This is page 767 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 30 Mar 2019. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

ÖRKEYPIS -- ÖRREYTA. 767

Symb. 24. II. eccl. the Ark; gör þú mér örk af trjám, i.e. Noah's Ark, Stj. 306; örk Guðs, Sks. 753; usually Sáttmáls-örk, Stj., Ver., Barl., Rb., the Bible. arkar-fótr, m. the foot of a chest, Fms. iv. 355.

ör-keypis, adv. gratuitously, = ókeypis, Rétt. 84.

örkn, n. a kind of seal, [cp. Lat. orca, supposed to be the grampus]; sá hón örkn mikit liggja á steini, Bs. i. 335, Bjarn. (in a verse), Edda (Gl.): also called örkn-selr, m., Sks. 176, where it is described; perh. the mod. urta, urtu-selr, is corrupted from örkn. örkn-höfði, a nickname, Sturl. i. (in a verse).

ör-kola, adj. out-burnt, extinguished, of coals burnt to ashes. 2. metaph., vetr görðisk því verri sem meirr leið á, ok verðr örkola fyrir mörgum, Ísl. ii. 134; hence the mod. phrase, vera úrkula vonar um e-ð, to be past hope.

ör-kosta, u, f. penury, want, lack of choice; ok sinn dag dapran at deyja frá svínum allri örkostu er hann áðr hafði, Am. 58.

ör-kostr, m. a resource, way out of a difficulty; hann skal gjalda sex aura ... ef hann á örkost til en ekki elligar, Grág. ii. 155; ek hefi slíkan örkost (mat, Bs. i, l.c.) ætlat til Jóla-vistar mönnum sem hér hefir lengi vant verit, Sturl. i. 216: so in the phrase, eiga einskis úrkostar, to have means for nothing, be destitute; ef hann á þess úrkosti, if he has means to do it. II. a 'want of choice,' lack; fundu þeir at Ægis örkost hvera, they found no cauldron by Æ., Hým. 1.

ör-kuml (mod. örkumsl), n. [from kuml, q.v., and ör-, = Germ. ur]:-- a lasting scar, a blemish or wound that disfigures or maims one for ever; særðir til ölífis, sumir til örkumbla, 655 xi. 1; högg þú hestinn, ekki skal hann við örkuml lifa, Nj. 92; ef ekki er örkumbl gört at þeim, Grág. i. 261; þótt þeir fái örkumbl af eðr bana, 301; barn hvert skal ala er borit verðr, nema þat sé með þeim örkymlum (deformity) borit at þennog horfi andlit sem hnakki skyldi, N.G.L. i. 12; stóð höfuðit gneipt af bolnum, segir Þóroddr at Snorri vildi græða hann at örkumla-manni, make a maimed invalid of him, Eb. 244; Klæingr lifði við örkyml, Sturl. ii. 109 C; liggja úti iðrin, hann hirðir nú eigi um líf með örkumlum þessum, Ísl. ii. 365; fékk annarr bana af en annarr örkuml, Fms. viii. 38; hafa týnt sumir limunum, sumir bera annars-kyns örkuml allan aldr sinn, 251; ok fótrinn af berserknum, hann leysti sik af hólmi ok lifði við örkuml, Glúm. 333. örkumla-lauss, adj. unmaimed, unblemished, Fb. ii. 371, Nj. 246, Sturl. i. 86.

ör-kumla, að, to maim; hann barði á tvær hendr ok örkumlaði menn, Lv. 103. 2. part. maimed, disfigured, disabled; hón kvaðsk eigi vilja eiga Bersa örkumlaðan, Korm. 134; ö. var aulinn stór, Skíða R.; vil ek eigi lengr berjask við þik örkumlaðan mann, Ísl. ii. 269.

örla, að, qs. örðla; in the mod. phrase, það örlar á e-u, a thing rises or shews itself, esp. in a bad sense, of enmity, envy, or the like.

ör-látligr, adj. = örlátr, bountiful.

ör-látr, adj. [örr, adj.], open-handed, Nj. 147, Ld. 312, Bs. i. 619.

ör-leikr, m. liberality; fyrir örleiks sakir ok allrar atgörfi, Gullþ. 4, Fms. ii. 242, iv. 370, xi. 203, Sks. 442.

ör-lendask, d, to be exiled, Stj. 111; ok örlendz þar, and do emigrate thither, 162.

ör-lendis, adv. abroad, Gþl. 148; sac erlendis.

ör-lendr, see erlendr.

ör-liga, adv. largely, abundantly, Fas. i. 213, Sks. 442, Stj. 348.

ör-ligr, adj. bountiful; með örligri miskunn, 655 xxx. 11.

ör-lygi, n. another form for örlög, [mid. H.G. urliugi; cp. Dutch orlog = war; whence again mod. Dan. orlog = warfare at sea] :-- fate, doom, generally conceived as coming in or by war; heyja eyrlygi, Eg. (in a verse); heyr undr mikit, heyr örlygi ('hear words of doom'), heyr mál mikit, heyr manns bana! Gísl. 15, (these alliterative words are evidently a fragment of an old lay, see Mr. Dasent's Transl. p. 30, l.c.) In Edda (Gl.) 'örlygi' is entered among the names of 'battles:' in a verse of Bragi, örlygis-draugr, a battle-worker, warrior; these are the only places in which we find the word, while in Dutch and Low Germ. it is common, but see örlög.

Ör-lygr, m. a pr. name, see the preceding word, Landn.: whence Örlygs-staðir, a local name, Sturl.

ör-lyndi, t. a bountiful mind; heyrð er bæn þín ok örlyndi, thy prayers and thine 'alms,' Post. 290 (Acts x. 4); eigi hefir þú enn tapat örlyndinni. Bs. i. 53.

ör-lyndligr, adj. relating to charities; ö. boðorð, Hom. (St.)

ör-lyndr, adj. charitable, bounteous, open-handed, Fms. i. 219, ii. 21, Nj. 16, Al. 5, passim.

ör-læti, f. liberality, charitableness, Fms. ii. 118.

ör-lög, n. pl. [from ör-, = Germ. ur-, and lög; see örlygi], the primal law, fate, weird, doom, = Gr. GREEK; þær lög lögðu ... örlög seggja, Vsp. 20; ek sé Baldri örlög fólgin, 36; örlög sín viti engi fyrir, Hm. 55; þvíat þú öll um sér örlög fyrir, Skv. 1. 28; aldar örlög hygg ek at hón öll viti, Ls. 21, 29; dæma örlög manna, Fas. iii. 32, Edda 8; Nornir ráða örlögum manna, 11; stýra örlögum, Al. 79, 141; urðu þau örlög Hákonar jarls, at Karkr jarl skar hann á háls, Nj. 156; Afríkar skulu nú fá örlög sín, Karl. 366; hann var manna vitrastr svá at hann sá fyrir örlög manna, Nj. 162; spyrja at örlögum sínum, Fs. 19; þat er örlögin höfðu fyrir skipat, Al. 19; drýgja örlög, to 'dree' one's weird, Vkv. 3; er þat líkast at liðin sé mín örlög, my worldly-worked life at an end, Fs. 84; örlög-símu, örlög-þættir, the 'weird-thrums,' threads of the Norns spun at one's birth, Skv. 2. 14, Hkv. 1. 3; örlaga bönd, Skald H. 3. 4. örlög-lauss, adj. 'weirdless,' one whose life is still a blank, Vsp. 17; örlaga-nornir, örlaga-dísir (in mod. poetry), the weird-sisters, the Parcae. II. exploits; segja frá örlögum sínum, Ls. 25. 2. war; cp. örlygi, and mod. Dan. orlog; lætr hann vaxa stór örlög við heiðnar Þjóðir, Ósv. S. 28, written at the end of the 15th century.

ör-magna, adj. quite exhausted, powerless.

ör-magnask, að, to be quite exhausted, faint from exhaustion.

ör-malr, m. an arrow-case, quiver, Fas. ii. 506.

ör-máligr, adj. hasty of speech, Glúm. 364.

ör-mul, n. pl. (mod. örmull, m.), [ör- and mol, moli; old Swed. or-mylja = a digger, remover of mark-stones, Schlyter] :-- prop. atoms, particles, remnants; at eigi finnisk örmol þeirra, 623. 35; var hón svá vandliga niðr brotin, nema nokkur örmol megi finnask í á þeirri er fellr ..., Al. 93; brann upp allt Dana-virki, ok sá engi merki eptir né örmol, no trace nor remnants were seen, Fms. xi. 35; þeir sásk aldri síðan, ok engi örmul fundusk af Háreki, Nj. 279; segisk at enn megi finnask mörk ok örmul af örkinni, Stj. 59; ok sást engi örmul (örmull Cod.) síðan til þess, Ann. 1422.

örmull, m., or sounded urmull, = ömul, q.v.; það er enginn örmull eptir af því, not a rag left. 2. urmull (prob. the same word), a swarm; þar er mesti urmull.

ör-mæddr, part. utterly exhausted, Fél. iv. 232.

ör-mælir, m. = örmalr, a quiver, Barl. 137.

ÖRN, m., gen. arnar, dat. erni, pl. ernir, acc. örnu; in mod. usage the word has become fem. örn, arnar, örn, pl. nom. acc. arnir; örn is like björn, an enlarged form from ari, q.v.: [A.S. earn; Chaucer erne; Dan. örn] :-- an eagle; erninum, Bs. i. 350; örno ok hrafna, Grág. ii. 346, K.Þ.K. 136; snapir örn á aldinn mar, a saying, Hm. 62; seðja örnu, Hkv. 1. 35; gunni at heyja ok glaða örnu, id.; drúpir örn yfir, Gm.; er á asklimum ernir sitja, Hkv. 2. 48; falla forsar, flýgr örn yfir, Vsp. 58: mythical, örn gól árla, Hkv. Hjörv. 6 (an eagle telling the fate to a young hero): the eagle is the bird of the giants, jötunn í arnarham, Vþm., cp. the legend of giant Þjazi: arnar-flaug, f. eagle's flight, as an 'omen' boding battle; nú er arnar-flaug; of vangi, Edda (in a verse): arnar-leir, m., Gd. 2; see leir II. II. Örn, as a pr. name, and Örn-ólfr, Veðr-örn: of a woman, Arna. III. = blóð-örn, q.v.; rista örn á baki e-m, Hkr. i. 108, Fas. i. 292, Skv. 2. 26. COMPDS: arnar-hamr, -kló, -fjöðr, -vængr, m. an eagle's skin, ... wing, Edda 13, 46, Fas. iii. 653, Stj. arnar-hreiðr, n. an eyrie. arnar-ungi, m. a young eagle, Sturl. iii. 185.

örna, gen. pl. business; see eyrendi β.

ör-nefni, n. [ = Germ. ur-name], a local name, prop. an old name, Stj. 394, Brandkr. 61; svá sem örnefni eru við kennd, Fms. i. 241; þeir hendu þrælana fleiri þar sem síðan eru örnefni við kennd, Eg. 596; hét Örlygr á Patrek biskup til landtöku sér, at hann skyldi af hans nafni örnefni gefa þar sem hann tæki land, Landn. 43, freq. in mod. usage. 2. a pr. name of a person, but rarely; gat Ólafr digri með henni barn, en þeirra örnefni eðr örferðir vitu vér eigi, their names or doings, Fms. x. 397 (Ágrip).

örn-fljótr, adj. eagle-swift, Rekst.

örnir, m. eagle, the name of a giant, Lex. Poët.

öron, m. a kind of fish, a mackerel(?), (= ölun); tunna öron, D.N. iii. 688.

ör-orðr, adj. hasty of speech, frank, out-spoken, Eb. 104, Ó.H. 114, Finnb. 284, Bjarn. 34.

ör-óf = örhóf, immensity; örófi vetra áðr væri jörð of sköpuð, Vþm.; öróf manna ok vápna, Mork. 139; ræna örófi fjár, Jomsv. S. ch. 33; öróf fjár, Fas. ii. 538, MS. 656 B.

ÖRR, n., later or with a single r, and so in mod. usage; [Dan. ar, arret] :-- a scar; ok sá þó á örrit alla æfi, Bs. i. 330; hann þreifaði of örr sára Dróttins, Greg. 14; greri ær (sic) hvít á hvarmum báðum, Hom. 116; mun örr þat sjá á fæti mér meðan ek lifi, Fb. i. 401, Karl. 61; meðal herða honum var örr gróit í kross, Fms. viii. 275 (eyrr, v.l.; aurr, Fb. ii. 636, l.c.); hann hafði örr í andliti, Ld. 274. örra-beinn, adj. 'scar-leg,' a nickname, Fs. 128, Landn.

ÖRR, adj., acc. örvan, pl. örvir; inn örvi; compar. örvari, örvastr: [root aru-; A.S. earu, Grein; Sansk. ar; Dan. ör, in the phrase 'ör i hoved' giddy in the head] :-- swift, ready; örr tilfara, allstaðar þar er þurfti hans tilkvámu, Bs. i. 128: neut., hann (the ice) rak svá ört, at ..., the ice drifted so fast, that ..., Bárð. 9 new Ed. 2. neut. quite; eigi ört hálfr fjórði tugr manna, not quite forty-five men, Ann. 1362. II. liberal, open-handed; miklu örvari af fé, passim; örr ok ölmusu-góðr, Bs. i. 81; örvastr konunga, Fms. xi. 203; allra manna örvastr, Eg. 517; mildr ok örr, 20; örr maðr ok stórmenni mikit, 38; örr ok gjöfull, 42; Einarr var örr maðr ok optast félítill, 691.

örrek, n. a nickname, Landn. 193.

ör-reyta, t, to strip utterly; aldrei má ö. dún úr hreiðrum, Fél. iv. 220.