This is page 598 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

598 STKÁKLIGR -- STRJÚKA.

lad, a rascal, þegiðu, strákr! COMPDS: strák-ligr, adj. roguish, Skíða R. strák-maðr, m. a rascal, Fær. 254. strák-óttr, adj. rascally. strák-skapr, m. rascality.

strá-lauss, adj. 'strawless,' of a floor, Fas. ii. 38.

strá-viði, n. brush-wood, = hráviði, Fas. ii. 178.

streða, að, see serða, part. stroðinn, Grág. ii. 147.

streita, u, f. a hard struggle, tug.

streitask, t, [strita, the i, ei referring to a lost strong verb], to struggle hard, tug (conversational), Finnb. 220.

strembinn, adj. hard to digest.

Strendir, m. pl. the inhabitants of the county Strönd, Sturl. ii. 90, Bs. i. (in a verse), passim: also -strendingar in compds.

strendr, adj. [strönd], only in compds, fer-strendr, þrí-s., átt-s., = square, triangular, octagonal.

streng-beint, n. adj. = strengréttr (q.v.), Fr.

streng-flaug, f. the notch for the bow-string in an arrow, Fms. ii. 271, Hem. MS. (Fb. iii. 404 has wrongly strenglág).

streng-færi, n. pl. stringed instruments, Mar.

strenging, f. a stringing, binding fast; in heit-s.

strengja, ð, [strengr], to string, fasten with a string, to bind tight; hosan strengd at beini, Eg. 602; sterkliga saman strengt, Stj. 12; strengdr niðr í kistuna, Pr. 412; s. aptr dyr, kirkju, hlið, port, to fasten the door, Grett. 159, Bs. ii. 76, Mar.; s. e-n inni or úti, to shut one in or out, Karl. 152, Stj. 40; þeir létu búa um akkeri, ok strengja um viðu, Fms. viii. 113; hann strengdi allt í milli skipanna ok bryggnanna, stretched cables between the ships and the bridges, 121; steinninn á sleða settr ok ramliga strengdr, Mar. 2. the phrase, strengja heit, or s. e-s heit, to 'fasten a vow,' make a solemn vow, Fs. 122, Hrafn. 5, Fms. i. 3, xi. 26, 109-112, Fb. ii. 353, Ísl. ii. 166; see heit, heit-strenging.

streng-leikr, m., pl. -leikar, a stringed instrument; alls-konar söngfæri, organ, simpon, salteríum. gígjar, hörpur ok alls-konar strengleikar, Fms. vii. 97, Stj.; margháttaðir strengleikar, Fms. viii. 48; leikastreng-leik, to play an instrument, Bret. 56, 104; heyra þjótandi strengleika, Sks. 633, Fms. xi. 341. 2. [as a rendering of the Breton or Fr. lai] :-- a lay, Str. 37; a collection of such lais translated into Norse is called Strengleikar, see List of Authors (G. II. β); strengleiks-ljóð, strengleiks-saga, Str. 14, 74.

STRENGR, m., gen. strengjar, pl. strengir, strengja, strengjum, strengi; [A.S. streng; Engl. string; O.H.G. strang; Dan. stræng]:-- a string, cord, rope, with a notion of being hard-twisted; var strengr snaraðr at fótum þeim öllum, of an execution, Fms. i. 179; bundnir á einum streng, xi. 146; leysa menn ór strengnum, 147; strengir til at festa með hús, Nj. 115; þeir ristu í strengi feldi sína, they cut and twisted their cloaks into ropes, Ó.H. 152, Fms. xi. 3. 2. naut. a cable(anchor-cable, mooring-rope); bera strengi á land, Nj. 273; þeir skutu út bryggjunum ok slógu strenginum, ok drógu út skipin, Eg. 75; drekinn flaut um strengi, rode at anchor, Fas. i. 395; liggja um strengi, to lie at anchor, Ld. 76; heimta skipin út undir strengina, Fms. viii. 202, 379; draga upp strengi sína, Ó.H. 136; ek fæ dreng til strengjar, Fs. (in a verse); til strengjar, Grág. ii. 399; gékk í sundr akkeris-strengrinn ... hann kafaði eptir strengnum, Fs. 92; rann á blásandi byrr svá at stóð á hverjum streng, Fas. iii. 630; hann lét þekja sundit ok bera strengi á land, Nj. 273; at skip þeirra hafi eigi rúm, ok eigi liggi skip á strengjum þeirra, N.G.L. ii. 281; höfðu þeir þá strengja-raun mikla, Fms. ii. 16. 3. spec. usages, a bow-string (boga-strengr); brast strengr, en ör sú er skotið var ..., Fms. i. 182; boga ok streng á, N.G.L. ii. 41; boga-strengr, Nj. 115, 116: the string of an instrument, strengir gullu, Og. 30; glumdu strengir, Akv. 31; drepa strengi, Stj. 458; þann streng hafði hann ekki fyrr slegit, Fas. iii. 223; harpa strengja rúin, Núm. (fine): of a bell-rope, Hom. 69: buxna-strengr, the cord round the top of a pair of breeches. 4. a narrow channel of water; áin rennr í streng, the river flows in a narrow channel. COMPDS: strengja-ferja, u, f. a rigged ship, Fms. ii. 117, v.l. strengja-lauss, adj. stringless, Pm. 66.

streng-réttr, adj. 'string-right,' straight by the line (Germ. schnurrecht), D.N. i. 92.

streng-vörðr, m. a watch at the anchor-cable (moorings); halda strengvörð, Fms. x. 135; við strengvörð á stýri, Kormak.

streyma, d, [straumr; Dan. strömme], to stream; vötnin streymdu í sinn farveg, Stj. 355, freq. in mod. usage.

streymr, adj. running; streymt sund, a sound (strait) with a current, Flóv. 11; and-s., mót-s. (q.v.), adverse; stór-s., smá-s.

STRIGI, a, m. [Dan. strie], sack-cloth, coarse cloth; lérept, váðmál, strigi, N.G.L. iii. 205; skyrta af striga, Art. 10; tólf álnir striga, Rétt. 4; striga-dúkr, Fb. i. 212; striga-slitri, Clar., freq. in mod. usage.

strik, n. a kind of cloth, Dipl. iii. 4, v. 18 (spelt stryk); silki-strik, D.N.; strik-skaut, a hood of strik, id., B.K. 83.

Strind, f. the name of an island. 2. land, earth, in poët, circumlocutions; in mod. poets even strindi, n.: Strind-sær, m. a local name in Norway: Strindir, m. pl. the men of Strind, Ó.H.

stripill, m. a 'stripling;' a smooth white-haired dog is in Icel. called stripill.

striplast, að, to run about stripped, of children; vertú ekki að striplast.

strit, n. a hard task (strit-vinna); standa í striti.

strita, að, to struggle, strive hard; hann stritaði heim til skála, Grett. 151 A. 2. reflex., stritaðisk hann við at sitja, he strove hard to sit, Nj. 66 (ironical).

STRÍÐ, n. [A.S. strîð, whence Engl. strife, by changing the ð into f; O.H.G. strît; Germ. streit] :-- woe, grief, affliction, calamity; sótti bæði at henni stríð ok elli, Ld. 82; hann bar þat með allmiklu stríði, he was much afflicted by it, Fms. x. 239; springa af stríði, Ld. 230; síð léttir mér stríða, Edda (in a verse); stemma stríð manna, Brandkr. 60; munar-stríð, hug-stríð, Skv. 3. 38; aldr-stríð, of-stríð, a heavy grief. Helr.; af stríðum, Og. 28; mitt stríð er þat ... stríð hafa staddan mik, Fms. vi. (in a verse); bíða stríð, Hallfred; æxta e-m stríð, Am. 102: poët., snáka stríð, 'snake-bale,' i.e. the winter, Fb. ii. 523 (in a verse). 2. a strife, combat; hann gékk fyrstr í hvert stríð, Fms. iii. 17. II. war, strife, Lat. bellum; this sense occurs first at the end of the 13th century; þá varð stríð mikit á Englandi, Fms. x. 158; halda stríð við e-n, Stj. 435, v.l.; heyja stríð, to wage war; í stríði, Bs. i. 799; stríð milli Engla-konungs ok Frakka-konungs, ok hafði Engla-konungr sigr, Ann. 1340; lauk svá stríðinu, Fas. iii. 421. COMPDS: stríðs-afli, a, m. an army, 420. stríðs-kostr, m. the means of fighting, Sturl. iii. 240. stríðs-maðr, m. a warrior, fighter, Edda (pref.), Grett. 118 A, Fas. iii. 421.

stríða, u, f. adversity, Stj. 445: hardness, austerity, severity, er biskup lagði stríðu á stóra höfðingja, Sturl. iii. 266; með valdi ok stríðu heilagrar kirkju, Bs. i. 288; með freku fullrar stríðu, Fms. ii. 243; stríða vendisk brátt í blíðu, Bs. i. 125; hvárt sem hann mætti bliðu eðr stríðu, Fms. vi. 250; gangask heldr fyrir blíðu enn stríðu, to yield sooner to gentleness than to hardness.

stríða, d, to harm, punish, with dat.; stríddi hón ætt Buðla, Am. 72; hann stríðir þeim með mörgum býsnum ok bardögum, Stj. 436, 517; s. misgörandum en miskunna iðrandum, 567, Bs. ii. 72: the saying, sér stríðir vesall maðr, he is a fool that plagues himself, Hom. (St.); here belongs, Hðm. 8 (at sér né stríddit). 2. in mod. usage, to vex, tease, provoke, with words; þú mátt ekki stríða henni, do not tease her so! 3. with prepp.; stríða mót, to strive against, Fms. ix. 399, Stj. 370; stríða á e-n, to fight against, 142, 379, Mar. II. to fight, to war; Eatvarðr Engla-konungr stríddi á Skotland, Ann.; þeir stríddu sín á milli, Fms. ix. 229. 2. recipr., striðask á, Edda (pref.), Stj. 384; at vér samlandar ok frændr stríðimk á með ofr-kappi, Mar.

stríð-gríð, f. an affliction(?), Gh. 13.

stríðir, m. an adversary, Lex. Poët.

stríð-leikr (-leiki), m. vehemence, of a stream, Sks. 154; s. vatnsins, id. 2. metaph. severity, rigour, Sks. 639, H.E. i. 515: sullenness, obstinacy. Fms. iv. 165.

stríð-liga, adv. rigidly, Sks. 496; fara fram s., 569; dæma s., Mar.; blása s., roughly, Sks. 229.

stríð-ligr, adj. severe; s. dómr, Sks. 726; s. kváma, Hkv. 1. 47.

stríð-lundaðr or stríð-lyndr, adj. obstinate, sullen, Hkr. iii. 97, Þd.

stríð-læti, n. backwardness, sullenness, Fms. vi. 245, xi. 240.

stríð-mæli, n. strong language, Bs. i. 102.

stríð-mæltr, part. using hard language, Fb. i. 506.

STRÍÐR, stríð, strítt, adj. strong, of a stream, Stj. 73; keldan vall stríðara, Art.; í stríðri móðu, Fms. vii. (in a verse); stríðr straumr, Bs. ii. 5, Edda (in a verse); stríðr verkr, a strong pain, Bs. i. 183, Mar. II. metaph. hard, stubborn, Fb. i. 558; menn stríðastir ok torsveigastir, Ísl. ii. 346; s. ok drambsamr, Sks. 701 :-- severe, stríðrar refsingar, 581; stríðr dómr, Fms. xi. 246; stríð nefst, see nefst :-- vexed, í stríðum hug, Hkr. iii. 277; hvárt sem þat er blítt eðr strítt, be it either blithe or adverse, Sturl. i. 193; tala strítt, to speak harshly, Fms. vii. 38.

stríð-vana, adj. 'sorrowless;' era s., grief is not wanting, Fms. vi. (in a verse).

stríð-viðri, n. a contrary wind, Vígl. 27.

strí-nefr, m. a nickname, Fms. viii. 310 (strý-nefr?)

strípaðr, part. stripped, naked.

strípr, m. a stripling, Run. Gramm.

stríp-rendr, part. with stripes, Sturl. iii. 113.

strjál, n. [cp. A.S. slral = a dart; Germ. strahl; Dan. straale] :-- a scattering abroad; vera á strjáli: also as adj., fara strjált, to go one by one.

strjála, að, to disperse, be scattered abroad, sauðirnir strjálast.

strjálingr, m. = strjál; á strjálingi, scattered abroad.

strjóna, u, f. [A.S. word], a nickname, Fms. xi. (see Saxon Chron.)

strjúgr or strúgr, m. [the Engl. stew may be the same word, dropping the r] :-- a stew of meat, esp. of a coarse kind; stafkörlum strjúg skal senda, Hallgr.; beina strjúgr, bones boiled to a jelly. 2. metaph. bile, fastidiousness; strúgs galli, 'bile-destroyer,' i.e. wine, Edda(Ht.); fæða strúg sinn heima, to nurse one's own bile at home, Þórð. 10 new Ed.

STRJÚKA (strykja, Ó.H. 61, Fms. viii. 217), pres. strýk; pret. strauk, straukt, strauktu, Fms. vi. (in a verse); mod. straukst; plur. struku; subj. stryki; imperat. strjúk. strjúktu; part. strokinn: [Dan.