|
|
|
Source: Torp, page b0531, entry 5 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
smug,
smeugan
(smûgan)
smaug
smugum
smugana
schmiegen.
an.
smjûga
st.
vb.
schmiegen,
durch
etwas
kriechen;
ags.
smûgan
st.
vb.
schmiegen,
kriechen,
wfries.
k-,
smukk-
(aus
sm
gn
):
mnd.
smûken
kriechen,
schleichen
(ndl.
ter
smuik
=
ter
smuig
ins
geheim),
mnd.
smucken,
mhd.
smucken,
smücken
hineindrücken
in,
anschmiegen,
kleiden,
schmücken,
smuck
m.
das
Anschmiegen,
Schmuck.
Vgl.
mug.
Ig.
Wz.
smugh.
Vgl.
lett.
smaugs
schlank;
poln.
smug,
smuga
(und
smuk)
schmaler
Streifen,
Engpaß.
-
gr.
[muxo's]
der
innerste
Winkel.
Daneben
ig.
smuk:
lit.
smunkù
smùkti
rutschend
sinken,
smaukiù
sma
kti
gleitend
streifen,
atsmakti
aufstreifen
(daneben
makti
gleitend
streifen,
lett.
mukt
abgleiten);
asl.
smykati
s
kriechen,
smycati
schleppen,
ziehen,
smu
ati
kriechen.
[Translate the German words]
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0263, entry 1 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
þulr, 9; inn hára þul, Fm. 34; inn fráni ormr, 19; opt inn betri bilar þá er inn verri vegr, Hm. 127; in alsnotra ambátt, in arma, Þkv.; enn fróði afi, Skm. 2; in ílla mæra, 32; enn fráni ormr, 27; eð manunga man, Hm. 163; enn aldna jötun, 104; en horska mær, 95; it betra, Stor. 22; ena þriðju, the third, Vsp. 20; inn móður-lausi mögr, Fm. 2; it gjalla gull, ok it glóðrauða fé, 9; ið fyrsta orð, Sdm. 14; enu skírleita goði, Gm. 39; in glýstömu græti, Hðm. 1; in svásu goð, Vþm. 17; enum frægja syni, Hm. 141; at ins tryggva vinar, 66; ennar góðu konu, 100; ins svinna mans, 162; ens dýra mjaðar, 141; ens hindra dags, 109; ens unga mans, Skm. 11; ens deykkva hrafns, Skv. 2. 20; æ til ins eina dags, Fm. 10; ena níundu hverja nótt, Skm. 21: with the ordinals, inn fyrsti, þriði ..., Gm. 6 sqq., Sdm. 21 sqq. 2. so also before an adverb; it sama, likewise, Hm. 75, Fm. 4, Vþm. 22, 23, Gm. 15, Hdl. 26. 3. as an indecl. particle 'in' or 'en' before a comparative; in heldr, the more, Hm. 60, Sdm. 36, Hkv. 1. 12, Skv. 1. 21, Gh. 3, Nj. 219; in lengr, the longer, Am. 58, 61; this has been already mentioned s. v. en (p. 127, B. at bottom, and p. 128), but it is almost exclusively poetical. II. placed between a pronoun and an adjective in the definite form: 1. after a demonstr.; sá inn fráni ormr, Fm. 26; sá inn harði hallr, Gs. 10; sá inn aldni jötun, Skm. 25; sá inn ámáttki jötunn, 10; þat ið mikla men, Þkv. 13; þat ið litla, 'that the little,' i.e. the little thing, Ls. 44: þann inn alsvinna jötun, Vþm. 1; þann inn aldna jötun, Fm. 29; þann inn hrímkalda jötun, 38; þess ins alsvinna jötuns, Vþm. 5; þat it unga man, Alm. 6; þann inn aldna jötun, Gm. 50; þau in harðmóðgu ský, 41; sá inn máttki munr, 93; mönnum þeim enum aldrœnum, Hbl. 44; börn þau in blíðu, Og. 9; hrís þat ið mæra, Akv. 5: in prose, fjölmenni þat it mikla, Eg. 46; þetta it mikla skip, Fms. x. 347, passim: with ordinals, segðu þat ið eina, say that the first, Vþm. 20; þat ið þriðja, fjórða ..., 20 sqq. 2. after a possessive; síns ins heila hugar, síns ins svára sefa, Hm. 105; þíns ins hvassa hjörs, Fm. 29; minn inn hvassi hjörr, 6; míns ins hvassa hjörs, 28; bækr þínar inar bláhvítu, Hðm. 3. after a pers. pron.: þú hinn armi, thou wretch! Ld. 326; gakk þú hingat hinn mikli maðr! Eg. 488. III. placed between two nouns in apposition: 1. between a proper name and a title or epithet in the definite form; Sigurðr inn Suðræni, Sigurd the Southerner, Skv. 3. 4; Atli inn Ríki, Akv. 29; Högna ins frækna, Hjalla ins blauða, 23; Guðröðr inn Göfugláti, Ýt.; Hamðir inn hugumstóri, Hðm. 25; Kjötva'nn ( = Kjötva enn) Auðga, Hornklofi; Svan enum Rauða, Álfr enn Gamli, Hdl.; as also in prose, Ívarr inn Víðfaðmi, Haraldr enn Hárfagri, Ólafr inn Digri, Knútr inn Fundni, Auðr in Djúpauðga, Þorbjörg in Digra, Hildr in Mjófa, Steinólfr inn Lági, Þorkell inn Hávi, Kjarlakr inn Gamli, Björn inn Austræni, Ólafr inn Hvíti, Hálfdan inn Svarti, Sighvatr inn Rauði, Kyjólfr inn Grá, Gestr inn Spaki; Ari inn Fróði (Aren Froðe contr. = Are enn Froðe, Ó. T. 23, line 1), Ketill inn Heimski, Knútr inn Ríki, Eadvarðr inn Góði, Hálfdan inn Mildi, Ingjaldr inn Illráði, Helgi inn Magri, Úlfr inn Skjálgi, Landn., Fb. iii; cp. Gr. GREEK, GREEK, Germ. Nathan der Weise, Engl. Alfred the Great, etc.: of ships, Ormr inn Langi, Ormr inn Skammi. 2. between an appellative and an adjective; sveinn inn hvíti, Ls. 20; hendi inni hægri, 61; þengill inn meins-vani, Gm. 16; seggr inn ungi, Skm. 2; skati inn ungi, Hdl. 9; brúðr in kappsvinna, Am. 75; hest inn hraðfæra, Gh. 18; varr inn vígfrækni, gumi inn gunnhelgi, Hðm. 30; auð inn fagra, Skv. 1. 13; orm inn frána, 1, 11; fjánda inn fólkská, Fm. 37; konungr inn Húnski, Skv. 3. 8, 18, 63, 64; orð ið fyrra, Og. 9; mál ið efsta, 16; seggr inn suðræni, Akv. 3; seggr inn æri, 6; mar'inum mélgreypa, 3, 13; borg inni há, 14; sól inni suðrhöllu, 30; veðrs ens mikla, Hkv. 1. 12; handar ennar hægri, Ls. 38, 61; vífs ins vegliga, Am. 54; konung inn kostsama, Hkm.; gramr inn glaðværi, id.; hlut inn mjóvara, Ýt. 13; konungr inn kynstóri, fylkir inn framlyndi, hilmi'nom hálsdigra, konu'na Dönsku, hverr' enni Heinversku, Hornklofi, Sæm. (Möb.) 228-231; við arm inn vestra, Sighvat; so also in prose passim.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0340, entry 30 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments (2)] |
The following entry has not been hand-corrected. However, the page is reserved and someone is correcting it. |
KJAPTR, m., older form kjöptr or keyptr, in ginkeyptr, q. v.; [Germ, kiefer; Dutch kieuw; Dan. kjeeft^ :-- -the mouth, jaw, of beasts or in a vulgar sense; Davíð tekr sinpi hendi hvern kjöptinn, Stj. 459; hann reif í sundr kjapta ins úarga dyrs, Rb. 382; er inn efri kjöptr við himni en inn neðri við jörðu, ... hann stígr öðrum fæti í neðra kevpt nlfsins, annarri hendi tekr hann í enn efra keypt úlfsins ok rífr sundr gin hans, Eclda 41, 42; ef maðr bindr tagl í munn á hrossi manns, eða bindr kept við fót, Grág. i. 383; opt í Ægis kjöpta, Edda (in a verse); skjöldr- inn gékk upp í munninn svá at rifnaði kjaptrinn en kjálkarnir hlupu ofan á bringuna, Grett. 95 new Ed.; skeggstaðinn, hökuna, kjaptana báða, Fb. 1. 531: in abuse, halda kjapti, as in Engl. slang, hold your jaw, Germ, maul hal/en; skrokknum lifir ekkert á | utan tónvr kjaptr, a ditty. COMPDS: kjapta-skumr, m. a gabbler. kjapts-högg, n. a box on the ear, vulgar.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0343, entry 25 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
KLJÚFA, prts. klýf; pret. klauf, klauft (klaufst), klauf, pl. klufu; subj. klyfi; part. klofinn; [A. S. cleôfan; Engl cleave; O. H. G. chlioban; mid. H. G. klieben; Dan. klöve; Swed. klyfva] :-- to cleave, split; hann hjó á skjöld Rúts ok klauf allan niðr, Nj. 95; elda er rétt at göra ok k. torf til, K. Þ. K. 88; ætluðu at flá hann kvikan ok klufu svörðinn í höfðinu, Fms. vii. 227; era sem kolvið kljúfi, karl sá er vegr at jarli, viii. (in a verse); eða ek klyf þik í herðar niðr, Nj. 185; kom í höfuðit ok klauf ofan í jaxlana, 144; skildir 'ro klofnir, cloven, cleft, Vsp. 46: metaph. to split, ek klýf ór þessum sex greinir ins fjórða tigar, Skálda 162. II. reflex., þar at sem björgin kljúfask, are cleft, branch out, Finnb. 242. 2. recipr., þó at þeir klyfisk í herðar niðr, Fas. i. 404. 3. part. klofinn, as adj. cloven; langt upp klofinn, i.e. long-legged, Bárð. 165.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0354, entry 34 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
KRAPTR or kraftr, m., gen. krapts and kraptar, dat. krapti; [Engl. craft; Germ., Swed., and Dan. kraft; prob. akin to krappr, prop. meaning a crooked bar, such as ribs and knees in a ship, which sense has been kept in the weak form krapti; whence metaph. it came to mean power, strength] :-- might, strength, power; með öllum krapti, with might and main, Fms. vii. 305; með miklum krapti, x. 274; engi er æðri kraptr eða styrkri, Sks. 25; undir krapti hlýðninnar, Mar.; algörr í kröptum, 656 A. 2; görðisk svá mikill máttr at krapti hans, 655 iii. 4; með ljósi krapts síns, Niðrst. 7; ek særi þik fyrir alla krapta Krists þíns, Nj. 176; af Guðs megni ok krapti ins heilaga kross, Fms. x. 417. In the N. T. GREEK is often rendered by kraptr, Guðs kraptr, Matth. xxii. 29; kraptar himnanna, xxiv. 29; til hægri handar Kraftarins, xxvi. 64. krafta-verk, n. (Gr. GREEK), 'power-work,' a miracle, N. T. passim; for jartein (q.v.) is not Biblical, Magn. 430 :-- in plur. powers, supernatural, whence krapta-skáld, n. a 'power-scald,' a poet whose song has a magical power, see Ísl. Þjóðs.: physical, bodily strength, hafa mikla krafta, to be strong; litla krapta, to be weak. COMPDS: krapta-lauss, adj. weak. krapta-lán, n. the gift of strength, Hom. 125. krapta-leysi, n. weakness, debility. krapta-lítill, adj. weak, Fær. 185. krapta-maðr, m. a strong man, 656 C. 12. krapta-mikill, adj. strong, Eb. 204. krapta-skáld and krapta-verk, see above.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0392, entry 21 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
LÍKI, n., dat. líkjum, 656 C. 26, Hom. 46, Hom. (St.), Hkr. i. 10, [from lík, not from glíkr] :-- a body; líki leyfa ins ljósa mans, Hm. 91; vexa vel blæju at verja þitt líki, Am. 101; þar eptir máttu merkja hans fegrð, bæði hár ok líki, Edda 15; líki fögr, beautiful, Bjarn. (in a verse). 2. með heilu líki, whole, Lat. integer, Fms. xi. 308, Al. 12; see lík. II. form, shape; bera Valkera líki, Hallfred; þursa líki, Alm 2; lægjarn líki, Vsp. 39; í steins líki, Hkv. Hjörv. 30; í dúfu líki, Greg. 19; Djöflar kómu í ýmsum líkum ok allra optast í líki Þórs, Mart. 125; þá tók hann at skipta líkjum á sér ok ásjónum, 656 C. 26; hví þeir eru í þessum líkjum syndir, Hom. 46; hón brá sér í nauts-belgs líki vatns-fulls, Landn. 212; hann brá á sik líki graðungs eins, Edda (pref.) 148; hafa manns líki, Edda 9; hann brá á sik ymissa dýra líki, 149; fyrir hví eru þeir í þessum líkjum syndir, Hom. (St.); hann kunni þær íþróttir at hann skipti litum ok líkjum, Hkr. i. 10; þá er sólin gengr í hrúts líki (Aries), Rb. 478.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0439, entry 2 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
MUNU, a verb whose present is in preterite form, see Gramm. p. xxiii; pres. man, mant (mantú, muntú), man, pl. munum, munut, munu; pret. mundi; subj. pres. muni; pret. myndi; imper. mun, muntu; pres. infin. munu; pret. infin. mundu. In the oldest vellums an o is used throughout for u, thus infin. monu, pret. mon, monu, and so on, whence subj. møndi; thus Thorodd, mon-a (will not) mín móna; and leka møndi húsit (the house would leak) ef eigi møndi (thatched) smiðrinn, Skálda; mun'k = mun ek, Ad. 14, Skv. 1. 40; man'k = man ek, Fms. vii. 337 (Mork.); mona'k = muna ek (subj.): with neg. suff. pres. mon-a, she will not, Thorodd, Höfuðl. 17; monka ek, I shall not, Hkv. Hjörv. 23, Fms. x. 342 (in a verse); mon-at, mun-at (3rd pers.), shall not; monattu or munattu (2nd pers.), Gs. 19, Ls. 49; munum-a, we shall not, Hallfred; see -at, p. 2 :-- a pret. pl. manu without umlaut, or even with a throughout sing. and plur., is also freq. &FINGER; In mod. usage and MSS., as also in less correct paper transcripts of vellums, and in Editions, the pret. infin. mundu is freq. turned into a subj. from mundi, and ought to be restored; thus in Eg. -- sögðu þat vera mundu (Ed. mundi) róg íllra manna, ... konungr kveðsk því mundu (Ed. mundi) heldr af trúa, cp. Eb. (pref. p. xxxviii new Ed.) B. Will, shall, as an auxiliary verb simply denoting futurity, followed by an infinitive; munu margir þess gjalda, Nj. 2; þú mant vera feigr maðr, 63; sem nú man ek telja, Grág. ii. 211; aldri hafði önd mín tvá líkami ok eigi mun hón hafa, heldr mun hón einn líkama hafa nú, ok þann mun hón hafa á dóms-degi, Fms. iv. 121; hón kveðsk hans forsjá hlíta mundu, ... ok kveðsk ganga mundu, Ld. 14; svá man móðir þín til ætla, Nj. 58; muntú ekki mín at slíku þurfa, 55; mon ek þá görask þinn maðr, Ó.H. 47; en ek mon þik láta vera göfgastan lendan mann, id.; þá man yðr eigi svá ... at eigi moneð ér (subj.), 32; segir at nú man til verða sá maðr, 33; hér mantú konung upp fæða, móðir, 64; nú man ek koma til Uppsala-þings, 67; þá mono vér veita þér atgöngu, 69; vel man þér fara, Nj. 55; þú mant segja dauða minn, 58 (but þú munt, next line); úþarfir munu þér verða frændr Hallgerðar, id.; þó man ek ekki göra hann at þræli, id.; hvat ek veit, segir Gunnarr, hvárt ek man því úvaskari maðr en aðrir menn, sem ..., whether I am, whether I should be, id.; hann lét þó svá búit þá mundu verða at vera (a threefold infin.), Ísl. ii. 357. II. with a suggestive sense of may be, probably, about, often answering to may be, perhaps in mod. writers; þá mundi lífa þriðjungr nætr, perhaps the third, about the third part, Fms. ix. 475; þeir myndi hafa nær sjau tigi manna, Sturl. iii. 239; hverr mundi þá segja? Edda 144; ok mundi hann vita þat fyrir er hann vissi dauða sinn, Nj. 98; ok myndi þat Njáll ætla, at ..., 93; þeir sögðu þat vera mundu róg íllra manna, it was nothing but ..., Eg. 55; sögðu at Þórólfr mundi vera hollr konungi, that Th. was no doubt faithful, id., passim. III. in asking and answering, corresponding to Engl. would'st thou? I will; Muntú veita mér þat er ek bið þik? Hvat er þat, segir konungr, Fms. vi. 392; muntú mér, Freyja, fjaðrhams, ljá? -- Þó munda ek gefa þér þótt ór gulli væri, Þkv. 3, 4; mundu fleira mæla? answer, mun ek, Hkv. Hjörv. 2; muntú stefna vilja Hallvarði? Glúm. 365; mun hann dauðr, is he dead? Nj. 135. IV. denoting injunction; hann mælti til Einars, at hann mundi (told him to) leita sér vistar, Hrafn. 5; svá hefi ek helzt ætlað at boð þitt muni vera at áliðnu sumri, Ld. 14 (but rarely). V. ellipt., the infin. vera being left out and understood; ærit bragð mun at því (viz. vera), Nj. 58; lítið bragð mun þá at, Ld. 136; Hálfr mundi mikill afreksmaðr, Mag. 4; torsótt mun (viz. vera) at sækja, Glúm. 365. &FINGER; Hardly any verb is more freq., e.g. þú munt hafa meira hlut sagði Njáll, en þó man hér hljótask af margs manns bani. -- Man nokkut hér minn bani af hljótask? -- Ekki man þat af þessu, en þó munu þeir minnask á fornan fjandskap ok muntú ekki annat mega en hrökkva við, Nj. 90; hversu mun nú ganga síðan? Þú mant ríða til þings. Þá man þú skamt eiga ólifað, ella mant þú verða gamall maðr, ... Veiztú hvat þér man verða at bana ... Þat sem allir munu sízt ætla, segir Njáll, 85. In mod. usage the word munu is far less frequent, and futurity is in speech mostly expressed, as in Gothic, by the pres. indic., as, eg fer á morgun, where an ancient would have said, ek mun fara á morgun; but in solemn style munu is retained, thus, sjá, þú munt barn geta í kviði þínum, ok munt son fæða ok hans nafn skaltú (not muntú) kalla Jesús; hann mun mikill verða, ok kallast sonr hins Hæsta, og Guð Drottinn mun gefa honum sæti síns föður Davíð, og hann mun ríkja yfir húsi Jakobs að eilifu, hans ríkis mun og enginn endir verða ... Heilagr Audi mun koma yfir þig, og kraptr ins Hæsta mun yfirskyggja þig, af því at það hið helga sem af þér mun fæðast skal nefnast ..., Luke i. 31 sqq. in the Icel. N.T. (Vídal.)
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0443, entry 12 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
MÆRR, adj., compar. mærri, mærstr; [Ulf. mers in waila-mers = GREEK; O.H.G. mâri] :-- famous, glorious, great, Germ. herrlich, of persons; mjötuð mæran, Vsp. 2; mærir tívar, Hým. 4; mæran kon; inn mæri mögr Sigröðar, Kormak; ins mæra burar, Gm. 50; mærr jöfurr, Lex. Poët.: absol., báru mjöð mærar, Am. 8, 93; ena mæru Ingunni, Fms. viii. (in a verse); deyrat mildingr mæri (compar.), vi. 427: of things, í enum mæra Mímis-brunni, Vsp. 22; inn mæra fimbul-vetr, Vþm. 44; inn mæra mjöð, Skm. 16; mæran drykk mjaðar, Ls. 6; hrís þat et mæra, Akv. 5; inn mæri vöndr, Korm. 98 (in a verse): þjóð-mær, glorious.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0459, entry 7 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
NYRÐRI, compar., the older form is nørðri or neyrðri (ey = ø), or even nerðri, also norðari and norðastr, q. v.; [norðr] :-- more northerly, and superl. nyrðstr (nørztr, nerztr), most northerly; nær nyrðra hluta, Þórð. 7, Landn. 252; hinn nørðra arminn, Fms. xi. 131; í ena nørztu þinghá, Hkr. i. 147; nerztr, Fms. viii. 183, passim: of places, í Reykjadal inum nørðra, Landn.; til ins neyrðra vígis, Ísl. ii. 347; á Víðivöllum inum neyrðrum, Hrafn. 7; at enni nerðri Glerá, Landn.; at enum nerðra kastala, Fms. viii. 427.
|
Source: Cleasby/Vigfusson, page b0514, entry 4 View original page image as: [TIFF] [PNG] [View previous entry] [View next entry] |
[Comment on this entry] [View comments] |
The following entry has been hand-corrected once. |
sanna, að, [Goth, sunjon; Dan. sande], to prove, make good, affirm; sannaði annarr en annarr synjaði, some affirmed, some said no, Ilkr. ii. 216; seg þat satt vera er þú hefir sannat, 645. 61; þann órskurð sem vér höfum sinnt ok sannat, Stj. 3; þ:at finnsk í frásögn Ara ins fróða, ok eru þeir fleiri er þat sanna, at ..., Fms. x. 275, þat skal nú sanna (to shew) hversu þeir telja, id. :-- s. e-u á e-u, to convict one of; aldri varð því enn á mik sannat, at ek væra falsari, ix. 262: sanna e-t á hendr e-m, to prove it against one; þeir sönnuðu þat honum á hendr, 625. 91, Al. 24; þá sannar hann sér skuld á hendi, N.G.L. i. 23; þá sannar hann sér stuld á hendr, 83; sönnuðu þeir þat mörgum orðum, 96; sanna e-t með eiði, Nj. 235, Dipl. ii. 16; s. með jarteinum, Fms. vi. 64; sanna frændsemis-töku, Grág. i. 28; sanna ek þat með þér, Sks. 64; þeir gátu enga sök sannaða, 656 C. 19; sanna mál e-s, Fms. vii. 230; þat sanna þ:ær tvær jarteinir, Blas. 40; láta sanna at dómi dauða þess er erlendr var, Grág. i. 190; sannat hefir Kjartan orðs-kviðinn, at hátíðir eru til heilla beztar, K. has made good the old saying, Ld. 176 :-- sanna e-n at e-u, to bring guilt home to one; eða sanna þá at því máli, to convict one, Lv. 77. II. reflex. to prove true, hold good, turn out: mí mun þat sannask es ek sagða þér, Nj. 6: at þat mundi sannask er faðir hans hafði mælt, Eg. 227; myndi þat sanuask ef Arinbjörn væri hér í landi, at vér myndim, 484 :-- láta á sannask, to let it be proved by oneself, to confess; nú lét hann á sannask fyrir Vermundi, at hann var valdr sauða-tökunnar, Rd. 243; hann lét á sannask, at hann myndi eigi sjálfr svá miklu orkat hafa, Fb. i. 523.
| Result Page: |  |
Previous | 1 2 3 4 5 | Next |  |
Germanic Lexicon Project (main page)
This search system was written by
Sean Crist
Please consider
volunteering
to correct the data in these online dictionaries.
No rights reserved. Feel free to use these data in any way you please.