This is page 559 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

SKRÚÐHOSA -- SKULDAHEIMTA. 559

hafa, Grág. i. 460. II. a kind of stuff; sem af skrúði einu væri gör seglin, Orkn. 464; skrúð ok lérept, Bs. i. 453; með kaprúni af skrúði. Jb. 187; skrúðnýtt ok úskorit, N.G.L. i. 76.

skrúð-hosa, u, f. [skrúð ll], hose of skrúð, Sturl. iii. 147; opp. to skinnhosa.

skrúð-hús, n. [skrúð I. 2], a vestry, Fms. viii. 258, ix. 280, 430, Dipl. iii. 4, Stj. 310, Bs. i. 847.

skrúð-hyrna, u, f. a nickname, Fms. vii.

skrúði, a, m. = skrúð; ef maðr ferr með tré, reiði eðr viðbönd, eðr hverrgi skrúði (tackle) sem er, K.Þ.K. 88: an ornament, esp. of church vestments, í fögrum skrúða, Bs. i. 317; skrýðask biskups-skrúða, ... eigi sviðnuðu hinar minnstu trefr á skrúða hans, 42; berr eigi heilög kirkja sinn dýra ok hátíðliga skrúða, Stj. 52; þrjú goðin, ok ór öllum skrúðanum, Nj. 132. skrúða-kista, u, f. a chest for church ornaments, Jm. 12; skrúða stokkr, id., Vm. 177.

skrúð-klæði, n. a suit of fine stuff, [skrúð II], dress suit, Fms. vi. 208, Grett. 135 new Ed.; s. ný, Grág. i. 504; skera e-m s. ok skarlat, Finnb. 318; maðr í skrúðklæðum, Eb. 214; skrúðklæða-burðr, -búnaðr, Jb. 187.

skrúð-kyrtill, m. a kirtle of fine stuff, Jb. 187.

skrúð-refill, m. a hanging of fine stuff, Ám. 71.

skrúð-sokkr, m. = skrúðhosa, Bs. i. 453.

skrúð-víking, f. for this word or pun, see Orkn. 464 and Mr. Dasent's Burnt Njal ii. 376.

SKRÚF, n. a hay-cock, corn-rick, Edda (Gl.) ii. 493: the phrase, það er ekki hátt á því skrúfið, the hay-cock is not high, of a low and humble thing.

skrúfa, að, to screw, Fas. iii. 417.

skrúfa, u, f. [Dan. skrue; Germ. schraube] , a screw.

skrúf-hárr, adj. curly-haired, Ld. 274, Fms. x. 420, Bjarn. 63.

skrúfr, m. = skrúf; yglir brúnum undir fólgnum skrúfi, Sks. 226.

skrydda, mod. skrudda, u, f. a shrivelled skin; fátækr í skarpri skryddu, Gd. 34. 2. an old scroll.

skrykkjótt, n. adj., see skrykkr.

skrýða, d, [skrúð], to clothe, put on; Krist skrýdduð ér, Hom. (St.): to adorn, embellish. 2. reflex. to dress, skrýðask hárklæðum, sorgar-búnaði, loðkápu, Stj. 356, 642, Sks. 226; skrýddr konunglegu skrúði, Fms. vii. 107; skrýddir dýrligum klæðum, 623. 53; eru nú margir staðir skrýddir (adorned) af þeim görsemum, Fms. vii. 100, v.l.

skrýðing, f. apparel, Stj. 304; skrýðingar-kufl, Dipl. iii. 4.

skrýðir, m. an adorner, Lex. Poët.

skrýfa, ð, [skrúf], to stack corn, s. korn, Bjarn. 22: metaph., hann bar tjöru í höfuð sér ok skrýfði sem mest hárinu, Fms. vi. 375.

Skrýmir, m. the name of a giant, Edda.

skrýtingr, m. a shrite, missel-bird, Edda ii. 289.

skræða, u, f. an old scroll, worn old book, Th. 78.

skræfa, u, f. a coward, Fms. ii. 47, vi. 34, Fb. i. 532, Al. 30, Karl. 63, Edda 213; mann-s.

skræfast, að, dep. to lose heart like a coward, Vápn. 26.

SKRÆKJA, t, [Engl. to screech], to screech, shriek, Fms. viii. 432, Edda 46: of a raven, Greg. 79, Fb. i. 412.

skrækr, m., pl. skrækir, a shriek, yell, Edda 61; reka upp skræk, Eb. 326; með skræk, Fbr. 212; skræki stóra, Bs. ii. 110. skræk-hljóðaðr, adj. shrill-voiced.

skrækta, t, to shriek, yell, Fas. iii. 129, Hom. 69, Fms. vi. 446.

skræktan, f. a shrieking, Am. 60, Fms. i. 218.

Skrælingjar, m. pl. the Esquimaux, the name given them by the old Norsemen, Ib. 9, Eb. 252, Þorf. Karl. passim, Fb. i. 545, Ann. 1379.

skrælna, að, to be shrivelled by the sun; grasið er skrælnað.

skræl-þurr, adj. 'Shrivelling dry' of hay.

skræma, d, [Swed. skrämma; Dan. skræmme], prop. to scare away; in the compd, af-skræma sig, to make a wry face; af-skræmast, to be disfigured. 2. reflex., skræmdisk hann undan þeim tveimr, he extricated himself from the two, Fms. viii. 75.

skræmi, n. a 'scare-crow,' monster; in af-skræmi (q.v.), af-skræmisligr, monstrous.

skræmi-hlaup, n. a 'scaring-leap,' a ruse, sudden onset, Fms. viii. 320, v.l.

skræpa, ð, i.e. skrœpa, [skrópar], to feign; þeir skræpa at þeir hafi eigi heyrt, 673. 48.

skræpa, u, f. [akin to the preceding], a kerchief with faded colours; hence skræpu-ligr, adj.

SKRÖGGR, m. [cp. Engl. scraggy], one of the names of the fox, Edda ii. 490, and as a nickname, Sturl. iii. 228. 2. in mod. folk-lore a monster giant or goblin famous in Icel. nursery tales, a son of the Grýla (q.v.)and Leppa-Lúði. COMPDS: Skröggs-kvæði, n. a popular nursery song, a pendant to Grýlu-kvæði, see Ísl. Þjóðs. i. 220, 221. skröggs-ligr, adj. scraggy, gaunt and ugly.

SKRÖK, n., dat. skrokvi, [Early Swed. skruk] :-- a false story, fable, falsehood; hvárt þat væri skrök eðr sannindi, Fms. ii. 185; hégómi ok skrök, Hkr. (pref.), Stj. 484: sing., ok verðr þat at skrökvi, and if it prove a story, N.G.L. i. 13; trúa því skrökvi, Hom. 123; bera saman skrök, Hkv. 1. 37; samna skrökvi, to pick up fables, stories (cp. North. E. to samm it up), Ó.H. (in a verse). COMPDS: skrök-berendr, part. pl. tellers of fables, Ad. 2. skrök-laust, n. adj.; þat er s., 'tis no exaggeration, Fms. ix. (in a verse). skrök-ligr, adj. false, fictitious, Stj. 90. skrök-maðr, m. a romancer, story-teller, Hom. (St.), Krók. 36. skrök-mál, n. a story, falsehood, Sturl. iii. (in a verse). skrök-mála-samr, adj. mendacious, Fas. ii. (in a verse). skrök-saga, u, f. a false story, tale, fable, Stj. 85, 87; með sínum skemtiligum skroksögum, Fms. ii. 142; segir Ovidius í sínum skröksögum (in his Metamorphoses?), 732. 17. skrök-samligr, adj. false, Róm. 300. skrök-semd, f. a story, falsehood, Thom. 448, Magn. 484. skrök-váttr, m. a false witness, N.G.L. i. 32, Jb. 441, Fas. iii. 157, Hom. 20. skrök-vitni (-vætti, Róm. 332), n. false witness, Hom. 86, Gþl. 547.

skrökva, að, to tell or invent a story; lokleysa sem kátir menn s. sér til gamans, Fas. iii. 193, v.l.; margir hyggja þat satt sem skrökvat er, Sturl. i. 23, v.l.: with dat., s. e-u, eg s. því ekki, Skíða R. 130; s. e-u upp, to invent a falsehood; skammi mig ef eg skrökva ! This word is much used in mod. speech, being gentler than ljúga, to lie.

skrölta, t, [A.S. scralletan; Engl. shrill], to jolt: skrölt, n. a jolting sound.

SKUGGI, a, m. [Ulf skuggwa = GREEK, 1 Cor. xiii. 12; Dan. skygge; Swed. skugga] :-- a shade, shadow, Sks. 41, 219; manns s., Ld. 252; bar skuggann á sæinn af fjöllunum, Fms. viii. 188; s. jarðarinnar, Rb. 108; hundrinn hleypr á brúna ok sér skugga sinn í vatninu, Hem.; bar hvergi skugga á, it was all light, without a spot of shadow anywhere, Nj. 118; þá bar skugga í dyrrin, Fb. i. 545; undan skugga hattarins, from the hat's shade, Fms. vi. 60. 2. a shadow, spectre, leiðiligan skugga, Mart. 115, Post. 645. 69, Bs. i. 256, Mar. 3. in the phrase, ganga ór skugga um e-t, 'to go out of the shade' as to a thing, to shew one's mind, Ld. 170; hann bað Halldórr ganga ór skugga (speak out clearly) hvárt hann vildi unna honum landkaupsins, 322: mod. to get a thing clearly before one, eg vii ganga ór skugga um það, I wish to have no misgivings about it; also in the phrases, sem hann stæði í skugga nokkurum, in some doubt, Bs. ii. 41; hann sagði sér vera mikinn skugga á, hvat Magnús mundi ætlask fyrir, he said he felt much misgiving as to what M. had in mind, Fms. vii. 3; skuggi er honum í málum ykkrum, Valla L. 211. 4. skuggi (foreshadowing) ok spár þess ins ílla, er ..., Hom. 119.

B. COMPDS: skugga-baldr, m., in popular tales a mysterious animal, a hybrid between a cat and a fox, Ísl. Þjóðs. i. 612, 613. skugga-lauss, adj. shadowless, Sks. 630. skugga-ligr, adj. (-liga, adv.), shadowy, dusky, suspicious-looking; s. karl, Fas. i. 6. skugga-mikill, adj. shadowy, dark, Fb. i. 527. skugga-samligr, adj. shadowy, Fbr. 138.

skugg-sjá (or -sjó), f. a 'shade-show,' mirror, Gd. 6, Stj. 215, Karl. 217, 324, Hom. 3; í skírri skuggsjá, Sks. 8; hrein s., Nikdr. 83; Konungs s., the name of a work, Sks. 8, List of Authors (H. II).

skugg-sjón, f. = skuggsjá, 671. 22, Stj. 142, Sks. 8.

skugg-sýnn, adj. gloomy, dark, dusky.

skukka, u, f. [skokkr], a pot; þeir hrukku lítt meðan full var s., as long as the pot was full, Fms. ix. 439 (in a verse; skrukka, v.l.) II. [cp. Engl. to shrink, shrunk], a wrinkle, = Lat. ruga; gullknapprinn görr með þungnm skukkum gullsmiðligs hagleiks, Karl. 286; eitt klæði, þat er með sínum skukkum leynir hennar kviðar-vöxt, Mar. 447; gékk jörðin undir þeim skukkum, the earth rolled in waves under their feet, Edda i. 144 (Cod. Worm.)

skukkr, m. = skokkr, a hulk, Fms. vi. (in a verse).

SKULD, f. [skulu; A.S. scyld; Germ. schuld; Dan. skyld] :-- a debt, due; gjalda skuld, N.G.L. i. 52, Nj. 182; skuldir allar ok landaura gjald, Fms. x. 410; kaupa í skuld, to buy on trust, Hrafn. 4; ganga í skuld við e-n um e-t, Dipl. iv. 7; ganga í skuld fyrir e-n, to be bail for another; hann gékk í skuld fyrir Kálf ok gaf fé fyrir landit, Bs. i. 507. 2. in the oldest law skuld means a kind of serfdom or bondage in payment of debt, like that of an 'obaeratus' or nexus in the Roman law; engi má konu svá taka í skuld nema hafi frænda ráð við, N.G.L. i. 36; nú ef maðr selr skuldar-mann mansali, nema hann hlaupi ór skuld, id.; engi maðr á at seljask arfsali frá ómögum sínum, þeim er hann á at ganga í skuld fyrir, Grág. i. 205; ef hann a eigi fé til þá skal hann ganga í skuld fyrir móður sína, 232; kost á maðr hvárt sem hann vill at ganga í skuld fyrir börn sin eðr selja þau ella, 234. II. the name of one of the three works, Vsp., Edda, Gg.

B. COMPDS: skulda-bréf, n. a bond, Róm. 250. skulda-dagr, m. pay-day, the term for paying a debt, K.Þ.K. 70: the saying, það kemr að skulda-dögunum. skulda-dómr, m. a court of payment, for liquidation of debt after a person s death, Grág. i. 408. skulda-far, n. a calling in debts; hann átti norðr-ferð at skuldafari ok eyrendum, Fb. i. 421. skulda-ferli, n. pl. = skuldafar, Fms. ix. 481, v.l. skuldar-fólk, n. kinsfolk, family; frændr ok s., Stj. 190. skulda-gildi, n. payment of debts, Grág. i. 302. skulda-heimta,