skegg e-m, to creep under another's beard for shelter, Fs. 31. II. metaph. to glide, of a ship; skip skríðr, Grág. ii. 170; er þú skynjar eigi fyrir hræðslu sakir hvárt skipit skríðr undir þér eðr eigi, Orkn. 402; skríði-a þat skip er und þér skríði, Hkv. 2. 30. 2. to slide in snow-shoes (skíð); Fiðr skríðr, Grág. ii. 170 (Ísl. ii. 381); þá skreið Egill at leita Ölrúnar, Sæm. 89; hann skreið þar eptir allan dag, Ó.H. 85; skreið Arnljótr þá svá hart sem hann færi lauss, 153; þeir skriðu ok veiddu dýr, Sæm. 88: metaph., láta skríða til skara, 'to slide to the edge of the ice,' to fight desperately, Fms. xi. 15 (the metaphor seems to be taken from sliding); skríða í skarð, to 'slide into the notch,' fill it up, Ölk. 36.

skríkja, u, f. [Engl. shrike], a shrieker; in the compd, sól-s., the shrike or butcher-bird, Eggert Itin. 582. 2. a twittering, skríkjur: the name of a giantess, Edda (Gl.)

skríkja, t, [Engl. shriek] , to twitter, of suppressed laughter; það skríkti í honum, hvað ertú að skríkja?

skríll, m. [cp. Skrælingi; Dan. skræl = parings of apples, potatoes]:-- a mob, freq. in mod. usage. 2. a nickname, Sturl. iii. 117.

skrím, n. [cp. skími and skrímta], a glimpse; með svá miklu myrkri, ... sá ekki skrím úti heldr en menn væri blindir, Ann. 1341; náliga myrkt útan þat lítið sk(r)ím, Mar. 1051.

skrímingr, m. = skrím; þar í afhaugnum var s. lítill sá, Ísl. ii. 46.

SKRÍMSL, mod. skrímsli, n. [cp. Dan. skræmsel; Swed. skrämsel = scarecrow]:-- a monster; s. heldr enn menn, Al. 94, Mar. 1158; kyn fiska eðr s., Sks. 74: hann ærðisk at skrímsli nökkuru, Bs. i. 170; hljópu þeir upp allir ok lutu því skrímsli, Ó.H. 109; eitt s. er menn kalla margygi, Sks. 169; Skrímslið góða, the good Beast, in the tale of Beauty and the Beast; sjó-s., a sea-monster.

SKRÍN, n., skríni. Bs. i. 134 (paper MS), [Lat. scrinium], a shrine, of a saint, 124, 134, Ó.H. 235, 246, passim: poët., skyja skrín, byr-s., leiptra-s., the shrine of the clouds, wind, lightning, i.e. the heavens, Lex. Poët. COMPDS: skrín-brot, n. a broken shrine, Pm. 131. skrín-dúkr, m. a shrine-cover, Dipl. v. 18. skrín-görð, f. a shrine-making, Bs. i. 134, 325. skrín-kista, u, f. a shrine-chest, Mar. xl. skrín-klæði, m. = skríndúkr, Vm. 46. skrín-lagning, f. enshrinement, Magn 513. skrín-leggja, lagði, to enshrine, Magn. 512. skrín-smiðr, m. a shrine-smith, Sturl. i. 146, Bs i. 144.

skrína, u, f. a shrine-shaped chest, in which fishermen keep butter and the like; matar-s., smjör-s.

SKRÍPI, n., mostly only in plur. a grotesque monster, a goblin, phantom (with notion of absurdity, unreality, scurrility); stundum dreki, stundum ormr eðr önnur skaðsamlig skrípi, Fas. iii. 342; verði s. ok undr mikit, Nj. 20; skí ok s., Gsp.; þegar myrkva tók, sýndisk honum hverskyns skrípi, Grett. 115: þeir þoldu mikla skömm ok s., Stj. 436; hann var fjölkunnigr ok görði mörg s. ok undr, Bret. 14; þessu kvikendi ... er þetta s. berr, glæpafull s., Gd. 3, Fas. iii. 620; ek hefi eigi séð meira s. en þú ert, 654; sel-s., a monster seal; orða-s., scurrilous language, buffoonery. COMPDS: skrípa-höfuð, n. a monster-head, Mag. skrípa-lát, n. pl. (mod. skrípa-læti), buffoonery, scurrilous gestures, Fms. viii. (in a verse). skrípa-tal, n. scurrilous language.

skrípindi, n. = skrípi, Post. 29.

skrípr, m. a monster, Edda 238.

skrítinn, adj. funny, witty, full of humour; segja skrítna sögu, það er skrítin saga; or of persons, hann er smá-skrítinn. COMPDS: skríti-liga, adv. funnily, merrily. skríti-ligr, adj. funny, amusing. This word and derivatives, which are very freq. in mod. usage, seem not to occur in old writers, unless it be Post. 26 (paper MS.)

skrítlur, f. pl. merry tales, oddities, = Germ. schwänke.

skrjá, ð, to skulk like a coward (skræva); þeir sóttu at Kormaki, Narfi skrjáði um it ytra, Korm. 48.

skrjáfa, að, to clatter like shrivelled skin.

skrjóðr, m. [Ulf. dis-skreitan = GREEK; A.S. screadian; Engl. shred, i.e. to cut into small pieces; to this root belong the Icel. skrjóðr, skrydda, skræða] :-- a shred, see Bs. i. 76, v.l.: chiefly used of an old folio torn to shreds. 2. as a term of abuse, a ragamuffin, Edda ii. 547.

skrjúpr, adj. [Ivar Aasen skryp; Swed. skröplig; Dan. skröbelig] :-- brittle, frail, Merl. 1. 65, Skálda 202 (in a verse): as a nickname, Landn.

SKROF, n. snow-ice, full of holes and bubbles, passim in mod. usage: as a nickname, skrof, skrofi, skrofuðr, Landn. 47, 117.

skrofa, u, f. a bird, pelicanus minimus.

skrópan, f. = skrópar; s. ok látæði, Mar.

skrópar, m. pl. [akin to skrípi?], a juggle, sham, hypocrisy; hræsni ok skrópar (rendering of hypocrisis), Hom. 27, Mar. 220: in mod. usage a feigned illness or the like, það eru ekki nema skrópar. COMPDS: skrópa-maðr, m. a hypocrite = hypocrita, Hom. 23, MS. 655 xxv. 4. skrópa-sótt, f. a feigned illness, Fms. vi. 32, Thom. 160, Stj. 199.

skrudda, u, f., see skrydda.

skruðningr, m. [cp. Dan. skryden = braying] :-- a rattling sound, as of thunder.

skrugga, u, f. thunder, a clap of thunder; dunaði skrugga, Snót. skruggu-veðr, n. a thunder-storm.

skrukka, u, f. [skrokkr; Dan. skrog], an urchin(?), in skrukku-ker, the shell of a sea-urchin; s. er móðir mín átti, gylta rós ok spón, D.N. ii. 255. 2. an old shrimp; kerlingar-s.: as a nickname, Fms. ix.

skrum, n. swaggering talk; hól ok skrum, Nj. 258; s. ok skjal, Skíða R. 7; far í brott með s. þitt, Fms. ix. 282.

skruma, að, to swagger, Grett. 144 A: to chatter, Fb. i. 211, 253.

skrumari, a, m. a swaggerer, bragger, Þórð. 29 new Ed.

SKRÚÐ, n. [A,S. scrûd; Engl. shroud; cp. Norse skrúd = shrouds, tackle, Ivar Aasen], collect. the shrouds of a ship, standing rigging; nú liggr skrúð várt (our shrouds, referring to the ships left behind) at skipum niðri, Fms. vi. (in a verse); generally, tackle, gear, appendages; skrúði því er hann vill ór selinu færa, K.Þ.K. 80; skjóðu-skrúð, a bag's fittings, straps; skreppu-skrúði, Skiða R.; loptlig skrúð, Sks. 627; himin, jörð ok sæ með öllu sínu skrúði, Hom. 56; schema er kallat á Girsku en skrúð á Latínu, Skálda 190; sett í skáldskap fyrir sakir skrúðs, 201: an ornament, skrýddr konungligu skrúði, Fms. vii. 107; skraut ok skrúð, Stj. 188. 2. furniture of a church; þeir ræntu hana (the church) öllu sínu skrúði, Fms. xi. 194; Josúa reisti upp sáttmáls-örk Dróttins með öllu skrúði sínu, Stj.; liggi þat kirkju til bráðs ok til ljóss ok til skrúðrs (sic) er fyrir öndverðu var til skipat, Anecd. 60; þat skrúð hennar allt er hveru dag þarf at