This is page 627 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

TÁRBLANDINN -- TELGJA. 627

hann leit frá, ok stökk ór andlitiuu sem haglkorn væri, Sturl. iii. 193); hvat berr nú þat við, faðir minn, er þér hrynja tár, Ld. 132: the instances of this word in the Sagas are rare, bearing out the remarks of Tacitus -- lamenta et lacrymas cito, dolorem et tristitiam tarde ponunt; feminis lugere honestum est, viris meminisse, Germ. ch. 27, words which call to mind the scene in Fær. S. ch. 7 -- sveinarnir sátu á klettimun ok sá upp á þessi tíðendi. ok grét Þórir, en Sigmundr mælti, grátum eigi, frændi, en munum lengr; víg-tár, 'war-tears,' tears boding revenge, Sighvat: in poets 'tears' are called the brá-regn, brú-dögg, skúrir, él kinna, brá, i.e. rain, dew, shower, hail of the cheeks, brows, see Edda: gold is called Freyju-tár, i.e. tears of Freyja; 'tears of the wound' = blood, 'the tears of the sky' = rain, etc., Lex. Poët.: the mod. Dan. and Swed. usage, calling a drop of wine or spirits 'en taare,' god tår, is curious. COMPDS: tár-blandinn, part. blent with tears, Fms. xi. 425. tár-döggr, -döggvaðr, adj. tear-bedewed, Sks. 227. tára-fall, n. a shedding tears, Eluc. 150. tár-fella, d, to shed tears, Fas. i. 264, Rb. 332. tár-felldr, adj. weeping, tearful, Bs. i. 876. tár-felling, f. a shedding tears, Stj. 220. tár-melti, f. a melting into tears, Hom. 9, tár-mildr, adj. profuse of tears, apt to weep; tármild augu, Pr. 472 (cp. hlátr-mildr). tár-stokkinn, part. tear-besprinkled, of the eyes, Bs. i. 784, Karl. 166, Mar.

tárask, að, dep. to shed tears, weep, Fær. 104, Fms. ii. 108, Barl. 10, Stj. 214, Bs. i. 876.

tárugr, adj. tearful, tárug-hlýra, adj. with tearful cheeks, Gh. 9, (A.S. teârig-hleôr.)

táta, u, f. [Engl. teat], a teat, esp. a sugar-teat for babies; skinn-táta, a skin-teat. II. a pr. name, in the nursery rhyme, Táta, Táta, teldu dætur þínar.

tá-tilja, u, f. a kind of outer soles or socks worn by fishermen.

TÉ, n. [tjá], in the phrase, láta e-m e-ð í té, to grant a thing to one;það er yðr jafnan í té, it is always free to you, Fas. iii. 156.

TEÐJA, teð, taddi, tatt, [tað], to dung, manure; akra töddu, Rm. 12; t. vel garða, Am. 59; of land verðr þá verr tatt, Grág. ii. 341; jammikinn akr sem hann taddi með myki hans, ... hvar er taddan hefir, N.G.L. ii. 113.

tefill, m. a hinderer; orða-tefill, Fas. i. 533, Gsp. 1.

TEFJA, tef, tafði, tafit, [töf], to hinder, delay; tefja fyrir e-m, hann tafði fyrir oss hvíldina, Fms. ii. 140, Fær. 149, (Sturl. iii. 56 read kafði for tafði): freq. in mod. usage, tefðu mig ekki, do not interrupt, disturb me, of a person when busy and wanting to be let alone. 2. reflex., eg tafðist, I was delayed.

B. [Dan. tæve], a bitch, an altogether different word; in Clem. 44, tefr hann Tý, níðir hann Njörð, he calls Ty (the god) a bitch; cp. grey þykkir mér Freyja, in a verse in Kristni S.

TEFLA, d, [tafl], to play at tables or draughts; tefldu í túni teitir vóru, Vsp., Hkr. iii. 320; menn skolu ok eigi t. svá at þeir leggi fé við, Grág. ii. 198; konungr sat ok teflði hnettafl, Fms. vi. 29; sumir tefldu skáktafl eða hnettafl eða kvátru, Konr.; tveir menn vóru á heystáli ok tefldu, brann þar ljós, Ísl. ii. 69; t. kvátru, Sturl. ii. 184; þá skildi á um tafl, vildi Sámr bera aptr riddara er hann hafði telft í uppnám, iii. 123: metaph. in the phrase, t. e-n upp, to take one up, beat in a game of draughts; þann veg máttú mér mest upp tefla, Ld. 42; hann hefir ykkr upp teflt um fjárreiður, Bjarn. 40; ekr hart at mönnum ok eru margir þá upp tefldir, Ísl. ii. 132; en sá er tefldr verðr til eyris, gjaldi konungi tólf aura, ok svá sá er af honum teflir, Js. 128. 2. the word is also used of dice; the early passion of the Teutons for the dice is attested by Tacit. Germ. ch. 24, cp. the story in Magn. S. ch. 49 (Orkn. 200 referring to England), as also the Icel. phrase, um lífið er að tefla, life is on the die, metaph. of a great emergency. II. to weave checks (= byrða borða), of ladies' work; hón saumaði, teflði, eða vann aðrar hannyrðir, Bs. i. 341.

tefli, in jafn-tefli, a drawn game.

tefling, f. a playing.

teflingr, m. [tefla II], a weaving of checks; altaris klæði meðr tefling, Ám. 89, Pm. 7, 78; teflings hægendi, a cushion, case of t.; teflings-ver, Vm. 109, Dipl. v. 18; sex sængr, hægindi, góðr teflingr um, D.N. i. 590, (= the mod. kniplingr.)

tegla, ð, see telgja.

tegund, f., see tigund.

teiga, að, to take a long draught in drinking; teiga mjólk.

TEIGR, m., gen. teigar, Landn. 241; later teigs; acc. pl. teigu, Grág. ii. 227 :-- a strip of field or meadow-land, a close or paddock; á teigum úti, Best. 47; eng þat er þú kallar Græna-teig ... selja mun ek þér teiginn, Fms. vi. 103; teigr lá ónuminn ... þann lögðu þeir til hofs ok heitir sá nú Hofs-teigr, Landn. 241; þeir sá at Þórir reið út um teig fyrir vestan fjörð, Gullþ. 13; mæli hann sér jammikinn teig, Gþl. 355; slá teig þann er heitir Gull-teigr, Ísl. ii. 344; mundi sleginn verða Gull-teigr þann inn sama dag, ganga til teigs, gékk Gísli um teiginn ok sá á er þeir ætluðu at slá, ... sem þeir væri staddir á Gullteig, 354, 355; sagði hann at jörðin ætti hálfs-mánaðar-teig í Auðbrekku- jörð, ok annan hálfs-mánaðar-teig á Möðruvalla-staðar-nesjum, Dipl. v. 28; skal landeigandi gjalda teigs-verð inn fimta dag viku er sjau vikur eru af sumri, Grág. ii. 228; harðslægr var Hrísa-teigr í dag, sveinar, Glúm.; beitu-t., úværu-t. 2. metaph. a long draught of drink; drekka stóran teig. II. local names, Teigr, Teigar-á, Landn. 241; Hof-teigr, Landn.; Hrísa-teigr, Glúm.; Gullteigr, Ísl. ii. 344; Græni-teigr, Fms. vi. 103. COMPDS: teig-skógr, m. a measured strip of wood-land; teigskógr ok torf-skurðr í Topta-dal, Vm. 97: poët., sval-teigr, the cold strip, i.e. the sea; svan-teigr, the swan-field, i.e. the sea, Lex. Poët. teig-yrki, a, m. a field-labourer, Róm. 290.

teikn, n. [see tákn], a token; ek gef þér þetta teikn, Bret. 108, Mar. 2. a sign, N.T. passim (Matth. xii. 38, 39, xxiv. 3, 30, xxvi. 48, 1 Cor. i. 22, Rev. xv. 1): the mod. usage prefers teikn, the ancients the form tákn, q.v.

TEIKNA, að, [see tákna], to mark, denote; teikna ok fyrir-benda, Stj. 87; teiknar ok merkir, 110; hvat mun þetta hafa at teikna, Þorf. Karl. 422. 2. to beckon; hann rétti fram öxina ok teiknaði til, at nökkurr skyldi vega at Herði, Ísl. ii. 104; t. með bendingum, Stj. 79; rétti konungr hönd sína til mín, ok teiknaði mér at ek skylda byrla honum, Fb. i. 399. 3. to draw, paint, mod.

teiknan, f. a beckoning, Sks. 70, 294.

teindr, part. beaten into bars; teint járn, Grág. (Sb.) i. 504, (Kb.) i. 250, 251.

teiningr, m. the horn-beam or maple, carpinus or acer, Björn.

tein-lautar, in Vellekla, see hlaut; cp. also A.S. tân-hlyta or tân-hlytare = a soothsayer.

TEINN, m. [Ulf. tains = GREEK; Dan. teen, cp. Engl. tiny; A.S. tân; Engl. 'toe', in mistle-toe] :-- a twig, sprout, of a living tree; sem mjór teinn, Stj.; hugða ek hér í túni teina fallna, þá er ek viklig vaxna láta, rifnir með rótum, Gkv. 2. 39; hón þóttisk vera stödd í grasgarði sínum, ok taka þorn einn, óx hann svá, at þat varð teinn einn mikill, Hkr. i. 71; mistil-t., the mistletoe; gamban-t., a divining-wand: of twigs for soothsaying, see hlaut; hrista teina, Hým. 1; hlaut-teinn, val-teinn, the chip chosen for soothsaying. II. a spit; þeir myndi smæra steikt hafa en hafa konunginn á teinum, Fms. viii. 414, v.l.; tók ek þeirra hjörtu ok á teini steikðak, Am. 80. 2. a stake to hang things on; hlaða síld á skip, flyti ok festi upp, ef görvir eru teinar ok áðr til búnir, N.G.L. i. 140. 3. a stripe in a kerchief or clothes; rauðir, bláir teinar. 4. poët., sár-teinn, a wound-sprout, i.e. a sword, Landn. (in a verse); unda-teinn, id.; skarar-teinn = hair, Kormak; egg-teinar, q.v.: in pr. names, Ben-teinn, Mar-teinn.

teinungr, m. a twig, sprout; viðar-t., Edda 37; vínviðis-t., Stj. 200 (cp. Goth. weina-tains).

teinur, f. pl. [cp. Ulf. tainjo = GREEK], a basket, creel, used for fishing; eigi eigu menn at leggja net um þvera á né göra teinor í eða góra garða eða ker, nema einn maðr eigi alla ána, Grág. ii. 350. teina-stæði, n. a place where creels are put (in a river), D.N. i. 889.

tein-vöndr, m. a wand, Karl. 58.

tein-æringr, mod. teina-hringr, m. [tíu and ár; mod. Norse tendring] :-- a ten-oared boat, Eb. 234, Fbr. 180, Orkn. 242, Vígl. 63 new Ed., Vm. 109, Gullþ. 69, Grett. 18, 175 new Ed.; cp. átt-æringr, sex-æringr.

tein-ærr, adj. ten-oared, Ld. 292.

teista, u, f., and teisti-kofa = þeista, q.v.

teistinn, adj. peevish, fretful, Björn.

teita, t, to gladden, cheer; hvat er mik teitir, Gísl. (in a verse); gamm-teitandi, 'vulture-cheerer,' i.e. a warrior. Lex. Poët.

teitan, f. = teiti (q.v.), Kormak; ó-teitan, sadness, Jd.

teiti, f. gladsomeness, joy, cheerfulness; mæla teiti, Gh. 2; opt var í túni teiti meiri, Gkv. 1. 22; ek verð at hefja þessa teiti, Fms. vii. 119; hitt er ölsiðr meiri, at menn göri sér gaman, ok fám oss ölteiti nökkura, id.; leik ok teiti. play and joy, vii. (in a verse): poët., hugins teiti, the raven's cheer, Geisli. teiti-mál, n. pl. words of good cheer, Kormak.

teitir, m. a gladdener, cheerer; varg-t., úlf-t., Lex. Poët.

TEITR, adj. [A.S. tât; mid.H.G. zeiz = dear, beloved], glad, cheerful; tefldu í túni teitir vóru, Vsp. 8; teitum jó, a wild steed, Hm. 89; vit skolum teitir, Hkv. 1. 6; ú-teitr, downcast, Hým.; ein-teiti, q.v.; öl-teiti, q.v. II. Teitr, a pr. name, Landn.

TEKJA, u, f. [taka], a take, taking; ábúð jarðar heimilar tekju, Gþl. 329: seizure, booty, plur., miklar tekjur fjár, Fs. 14; hafa kostgrip af hverri tekju, Fms. i. 158. 2. an income, revenue (the king's); konungr gaf þeim hálfar tekjur við sik, Fms. i. 7; þeir Gunnildar-synir fengu engar tekjur í Þrándheimi, Hkr. i. 174; konungs-t., minni tekjur enn faðir hans hafði haft, Fms. vii. 2: in mod. usage income, gener., both in sing. and plur.

tekt, f., qs. tekð, [taka], = taka, bail; njóti vátta at þat fé var í tækt (sic) fengit, N.G.L. i. 434; á-tekt, a touching; inn-tekt, 'intake,' income; fyrir-tekt, til-tekt, upp-tekt, q.v.

TELGJA, að, [tálga], to shape, hew wood or stone with adze or knife: of wood, telgja tré, N.G.L. i. 64; timbr er hann telgir, iii. 15; þó at miklir spænir væri af telgdir, Bjarn. 14; sumir at fella, sumir at telgja,