This is page 765 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

ÖNDUGISHÖLDR -- ÖR, 765

'opposite-seat,' high-seat, so called because two seats are placed opposite to one another; in ancient timbered halls the benches were placed longways, running along the walls of the halls (sec bekkr), with the two seats of honour in the middle facing one another; the northern bench facing the sun, was called öndvegi it æðra, the higher or first high-seat, the opposite or southern bench being it úæðra, the lower or second high-seat; the two high-seats were the most honoured places in the hall, and a chief guest used to be placed in the southern high-seat. In England the master and mistress sitting opposite one another at each end of the table may be a remnant of this old Scandinavian custom. The sides of the high-seat were ornamented with uprights (öndugis-súlur) carved with figures, such as a head of Thor or the like; these posts were regarded with religious reverence; many of the settlers of Iceland are said to have taken the high-seat posts with them, and when near Iceland to have thrown them over-board to drift ashore, and where they found them, there they took up their abode. When a man of rank died, the son, after all rites performed, solemnly seated himself in his father's seat, as a token of succession: in Vd. ch. 23, the sons sat not in the father's seat before they had avenged his death.

B. References in illustration of this: Þorgerðr sat á tali við Þorstein bróður sinn í öndvegi, Ísl. ii. 200; var þeim Illuga ok sonum hans skipat í öndvegi, en þeim brúðguma á annat öndvegi gegnt Illuga, konur sátu a palli, 250; Guðmundr sat í öndvegi, en Þórir Helgason gagnvart honum, en konur sátu á palli, brúðr sat á miðjan pall, etc., Lv. 37; á hinn úæðra bekk gagnvert öndugi mínu (better, 'útar frá öndnginu,' v.l.), Nj. 129; þat var forn siðr í Noregi ok svá í Danmörk ok Svíþjóðu, at konungs hásæti var á miðjan langbekk í veizlustofum, sat þar dróttning til vinstri handar konungi, var þat kallat konungs öndvegi ..., annat öndvegi var á hinn úæðra pall, etc., Fms. vi. 439; af öllum hirðmönnum virði konungr mest skáld sín, þeir skipuðu annat öndvegi, Eg. 24; konungr tekr blíðliga við Hjálmari, ok skipar í öndvegi gegnt sér, Fms. iii. 79; þér mun skipat á inn óæðra bekk gegnt öndugi Rúts, Nj. 32; reis hann þá upp or rekkju ok settisk í öndvegi, Eg. 644; eta at ölkrásim ok í öndugi at senda, Akv. 36; nú skal presti bjóða ok konu hans til erfis, sitja skal hann í andvegi ok kona hans í hjá honum, N.G.L. i. 404; hann gékk í höllina ok sá þar sitja í öndugi Baldr bróður sinn, Edda 38; jarl gékk inn í stofuna, var þar fjölmenni mikit, þar sat í öndugi maðr gamall ... jarl settisk öðrum-megin gagnvart Þorgný, Ó.H. 66; hann sá mann mikinn ok vegligan í öndvegi, Glúm. 336; ef maðr verðr dauðr, þá skal arfi í öndvegi setjask, Js. 75; heim skal búanda stemna ok til húss fara ... stemni hann honum inn til andvegis, N.G.L. i. 217, 219: the saying, eigi verðr öllum í öndvegi skipað, it is not for all to sit on the high-seat, cp. Horace's non cuivis homini contingit adire Corinthum. COMPDS: öndugis-höldr, m. (Fas. ii. 261), and öndugis-maðr, m. (Fagrsk., Eg. 575, Mag. 3), the man sitting in the öndvegi opposed to the lord of the house, the king's first man, Fagrsk. ch. 219, Fas. iii. 31; in Hom. (St.) 'architriclinus', John ii. 9, is rendered by öndvegis-maðr. öndvegis-súla, u, f. the high-seat post or upright, Landn. 34, 35, 96, 261, Korm. 6, Gísl. 140, cp. Landn. 301. öndvegis-sæti, n., Gþl. 252.

önd-verða, u, f. the beginning; fyrir öndverðu heims þessa, Hom. 196.

önd-verðliga, adv. early, at the outset. Fas. iii. 356.

önd-verðr and önd-urðr, adj. standing face to face; öndurðr horfir þú við í dag -- Öndurðir skulu ernir klóask (a saying), Ó.H. 183 (and the verse of Sighvat). 2. fronting, in front of; í öndurða fylking, the front of the rank, Ó.H. 217; (öndverðr, Fms. v. 13, 79, l.c.); í öndurðri fylkingu, Mork. 208; í öndverðu höfði, Pr. 430; frá öndverðu til ofanverðs, from top to bottom, Hom. 118; ofanvert heldr enn öndvert þat merki, Rb. 102; öndurt fylki, Vellekla; Öndurt nes (mod. Öndurðar-nes), a local name, Landn. 87, 315; hann bjó á Öndurðri-Eyri (also a local name), 92, Eb. 8 new Ed. II. of time, in the earlier, former part of a period, opp. to ofanverðr; öndurt sumar, Sighvat; óttu alla ok öndurðan dag, Am. 50; öndverðar nætr ok ofanverðar, Bs. i. 431; öndvert ár, the spring-time, Fms. ix. (in a verse); öndverðan vetr, i. 21, Eb. 21 new Ed., Eg. 188; var kyrt öndvert þingit, Ld. 290, Nj. 63; goðar allir skolu koma til þings öndverðs, Grág. i. 100, 130; öndverðrar Kristni, in the early Christian age, Stj.; í öndorðri Kristni, Hom. 137; öndverða öld, öndurða æfi sína, Ver. 25; af öndverðu, from the outset, K.Á. 104: sagði frá öndverðu ok til ofanverðs, from beginning to end, Hom.; fyrir öndverðu, at the outset, Grág. i. 80, 323, 394, Finnb. 342.

öngd, f. a strait; öngd ok þröngd, Barl. 102. 2. anguish; þar var hryggleikr með öngd ok angri, Barl. 162.

öngleiki, a, m. a straitness, narrowness, Post. (Unger) 46.

öngliga, adv. in straits; vera öngliga staddr, Str. 75.

öngr, pron. adj. = eingi, none; see eingi, pp. 120, 121.

ÖNGR, adj. [Goth. aggwus; A.S. enge (subst.); Germ. eng; Lat. ang-ustus; cp. Gr. GREEK, etc.] :-- narrow, strait; aka e-m í öngan krók, to drive one into a corner, Fms. vi. (in a verse, cp. aka ór öngum, see öngur); öngt ok þröngt, Skálda (in a verse); muntú í öngan ormgarð lagiðr, Skv. 3. 57; öngt garðs-hlið ok þröng gata er sú er leiðir til lífs, Barl. 45; halda e-n í öngri gæzlu, Str. 16; öngt í brjósti (cp. Germ. engbrustig), a nickname, Landn.

öngull, m., dat. öngli, [A.S. angel; Engl. angle; Germ. angel; all from Lat. ang-ulus, being from the same root as ang-ustus, öngr, etc.]:-- an angle, hook, Hým. 21, Niðrst. 3, 4, Barl. 123, K.Þ.K., and passim. 2. a nickname, Orkn. II. a local name in North Norway and Angeln in Sleswik, whence the name of Eng-land (Engle-land) is derived. Önguls-ey, Anglesey in England, Orkn.

öngur, f. pl. straits; aldri fyrr kom hann ór þvílíkum öngum, Karl. 196; hann þóttisk ór öngum aka, Bjarn. 52; ór löngum muns öngum, out of long anxiety of mind, anguish, Hallfred: so in the mod. phrase, vera í öngum sínum, to be depressed in mind.

öngva and öngja or engja, d, to straiten, oppress; öngða í allskyns þrautum, Stj. 51; öngðr með úfriði, Str. 14; hón œngvir honum ok hann angrar, 25; takit þessa konu ok látið öngva henni, 34; öngdi þetta ok þröngdi svá mjök orku-efni hennar, Barl. 65; þeir munu svá öngva þér, Flóv. 43. 2. it remains in the phrase, engja sig, engjast, or engja sig sundr og saman, to writhe, like a worm; lagði fyrir brjóst honum svá hart, at hann öngvaði (sic) saman, Fas. iii. 253.

öngving, f. = öngd; þína eymd ok öngving, Bs. i. 201.

öng-vit, n. a swoon, fainting-fit, Bs. ii. 230; at hann féll í öngvit, en er hann vitkaðisk, Fms. vi. 230, Fbr. 20 new Ed.; ef maðr er lostinn í öngvit, Grág. ii. 16; ok er af henni hóf öngvit, Bjarn. 68 (óvit, Glúm. 368), freq. in mod. usage.

öng-værr, adj. in anguish, distressed; ö. ok auðkumul, Bs. i. 323.

öng-þveiti, n. [see þveiti], a 'narrow place,' strait; at þú komir aldri síðan í slíkt öngðveiti, Ó.H. 120; verðr hverr fyrir sér at sjá, er menn koma í slíkt öngþveiti, Ld. 264.

ÖNN, f. an obsolete word, some part of a sword, the tip or the chape(?), Edda (Gl.); önnar (unnar Cod. wrongly) tunga, the tongue of the önn, i.e. the sword's blade, Landn. (in a verse); in Hkv. Hjörv. 9 the true reading, we believe, is 'önn' er í oddi for 'ógn;' hjalt, hugró, önn, egg, valböst all being parts of a sword.

önn = önd, a porch, vestibule, Skm. 31.

ÖNN, f., gen. annar, pl. annir: [one is tempted to trace this word to the Goth. aþn and ataþni = GREEK, a year; if so, the original sense would be a season, time, and work, business the derived; see annt, anna, amboð] :-- a working season; en þetta var of annir, the hay-making season, Bs. i. 339; ef maðr fiskir um annir, ok gengr í grið at vetri, Grág. i. 151; hálfan mánuð um annir, 152; á miðil anna skal löggarð göra, in the time between two working seasons, ii. 261; þat heitir anna í millum, Gþl. 410 (onne millom, Ivar Aasen), the time between two working seasons, e.g. between ploughing time and hay-making, or fencing and hay-making, or the like; vár-önn, the sowing season; löggarðs-önn or garð-önn, the fencing season; hey-önn, the hay season; garðlags-önn, Grág. ii. 261; tún-annir, q.v. 2. work, business; hann var í mikilli önn, very busy, Fms. iv. 119; önn ok erfiði, Gísl. 17; önga önn né starf skaltú hafa fyrir um búnað þinn ... skal ek þat annask, Ld. 86; hafa önn ok umhyggju fyrir e-u, id., Fms. i. 291; önn fékk jötni orðbæginn halr, Hým. 3; henni var mikil önn á um ferðir Arons, Bs. i. 539; bera önn fyrir e-u, to take care of, 686; skulu vér nú önn hafa at langvistir órar skili aldregi, Hom. (St.); ala önn fyrir e-u, to care for, provide for, maintain; vera önnum kafinn, to be overwhelmed with work; vera í önnum, to be busy; í óða-önn, and the like. &FINGER; In the phrase, þola önn fyrir e-n, önn seems to be = önd = breath; see önd and þola.

önn-kostr, ann-kostr, also önd-kostr, m., in the phrase, fyrir önd-kost, intentionally, purposely, as a law phrase; hann sigldi skipi sínn á sker fyrir annkost, ok vildi brjóta (andkost, öndkost, v.l.), he ran the ship on shore purposely, Fms. viii. 367; er þó hafa ek fyrir önnkost svaacute; ritið, Skálda 164; ef menn troðask svá mjök at lögréttu fyrir önd-kost (wantonly) eðr göra þar hrang eðr háreysti, Grág. i. 5; spilla fé manna fyrir önnkost ok fyrir illgirni sakar, 131; göra skaða fyrir önd-kost, þá varðar skóggang, 416.

önnungr, m. a labourer, Edda 107; þat er önnungs verk (household work, farm work) er maðr vinnr hvern dag þat er bóndi vill, K.Þ.K. 136.

önugr, adj. [qs. öndugr, i.e. andvígr?] fretful, peevish; þú ert önugr, strákr! COMPDS: önug-legr, adj. cross, odd, wayward, Fél. x. 175. önug-lyndi, f. fretfulness, freq. in mod. usage, but not found in old writers. önug-lyndr, adj. cross.

Önundr, m. (Anundr), qs. An-vindr, a pr. name, Landn. Önundar-brenna, Ann., Sturl. i. 197; hence Önundar-fjörðr, a local name; Önundar-firðingr, Sturl. iii. 58.

ÖR, f., gen. örvar; dat. öru, Grág. ii. 19, and later ör; pl. örvar, örva, örum; also spelt with f, örfar, etc.: [A.S. aruwe; Engl. arrow; the word may be akin to örr, adj. = the swift] :-- an arrow; örina, annarri ör, ... ör liggr þar úti, ok er sú af þeirra örum, ... örunum, ... ör (acc.), Nj. 96, 115, Hkr. i. 241; örvar þrjár, ... örvunum (sic), Fas. i. 511, 541, and passim. 2. metaph. a summons to a meeting, by the sending out an arrow (like the Gaelic 'fiery cross'), both in war and peace, but originally as a war-token (her-ör); skera örvar upp, Js. 37; skera ör, 41; nema ör