This is page 687 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

VÁTTANEFNA -- VEÐR. 687

eccl., Guðs-váttr, God's witness, a martyr, saint, Blas. 43; Krists váttr, 49; píslar-váttr (q.v.), id. COMPDS: vátta-nefna, u, f. = váttnefna, Eb. 226. vátta-saga, u, f. a declaration, Gþl. 255, Eb. 166.

vátt-vísi, f. a declaration, Fms. ii. 270.

vát-viðri, n. wet weather, Bs. i, Fbr. 147, Fas. ii. 378. vátviðra-samr, adj., Sturl. ii. 89 C.

vá-veifi, n. 'woe-waving' fearful suddenness, as in the waving of a hand, always used of a visitation or calamity; at eigi dæi þeir með svá miklu v., Stj. 330; ek mun vega þá með skjótu v., 329.

vá-veifis, adv. all of a sudden; næsta váveifis skein þar ljós fagrt, Mart. 102.

váveifliga, adv. (mod. voveifliga), suddenly; bersk þat at váveifliga, at þeir vöknuðu við þat at skálinn logaði yfir þeim, Fms. x. 290; tíðindi koma v. til eyrna e-m, Bs. i. 139; flugu hjá þeim fuglar margir váveifliga, Fms. i. 273; koma v. at e-m, kom konungr at honum v., x. 315, Ó.H. 98, Edda (pref.): freq. in mod. usage, but with the notion of evil, danger.

váveifligr, adj. sudden; at sízt brygði við váfeifliga hluti, Fms. vi. 250; v. vatna-vöxtr, Stj. 87; v. sótt, sudden illness, Hom. (St.); verðr það opt þá varir minnst, | voveiflig hætta búin finnst, Pass. 5. 2.

VÉ, n. [a form vés would answer to Ulf. weihs or wehs, n. = GREEK; Hel. uuih = templum; the identity of this word with the Lat. vicus and Gr. GREEK is indubitable, the abbreviation being analogous to fé and pecu; whereas Goth. weihs = holy is prop. a different root word, see vígja; for the double sense of Lat. aedes and templum does not depend on the etymology, but is analogous to what has taken place in the word hof, q.v.]

A. A mansion, house, Lat. aedes, this is the original sense, then a sanctuary, temple, cp. hof; til vés heilags, to the holy mansion, Hdl. 1; alda vé, the home of men, i.e. the earth, Hm. 107; Út-vé, Üt-garðr, the outer-mansion, of the outskirt of the earth, where the giants live, Þd.; ginnunga vé, the mansion of the gods, the heavens, Haustl. 15; byggja vé goða, to dwell in the homes of the gods, Vþm. 51; hapta vé, the places of gods = holy places, Vellekla; vé mána, the moon's mansion, i.e. the heavens, Edda i. 330 (in a verse); valda véum, to rule house, dwell, reside, Gm. 13; svá mikils virðu goðin vé sín ok griða-staði, at eigi vildu þau saurga þá með blóði úlfsins, Edda 20; öll Vandils-vé, the land of V., Hkv. 2. 33: allit., vé ok vangr, frá mínum véum ok vöngum skolu þér æ jafnan köld ráð koma (sec vangr), Ls. 51. II. a temple; öll vé banda, all the temples of the gods, and hapta vé, id., Vellekla; granda véum, to violate the temples, Hkr. i. (in a verse); vés valdr, the lord of the vé, i.e. lord of the county, or = temple-lord(?), an epithet applied to the Earl Sigurd, Kormak. 2. the law phrase, vega víg í véum, to slay a man in a sanctuary (a temple, an assembly, or the like); hann vá víg í véum ok varð útlægr, Landn. 80; Özurr vá víg í véum á Upplöndum, þá er hann váf í brúðför með Sigurði hrisa, fyrir þat varð hann landflótti til Íslands, 304; Erpr lútandi vá víg í véum ok var ætlaðr til dráps, Skáldatal 252; vargr í véum (see vargr), Fms. xi. 40; Eyvindr hafði vegit í véum ok var hann vargr orðinn, Eg. 259: also in the obscure passage, Grág., Þ.Þ. ch. 24, 'um vés úti,' perh. 'um vés útan,' = outside the court, absent from court, of a judge prevented through sickness from being in his place in court, Grág. (Kb.) i. 76, l. 3.

B. Vé, in local names, Vé-björg = Vi-borg in Denmark, Fms.; Vis-torf, Thork. Dipl.: Véar, f. pl. (like Torgar, Nesjar), Munch's Norg. Beskriv.: Vé-ey, an island in Romsdal in Norway, Edda ii. 492; Óðins-vé = Odense in Funen in Denmark, Fms. xi. (never in Icel. local names): freq. in mod. Dan. and Swed. local names, Vi-um, Vi-bæí, Vi-lund, Vis-by. II. in names of persons, either from vé = aedes or from vé = Goth. weihs = holy, thus, e.g. Vé-laug may be = Heim-laug, which name also occurs: Vé-geirr (hann var kallaðr Végeirr því at hann var blótmaðr mikill), Landn. 149: Vé-gestr, Vé-dís, Vé-mundr (all these names in the same family), Landn.; as also, Vé-garðr, Vé-kell, Vé-brandr, Vé-freyðr, Vé-laug, Vé-leifr, Vé-ný, id.: or as in Véþ-ormr, Véþ-orn; cp. Widu-ric, Widu-kind, Wodu-rid, and other similar old Teut. pr. names.

vé, n. pl., different from the preceding word; [the Lat. vexillum is a dimin. derivative from root of veho; the root word is vigan = to carry high, Lat. veho] :-- a standard, remains only in poetry; gyld vé, golden standards, Fms. i. 175 (in a verse); veðr-blásin vé, vii. 345 (in a verse); fram óðu vé, vi. 409 (in a verse); þar er vé vaða, Darr. 6; gullsett vé gnæfa, vé geysa, glymja, skjálfa, blása, ríða, all poët, phrases of the standard carried high in battle, see Lex. Poët.; reisa vé, to hoist the vé, Fms. viii. (in a verse); hildar vé, the 'war-standard,' i.e. a shield, Haustl. 1, (for shields were used as such, see remarks s.v. skjöldr.)

Vé qs. véi, a, m. [Goth. weiha = GREEK, John xviii. 13], prop. a priest = goði (q.v.), remains as a pr. name, Véi, brother of Odin, Yngl. S.; acc. Véa, Ls.

vé, interj. [Goth. vai; Germ. wehe; Lat. vae; cp. vá], woe, misery; eymd eðr vé, Stj. 39.

véar, m. pl., is in Lex. Poët, entered among the names of gods, but scarcely rightly so, for the Hým. 39 is corrupt; 'véar skulu' probably is 'Véorr skyli' ... drekka eitt öldr, may W. (i.e. Thor) enjoy a banquet with Egir! so also in the verse of Kristni S. ch. 8, véa is gen. pl. from vé = aedes; perh. tanna vé = aedes dentium = the mouth(?).

vé-brandr, m. [from vé = vexillum(?)], a standard, oriflamme(?), a GREEK rendering of Lat. excutiens Bellona 'faces,' Al. 41.

vé-braut, n. a doubtful GREEK, the home-stead or the premises of a house, the place cleared to build a house on = ruð (q.v.), Hornklofi (Hkr. i. in a verse).

vé-bönd, n. pl., prop. 'mansion-bonds,' i.e. the boundaries or precincts of a dwelling, but used only in a special sense, viz. the ropes fastened to stakes by which a parliamentary assembly or court was surrounded; þar er dómrinn var settr var völlr sléttr ok settar niðr hesli-stengr í völlinn í hring, en lögð um útan snæri umhverfis, vóru þat köllut vébönd (cp. Engl. bar), Eg. 340; þeir skáru í sundr véböndin en brutu niðr stengr, 350; Snorri lögmaðr lét skera vébönd í Lögréttu á Alþingi í sundr, Ann. 1329; lögmaðr skal láta göra vébönd í Gula á þingstað réttum, svá víð at þeir hafi rúm fyrir innan er í Lögréttu skolu vera, Gþl. 13; var þat minn fullr dómr með allri Lögréttunnar samþykt, 'wtan we banda ok innan,' D.N. ii. 662 (A.D. 1421); aff al lagrettith innan vebondith ok uthen, i. 1030 (A.D. 1511); allra lögréttu-manna innan vébanda ok útan, ii. 285 (A.D. 1347).

VEÐ, n., dat. pl. veðjum; [Ulf. wadi = GREEK; A.S. wed; Old Engl. (Chaucer) wedde; Scot. wad-set = a mortgage; Germ. wette; Lat. vas vad-is, vadi-monium] :-- a pledge, surety; vörzlu-mann þann er veðjum sé jamgóðr, N.G.L. i. 347; leggja veð fyrir grip, ii. 161; þat veð sem þeir eru á sáttir, Grág. ii. 234; Sighvatr handsalaði honum Sauðafell í veð, Bs. i. 507; hann bauð þar at veði alla eigu sína, Fms. ix. 47, viii. 303; í hönd skal leigu gjalda, eða setja veð hálfu betra, Vm. 16; selja e-m veð, Js. 125, N.G.L. ii. 162; þeir buðu at leggja sik í veð, Nj. 163; leggi einn-hverr hönd sína í munn mér at veði, Edda 20; hann lét eptir fé mikit at veði, Fb. iii. 400; eiga veð í grip, N.G.L. i. 51, Þiðr. 68; hafa e-t í veði, or vera í veði, to have at stake; hafa nú í veði fé þitt ok fjör, Fms. iv. 321; eigi vil ek hafa sæmd mína í veði móts við íllgirni hans, Grett. 95 A; líf mitt er í veði, Fas. i. 30.

veð-bróðir, m. = eiðbróðir, a plighted brother, confederate, Karl. 435, 453.

veð-fals, n,, veð-flærð, f., and veð-fox, n. a fraud in a veð; nú selr maðr tveim mönnum eitt veð, þá á sá veð er fyrri tók, en hinum er veðfals, Js. 125 (Gþl. 511, l.c., veðfox).

veð-fé, n. a bet, wager; dæmðu þeir at dvergrinn ætti veðféit, Edda 70; eigi munt þú hljóta veðféit, Fms. vii. 203; á ek nú veðféit ... ef mér bærisk veðféit, Ó.H. 75.

veð-festa, u, f. a pledge, D.N. ii. 206.

veð-hlaup, n. [Dan. væddelöb], running a race, (mod.)

veðja, að, [Ulf. ga-wadion = GREEK; A.S. weddian; Scot. wad; Germ. wetten; Dan. vædde] :-- to lay a wager, bet; with dat., veðja um e-t, or absol., veðja höfði um getspeki, Vþm. 19; veðjar Loki höfði sínu við þann dverg, Edda 69; ek vil veðja um við þik, at ek mun finna ..., Ó.H. 75, Fms. vi. 369; skal víst veðja hér um, Fas. i. 318; viltú veðja við oss, at ..., 317; ef menn veðja, hafi at alls engu, Gþl. 522; veðit eigi optarr við úkunna menn, Fas. i. 319; þeir reiddusk ok veðjuðu, Korm. 142. II. a Norse law term, [Swed. vädja], to appeal; þá skolu þingmenn skjóta dómi þeirra veðjuðum á fylkis-þing, N.G.L. i. 88; verða þar aðrir veðjaðir (= for-veðjaðir ?) ok af sínu máli, id.

veðjaðr = veðjan, an appeal; in veðjaðar-dómr, N.G.L. i. 239.

veðjan, f. (acc. with the art. veðjunna, Edda 70), a wagering, betting; eptir þessa veðjan ok kappmæli, Fms. ii. 276, Hkr. iii. 281, Fas. i. 318, ii. 546 (veðjun); veðjanar-fé, a wager = veðfé, Fas. i. 319. 2. an appeal; bjóða veðjan, N.G.L. i. 220; veðjanar dómr, a court of appeal, id.

veð-leggja, lagði, to lay a wager, N.G.L. i. 347.

veð-máli, a, m. a pledge, mortgage; skal sá þeirra hafa veðmála sinn, er hann hefir at lögum at farit, Grág. i. 126; um lands-virðingar ok um veðmála, id.; dæma konu sitt fé, ef hón átti, eða veðmála ef vóru, ok hverjum sína aura fulla, 84; þá er at lögum farit, ef sýnt er váttum veðmáli, 126.

veð-mæla, t, to pledge, mortgage, Grág. i. 126; fé veðmælt at lögum, 413; sá er fé sitt lét veðmæla, 127; þó at hann hafi meira veðmælt, id.

VEÐR, n. [A.S. and Old Engl. weder; Engl. weather; Germ. wetter; Dan. væder, sounded væ-acute;r-et] :-- the weather; kalt, vindlítið veðr, gott veðr, kyrt veðr, Fbr. 256; spurði hvat veðrs væri, id.; í hverju veðri, K.Þ.K.; veðr ræðr akri, Hm., Fms. ix. 353: the air, ná upp ór veðrum, out of the upper air, Edda (pref.); eldr, veðr, jörð, 625. 178, 2. a wind; stormr veðrs, Fms. i. 101; bera klæði í veðr, Eb. 264: wind, a gale, hvasst veðr, a gale, Eg. 196; tók at lægja veðrit, Nj. 124; veðrit óx, 267; reka fyrir veðri ok straumi, Grág. ii. 384; sær eða vötn eða veðr, 275; stór veðr, great gales, Eg. 160; at veðr tvau verði senn í lopti, Fas. ii. 515, passim. 3. naut. phrases; stýra á veðr e-m, Fms. ii. 305; beita undir veðr, Fb. i. 540; reru í kring um Bagla ok á veðr þeim, Fms. viii. 335; á veðr eldinum, 283; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, to take the wind out of his sail, Band. 39 new Ed.; veifa ræði veðrs annars til, Hým. 25; láta í veðri vaka, to 'see which way the wind blows'(?), metaph. to make believe, pretend, see vaka. 4. phrases; hafa